علی رستمیان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:2042152042.jpg|جایگزین=کاور یکی از آلبومهای رستمیان|بندانگشتی|کاور یکی از آلبومهای رستمیان]] | [[پرونده:2042152042.jpg|جایگزین=کاور یکی از آلبومهای رستمیان|بندانگشتی|کاور یکی از آلبومهای رستمیان]] | ||
[[پرونده:على رستمیان.jpg|بندانگشتی|343x343پیکسل|على رستمیان]] | |||
على رستمیان (اصفهان 1328ش- ) | على رستمیان (اصفهان 1328ش- ) | ||
خوانندهی ایرانی. نخست نزد على ساغرى (نوازندهی تار) آموزش میبیند، سپس در سال 1346ش نزد [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|تاج اصفهانى]] میرود و ردیفهاى آواز ایرانى را فرا میگیرد. او در همین دوره، در مسابقات اردوى دانشآموزان رامسر، مقام اول را به دست آورده است. در سال 1360ش در | خوانندهی ایرانی. نخست نزد على ساغرى (نوازندهی تار) آموزش میبیند، سپس در سال 1346ش نزد [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|تاج اصفهانى]] میرود و ردیفهاى آواز ایرانى را فرا میگیرد. او در همین دوره، در مسابقات اردوى دانشآموزان [[رامسر، شهر|رامسر]]، مقام اول را به دست آورده است. در سال 1360ش در مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى، به مدت یکسال نزد [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمى]] به یادگیری ردیفهای او میپردازد. او همچنین از سال 1362 تا 1366ش در کلاس [[محمدرضا شجریان]] یک دوره ردیف و مرکبخوانى را آموخته و در ضمن نزد [[حسن کسایی (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایى]] نیز سبک آواز اصفهان را فراگرفته است. از دیگر اساتید او باید به [[حسین علیزاده]] (تئوری موسیقی و سلفژ) و [[امیرهوشنگ ابتهاج|هوشنگ ابتهاج]] نیز اشاره کرد. | ||
در سال 1363ش در مراسمی که در منزل او برای نکوداشت محمود کریمی بر پا بود، قطعه آوازی خواند که مورد توجه [[فرامرز پایور (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]] قرار گرفت و باب آشنایی و مراوده را میان این دو باز کرد و به ضبط آلبوم «چهار باغ» در سال 1365ش به همراه گروه اساتید (اصغر بهارى، جلیل | در سال 1363ش در مراسمی که در منزل او برای نکوداشت محمود کریمی بر پا بود، قطعه آوازی خواند که مورد توجه [[فرامرز پایور (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]] قرار گرفت و باب آشنایی و مراوده را میان این دو باز کرد و به ضبط آلبوم «چهار باغ» در سال 1365ش به همراه گروه اساتید (اصغر بهارى، [[شهناز، جلیل (اصفهان ۱۳۰۰ـ۱۳۹۲ش)|جلیل شهناز]]، محمد موسوى و محمد اسماعیلى) انجامید. دومین آلبوم رستمیان به نام «مویه»، با تنظیم فرامرز پایور به بازار عرضه شد. همکاری رستمیان و فرامرز پایور در آلبومهای «حکایت دل» و «ارغوان» نیز ادامه یافته است. از دیگر آلبومهای او باید به ''بامدادان'' (آهنگساز و سرپرست ارکستر: [[فرهادپور، حسین (تهران ۱۳۱۷ـ ۱۳۸۲ش)|حسین فرهادپور]])، ''دل من، واله و شیدا، شب مهتاب، یوسف کنعان، جام عشق، بوی پرچین، کُنج صبوری'' (با آهنگسازی [[مشکاتیان، پرویز (نیشابور ۱۳۳۴ ـ تهران ۱۳۸۸ش )|پرویز مشکاتیان]])، ''از بودن و سرودن، مجموعهی دفتر تار و آواز ۱ و ۲'' (همراه با تار جلیل شهناز) و ''سیهچشم'' اشاره کرد. آخرین اثر رستمیان ''نغمهی نوروزی'' است که در سال ۱۳۹۲ش منتشر شده است. | ||
رستمیان اولین | رستمیان اولین کنسرت خود را در سال 1367ش در [[تالار وحدت]] (رودکى) با گروه مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى ایران و دومین کنسرتش را به مناسبت بزرگداشت میلاد پیامبر گرامى اسلام، در تالار ابوریحان [[دانشگاه شهید بهشتی|دانشگاه شهید بهشتى]] به مدت 10 شب برگزار کرد. او از سال 1366ش در ارشاد اصفهان در کلاس آواز موسیقى سنتى تدریس مىکند و هماکنون نیز در آموزشگاه موسیقی چهارباغ مشغول به تدریس است. | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] |