شیخ جام، شهاب الدین احمد (نامق ۴۴۰ـ سعدآباد جام ۵۳۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها

}}(ملقب به: ژنده پیل و شیخ‌الاسلام جام) صوفی و زاهد ایرانی. نسب به جریر بن عبدالله، از صحابیان پیامبر اکرم‌(ص)، می‌رسانید. در جوانی، درپی تحولی روحی، به تصوف گرایید. دوازده سال به ریاضت و جهانگردی پرداخت. سپس در کوه‌های بیزرجام، شش سال، توقف کرد و آن‌گاه در قصبۀ معدآبادِ جام اقامت گزید و مسجد و خانقاهی در آن بساخت. او را دارای ۴۲ فرزند شمرده‌اند که شماری از آنان درشمار خلفای او قرار گرفته‌اند. در زمان خود از مقتدرترین مشایخ بود، تا آن‌جا که گویند ۶۰۰هزار نفر به‌دست او توبه کردند. در آخرین سال زندگی به حجاز رفت و حج گزارد. خانقاه او، که هستۀ اجتماع ارادتمندان او بود، مرکزی شد تا اندک‌اندک معدآباد از صورت روستایی گمنام درآید و شهر تربت‌ جام جای آن را بگیرد. امروزه در این شهر، بر کنارۀ مقبرۀ او، خانقاه و زیارتگاهی وجود دارد. ''مفتاح‌النجاة''؛ ''روضةالمذنبین'' و ''جنّة‌المشتاقین''، ''انیس‌التّائبین'' و'' سراج‌السائرین'' درشمار آثار چاپ‌شدۀ او هستند.