رقص مدرن: تفاوت میان نسخه‌ها

سبکی در رقص در قرن ۲۰ که در تقابل با بالۀ سنتی شکل گرفت. رقص مدرن را کسانی شکل دادند که درپیِ ابزارهای آزادانه‌تر و قابل دسترس‌تر در بیانِ هنری بودند. از نمایندگانِ اصلی رقصِ مدرن در آغاز پیدایشِ آن عبارت‌اند از مارتا گراهام<ref>Martha Graham

</ref> و مِرس کانینگَم<ref>Merce Cunningham</ref> در امریکا، ایزادورا دانکن<ref> Isadora Duncan </ref> و ماری ویگمان<ref>Mary Wigman </ref> در اروپا. رقص مدرن را زنان امریکایی آغاز کردند که به‌شدت درپی کسب آزادی‌های فردیِ خویش بودند، امّا در واقع از مدرسۀ رقص و هنرهای وابستۀ دِنی شاون<ref>Denishawn School of Dancing and Related Arts </ref> در لوس‌آنجلس بود که نسل جدیدی از رقصندگان مدرن پدید آمدند، مانند مارتا گراهام، دوریس هامفری<ref>Doris Humphrey </ref>، و چارلز وایدمَن<ref>Charles Weidman </ref>. این مدرسه را راث سَن دنی<ref>Ruth St Denis </ref> و تِد شاون<ref>Ted Shawn </ref> در ۱۹۱۵ تأسیس کردند. در انگلستان، تئاتر رقص معاصر لندن<ref>London Contemporary Dance Theatre</ref> در ۱۹۶۶ـ۱۹۶۷ تأسیس شد و با مدیریتِ رابرت کوهَن<ref> Robert Cohan </ref>، یکی از شاگردان گراهام، به‌شکوفایی رسید. این مدرسه یگانه نهادی در اروپا بود که توانست به تکنیکِ گراهام<ref>Graham Technique</ref> دست یابد. در ۱۹۶۶ بالۀ رَمبرت<ref> Ballet Rambert </ref> به یک کمپانیِ رقص مدرن تبدل شد. در آلمان، پیشتازانِ یک جنبشِ مدرنیستی در رقص به نامِ آؤسدروکس تانتس<ref>Ausdruckstanz </ref> کسانی بودند، همچون امیل ژاک‌ـ‌دالکروز<ref>Emile Jaques-Dalcroze </ref> و رودولف فون لابان<ref>Rudolf von Laban</ref>. نمایندگان برجستۀ این جنبش مانند ماری ویگمان، هارالد کرویتسبرگ<ref> Harald Kreutzberg </ref>، و کورت یوئوس<ref>Kurt Jooss </ref>، با گشت‌های هنریِ خود در امریکا و به‌ویژه با فردی همچون هانیا هولم<ref>Hanya Holm </ref>، از رقصندگانِ پیشینِ ویگمان، که در نیویورک آموزش می‌داد، بعدها با اَلوین نیکلایس<ref>Alwyn Nikolais</ref>، طراح رقص/تهیه‌کننده، بر رقص مدرن تأثیر نهادند. کارهایی که اخیراً به‌صورت تجربی انجام می‌شود، تحتِ عنوان رقصِ نو یا رقصِ پیشتاز شناخته می‌شوند.