آل صاعد: تفاوت میان نسخه‌ها

خاندانی مشهور از عالمان دینی و محدثان و قضات حنفی‌مذهب که از قرون ۴ تا ۹ق در نیشابور، هرات، ری، اصفهان و دیگر نواحی ایران سکونت داشتند. خاستگاه نخستین آنان قریۀ اُستوا بود، و از آن به نیشابور و دیگر مناطق کوچیدند. اینان غالباً در نواحی مختلف به قضاوت و خطابت می‌پرداختند و به مردم دانش می‌آموختند. معروف‌ترین عضو این خاندان ابوالعلاء صاعد بن محمد بن احمد (۳۴۳ـ۴۳۱ق) مشهور به قاضی صاعد و ملقب به عمادالاسلام است که در روزگار غزنویان و اوایل عهد سلجوقیان می‌زیست و در نیشابور منصب قضا داشت. این خاندان نیز به‌سبب انتساب به قاضی صاعد، به آل صاعد یا صاعدیه یا صاعدیان شهرت یافته‌اند.