پرش به محتوا

هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۰: خط ۳۰:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴)(Herron, Ron(ald James))
[[پرونده:Herron, Ron(ald James).jpg|بندانگشتی|رونالد جیمز هرون]]
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴م) Herron, Ron (ald James)


معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref>&nbsp;را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه<ref>Oasis </ref>&nbsp;(۱۹۶۸) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو<ref>Pompidou Centre</ref>&nbsp;در [[پاریس]] بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی<ref>Imagination and fabric structures</ref> در [[ژاپن]] بود که برندۀ جایزه شد. هرون در لندن به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون<ref>Brixton School of Building</ref> آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در آلمان، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴ در شورای ایالتی لندن<ref>London County Council</ref> مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک<ref>Warren Chalk</ref>، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم امریکا به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱ تئو کراسبی<ref>Theo Crosby</ref> شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون<ref>Euston Square</ref> به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون<ref>Dennis Crompton</ref> از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک<ref> Peter Cook</ref>، مایک وِب<ref>Mike Webb</ref>، و دیوید گرین<ref>David Greene</ref> را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده<ref>Living City</ref> را در ۱۹۶۳ در انستیتو هنرهای معاصر<ref>(Institute of Contemporary Arts (ICA</ref> لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در [[مونت کارلو]]<ref>Monte Carlo</ref> برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام<ref>Archigram Architects</ref> را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵ به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری<ref>Architectural Association School</ref> لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸ نیز در [[دانشگاه کالیفرنیا]] در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳ استاد معماری دانشگاه ایست لندن<ref>University of East London</ref> شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا<ref>Royal Institute of British Architects</ref> است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است.
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref> را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه<ref>Oasis </ref>(۱۹۶۸م) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو<ref>Pompidou Centre</ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی<ref>Imagination and fabric structures</ref> در [[ژاپن]] بود که برندۀ جایزه شد. هرون در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون<ref>Brixton School of Building</ref> آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در [[آلمان]]، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴م در شورای ایالتی لندن<ref>London County Council</ref> مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک<ref>Warren Chalk</ref>، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱م تئو کراسبی<ref>Theo Crosby</ref> شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون<ref>Euston Square</ref> به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون<ref>Dennis Crompton</ref> از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک<ref> Peter Cook</ref>، مایک وِب<ref>Mike Webb</ref>، و دیوید گرین<ref>David Greene</ref> را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده<ref>Living City</ref> را در ۱۹۶۳م در انستیتو هنرهای معاصر<ref>(Institute of Contemporary Arts (ICA</ref> لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در [[مونت کارلو]]<ref>Monte Carlo</ref> برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰م، شرکت معماران آرچی‌گرام<ref>Archigram Architects</ref> را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵م به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری<ref>Architectural Association School</ref> لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸م نیز در [[دانشگاه کالیفرنیا]] در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳م استاد معماری دانشگاه ایست لندن<ref>University of East London</ref> شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا<ref>Royal Institute of British Architects</ref> است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است.


&nbsp;
&nbsp;
سرویراستار
۴۱٬۰۸۴

ویرایش