آنکلساریا، تهمورث دینشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

آنکلساریا، تهمورث دینشاه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۹

۳۲ بایت اضافه‌شده ، ۵ ماه پیش

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Mohammadi2

سرویراستار، ویراستار

۳۷٬۶۲۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{جعبه زندگینامه|عنوان=آنکلساریا، تهمورث دین شاه|نام=Tahmuras Dinshah Anklesaria|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۴۲م|تاریخ مرگ=بمبئی ۱۹۰۳م|دوره زندگی=|ملیت=هندی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسه‌ای دینی در سورت (سورات)|شغل و تخصص اصلی=موبد زردشتی|شغل و تخصص های دیگر=ایران‌شناس|سبک=|مکتب=|سمت=استاد مطالعات اوستایی و پهلوی در مدرسه ملافیروز در بمبئی (۱۸۷۴)|جوایز و افتخارات=|آثار=ترجمۀ داتستان دینیک به گجراتی (۱۸۷۲م)؛ ترجمۀ سیاوخش‌نامۀ رستم پشوتن به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۳م)؛ ترجمۀ اردویسوریشت به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۴م)؛ و ویرایش خرده‌اوستا (بمبئی، ۱۸۸۱م)؛ بهرۀ دوم مادیگان هزار داتستان (بمبئی، ۱۹۱۳م)؛ مینوی خرد (۱۹۱۳م)؛ بندهش (۱۹۰۸م)|خویشاوندان سرشناس=بهرام گور تهمورث آنکلساریا (پسر)|گروه مقاله=زبان شناسی و ترجمه|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
-آنْکلِساریا، تهمورث دین‌شاه (۱۸۴۲ـ بمبئی ۱۹۰۳م) (Anklesaria, Tahmuras Dinshah)<br>[[موبد]] زردشتی و ایران‌شناس هندی. نزد پدرش و سپس در مدرسه‌ای دینی در سورت ([[سورات]]<ref>Surat</ref>) درس خواند و در سلک موبدان درآمد. در [[بمبیی|بمبئی]] به مطالعات اوستایی و زبان پهلوی پرداخت و [[سانسکریت]] را نیز آموخت. زبان‌های گجراتی<ref>Gujarati</ref>، [[اردو، زبان|اردو]] و فارسی را به خوبی می‌دانست و با زبان‌های [[فرانسه، زبان|فرانسه]]<ref>French language</ref>، [[آلمانی، زبان|آلمانی]]<ref>German Language</ref> و [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]]<ref>English Language</ref> آشنایی داشت. در ۱۸۷۴م استاد مطالعات اوستایی و پهلوی در مدرسه ملافیروز در بمبئی شد. شماری از آثار پهلوی را ویراست کرد که پس از مرگش توسط پسر او، [[آنکلساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبیی۱۹۴۴)|بهرام گور تهمورث]]، به چاپ رسید.
+آنْکلِساریا، تهمورث دین‌شاه (۱۸۴۲ـ بمبئی ۱۹۰۳م) (Anklesaria, Tahmuras Dinshah)<br>[[موبد]] زردشتی و ایران‌شناس هندی. نزد پدرش و سپس در مدرسه‌ای دینی در سورت ([[سورات]]<ref>Surat</ref>) درس خواند و در سلک موبدان درآمد. در [[بمبیی|بمبئی]] به مطالعات اوستایی و زبان پهلوی پرداخت و [[سانسکریت]] را نیز آموخت. زبان‌های گجراتی<ref>Gujarati</ref>، [[اردو، زبان|اردو]] و فارسی را به خوبی می‌دانست و با زبان‌های [[فرانسه، زبان|فرانسه]]<ref>French language</ref>، [[آلمانی، زبان|آلمانی]]<ref>German Language</ref> و [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]]<ref>English Language</ref> آشنایی داشت. در ۱۸۷۴م استاد مطالعات اوستایی و پهلوی در مدرسه ملافیروز در بمبئی شد. شماری از آثار پهلوی را ویراست کرد که پس از مرگش توسط پسر او، [[آنکلساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبیی۱۹۴۴)|بهرام‌گور تهمورث]]<ref>Bahramgore Tahmuras</ref>، به چاپ رسید.
 از آثارش: ترجمۀ ''داتستان دینیک'' به گجراتی (۱۸۷۲م)؛ ترجمۀ ''سیاوخش‌نامۀ'' رستم پشوتن به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۳م)؛ ترجمۀ ا''ردویسوریشت'' به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۴م)؛ و ویرایش ''خرده‌اوستا'' (بمبئی، ۱۸۸۱م)؛ بهرۀ دوم ''مادیگان هزار داتستان'' (بمبئی، ۱۹۱۳م)؛ ''مینوی خرد'' (۱۹۱۳م)؛ ''بندهش'' (۱۹۰۸م).