سوندسن، یوهان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

(نام کامل: یوهان سورین سوندسن) آهنگ‌ساز، ویولون‌نواز، و رهبر [[ارکستر]] نروژی‌ و همچنین بزرگ‌ترین‌ رهبر ارکستر اسکاندیناویایی‌ زمان‌ خود. پس‌ از فعالیت‌ حرفه‌ای‌ در مقام‌ استاد نوازندگی‌ [[ویولن|ویولون‌]]، به آهنگ‌سازی‌ روی‌ آورد. او از دوستان‌ [[گریگ، ادوارد (۱۸۴۳ـ۱۹۰۷)|گریگ‌]] بود، که‌ تکنیک‌ [[ارکستراسیون|ارکستراسیون‌]] او را تحسین‌ می‌کرد. سبک هرچند رمانتیک‌ سوندسن‌ عناصری‌ از موسیقی‌ محلی‌ نروژی‌ را در خود دارد. او دو سمفونی‌ و چند اثر ارکستری‌ دیگر، و نیز آثار مجلسی‌ و آوازی‌ داشت‌. سوندسن‌ موسیقی‌ را از پدرش‌ که‌ رهبر یک‌ گروه‌ نوازندگان‌ بود، فراگرفت‌ و خود نیز در آغاز همان‌ حرفه‌ را دنبال‌ کرد. اما چون‌ می‌توانست‌ سازهای‌ گوناگونی‌ را بنوازد به ارکستر تئاتر کریستیانیا (اوسلو) پیوست. در 1861 سفرهای‌ گسترده‌ای‌ به [[سوید|سوئد]] و [[آلمان|آلمان‌]] کرد، و در سال‌های‌ 1863-1867 به تحصیل‌ در کنسرواتوار لایپ‌تسیگ‌ پرداخت‌. پس‌ از سفرهایی‌ در [[اسکاندیناوی|اسکاندیناوی‌]] و [[اسکاتلند]] در 1867، سال‌ بعد در [[پاریس|پاریس‌]] مستقر شد. سال‌های‌ 1870-1871 را باز در آلمان‌ گذراند و بیشتر در لایپ‌تسیگ‌ و [[وایمار]] اقامت‌ داشت‌، و در سال‌های‌ 1872-1877 در کریستیانیا به تدریس‌ و رهبری‌ ارکستر مشغول‌ بود. پس‌ از سفرهایی‌ به [[مونیخ|مونیخ‌]]، [[رم، شهر|رم‌]]، [[لندن (انگلستان)|لندن‌]]، و پاریس‌، در 1883ـ1908 رهبر ارکستر دربار [[کپنهاگ|کپنهاگ‌]] شد. از جمله‌ آثار او: ارکستری‌ موسیقی‌ صحنه‌ای‌ برای‌ نمایش‌نامۀ رهگذر (1869) اثر کوپه‌؛ دو سمفونی‌؛ اوورتور برای‌ نمایش‌نامۀ سیگورد سلمبه اثر بیورنسون‌؛ کارناوال‌ در پاریس‌؛ کارناوال‌ هنرمندان‌ نروژی؛ چهار راپسودی‌ نروژی؛ افسانه‌ی زوراهایدا؛ اوورتور برای‌ نمایش‌نامۀ رومئو و ژولیت‌ شیکسپیر، و قطعه‌های‌ دیگر برای‌ ارکستر. موسیقی‌ مجلسی‌ کنسرتوی‌ ویولون‌ (1870) و رُمانس‌، کنسرتوی‌ ویولونسل‌ (1870)؛ کوآرتت‌ زهی‌ (1865)، کویینتت‌ زهی‌، اُکتت‌ زهی‌.