روشن روان، کامبیز (تهران ۱۳۲۸ ش ): تفاوت میان نسخه‌ها

 

}}<p>آهنگ‌ساز ایرانی. قطعات بسیاری در فرم‌های گوناگون ساخته است. تحصیلات موسیقایی خود را در هنرستان موسیقی آغاز کرد و به نوازندگی سنتور، فلوت و نیز تنبک و پیانو، در حد آشنایی برای کار آهنگ‌سازی، پرداخت؛ بعد از دورۀ هنرستان، در گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران و سپس در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را ادامه داد. روشن‌روان از ۱۳۵۸ به بعد در دانشگاه‌های کشور مدرس دروس آهنگ‌سازی بوده و در بیشتر شوراهای تخصصی و سیاست‌گذاری‌های مراکز دولتی مربوط به موسیقی حضور داشته است؛ ازجمله کانون سینماگران ایران؛ مرکز موسیقی ایران، وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ خانۀ موسیقی ایران؛ کمیتۀ موسیقی وابسته به یونسکو؛ شوراهای فنی هنرستان‌های موسیقی تهران (دختران و پسران). رنگ‌آمیزی‌های خاص صوتی، بهره‌گیری از سازهای ایرانی در کنار سازهای ارکستر سمفونیک، استفاده از ملودی‌های محلی و ملودی‌های ردیفی، و بهره‌گیری از حالت‌های نهفته در موسیقی‌های محلی ایران از ویژگی‌های آثار اوست. برخی از آثار او عبارت‌اند از ''یادگار دوست''، ''ساقی‌نامه'' هر دو با صدای شهرام ناظری؛ ''دود عود'' با صدای محمدرضا شجریان؛ ''نهانخانۀ دل'' با صدای بیژن بیژنی؛ موسیقی متن بر اشعار ابوسعید ابوالخیر؛ ''پسرک چشم‌آبی'' براساس متنی از جواد مجابی؛ و ''سه‌گاه برای ۲۱ ساز زهی''؛ برخی از آثار او در زمینۀ موسیقی‌ فیلم نیز به شرح ذیل است: موسیقی برای فیلم‌های ''مداد بنفش'' ساختۀ نفیسه ریاحی، ''ملکوت'' به کارگردانی خسرو هریتاش، ''گل‌های داوودی'' از رسول صدرعاملی، ''پرندۀ کوچک خوشبختی'' ساختۀ پوران درخشنده. آثار او در این زمینه تا ۱۳۸۲ متجاوز از صد عنوان موسیقی فیلم بوده است.</p>