معین‌الدین ابونصر کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
معین‌الدین ابونصر کاشانی ( -521ق) | معین‌الدین ابونصر کاشانی ( -521ق) | ||
(نام کامل: معین‌الدین ابونصر احمد بن فضل بن محمود | (نام کامل: معین‌الدین ابونصر احمد بن فضل بن محمود کاشانی یا کاشی) از وزیران ایرانی [[سنجر، معزالدین ابوالحارث احمد (۴۷۷ـ۵۵۲ق)|سلطان سنجر سلجوقی]]. از ماموران دربار [[ملکشاه سلجوقی]] بود و دایی‌اش، ناصح‌الملوک، او را به نیابت امارت ابهر و زنجان و رودبار و قزوین و طارم و الموت برگزید. کمی بعد به حکم سلطان ملکشاه ملکیت کاشان به او اعطا شد و وی با خراج چهارسال این ولایت جز پرداخت قرض‌های دوستانش و بی‌چارگان، در شهرهای کاشان، ابهر، زنجان و گنجه چند مدرسه و دارالشفا بنا نهاد. | ||
معین‌الدین در دوره‌ی سلطان محمد سلجوقی و در اواخر وزارت [[آبی، سعدالملک| | معین‌الدین در دوره‌ی سلطان محمد سلجوقی و در اواخر وزارت [[آبی، سعدالملک|سعدالملک آبی]] به ریاست دیوان رسایل برگزیده شد. وی در وزارت ضیاءالملک ابونصر احمد بن نظام‌الملک نیز همین سمت را عهده‌دار بوده است و همچنین در دوره‌ای هم عنوان مستوفی‌الممالک یافت. بعد از عزل خطیرالملک از وزارت، سلطان محمد معین‌الدین را به مقام وزارت خواند، ولی او نپذیرفت. سلطان سنجر هنگامی که [[محمد بن سلیمان کاشغری]] را از وزارت عزل کرد، معین‌الدین را به جای او گمارد. وی در این دوره عمارت‌های متعددی (شامل مدرسه، دارالشفا، مسجد و کاروانسرا) در ولایت‌های مختلف بنا کرد و به طبقات فرودست توجه بسیاری داشت. [[امیرمعزی، محمد ( ـ ح ۵۱۸/۵۲۰ق)|معزی]]، در قصیده‌ای وزارت وی را تهنیت گفته و خدمات سی ساله‌ی او را به روزگار سلاجقه برشمرده است. در این دوره به دستور معین‌الدین که از سنی‌های متعصب بود بسیاری از [[اسماعیلیان]] به قتل رسیدند. ابونصر در سال ۵۲۰ق لشکری برای قتل و غارت و اسیر کردن اسماعیلیان به بیهق و ترشیز (کاشمر فعلی) و مناطق دیگر گسیل داشت. این لشکر به قتل و غارت دست گشودند و غنایم فراوان به چنگ آوردند. همچنین وی سلطان سنجر را که از مقابله با اسماعیلیان امتناع داشت تشویق کرد تا به قلعه‌ی [[الموت، قلعه|الموت]] لشکرکشی کند و براثر اصرار او به این کار و دشمنی [[ابوالقاسم درگزینی]] با او و هم‌داستان شدنش با اسماعیلیان (در خصومت با ابونصر) نهایتا توسط یکی از فداییان اسماعیلی که به عنوان مهتر اسبان دربار سلطان خدمت می‌کرد کشته و در مسجد جامع مرو به خاک سپرده شد. | ||
از میان شاعران عصر سلجوقی، تنها [[ابوطاهر خاتونی]] در اشعاری وی را هجو گفته است و بسیاری از شاعران برجسته‌ی این دوره چون معزی، [[سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم (غزنه ۴۷۳ ـ ۵۳۵ ق)|سنایی غزنوی]]، [[انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)|انوری ابیوردی]] و ناصح‌الدین ارجانی (شاعر عرب‌سُرا) او را مدح گفته‌اند. | از میان شاعران عصر سلجوقی، تنها [[ابوطاهر خاتونی]] در اشعاری وی را هجو گفته است و بسیاری از شاعران برجسته‌ی این دوره چون معزی، [[سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم (غزنه ۴۷۳ ـ ۵۳۵ ق)|سنایی غزنوی]]، [[انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)|انوری ابیوردی]] و ناصح‌الدین ارجانی (شاعر عرب‌سُرا) او را مدح گفته‌اند. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
*''وزارت در عهد سلاطین بزرگ سلجوقی''، عباس اقبال؛ به | *''وزارت در عهد سلاطین بزرگ سلجوقی''، عباس اقبال؛ به کوشش محمدتقی دانش‌پژوه؛ تهران: 1338 | ||
*دستورالوزراء، خواجه غیاث‌الدین بن همام‌الدین خوندمیر؛ تصحیح سعید نفیسی | *دستورالوزراء، خواجه غیاث‌الدین بن همام‌الدین خوندمیر؛ تصحیح سعید نفیسی | ||
*آثارالوزراء، سیف‌الدین حاجی بن نظام عقیلی؛ به | *آثارالوزراء، سیف‌الدین حاجی بن نظام عقیلی؛ به کوشش جلال‌الدین محدث ارموی <br /> | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | [[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | ||