لیونکاوالو، روجرو (۱۸۵۸ـ۱۹۱۹): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه زندگینامه|عنوان=روجِّرو لِئونکاوالّو|نام=Ruggero Leoncavallo|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۵۸م|تاریخ مرگ=۱۹۱۹م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=کنسرواتوار ناپل، دیپلم استادی|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز اپرا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرا: اپرای دلقک‌ها (۱۸۹۲)، مایا (۱۹۱۰)، کولی‌ها، گوفردو مامِلی، اُدیپوس‌شاه (از روی سوفوکلس، ۱۹۲۰)، شکنجه (ناتمام)؛ اپرت‌های آن‌که نشان بند جوراب دارد (۱۹۱۹)، اولین بوسه، مالبروک (۱۹۱۰)، ملکۀ کوچک گل‌سرخ‌ها (۱۹۱۲)، تو آن‌جایی؟ (۱۹۱۳)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}لِئونکاوالّو، روجِّرو (۱۸۵۸ـ۱۹۱۹)(Leoncavallo, Ruggero)<br/>  

آهنگ‌ساز ایتالیایی اپرا. در رستوران‌ها نوازندگی می‌کرد، و اوقات فراغت خود را به آهنگ‌سازی اختصاص می‌داد، تا بالاخره با اپرای ''دلقک‌ها''<ref>''I Pagliacci/The Strolling Players''</ref> (۱۸۹۲) به شهرت و موفقیت دست یافت. از میان دیگر اپراهای اوست: ''زندگی بوهِمی''<ref>''La Bohème/Bohemian Life''</ref> (۱۸۹۷، هم‌زمان با ''لا بوهِم''<ref>''La Bohème''</ref> اثر [[پوچینی ، جاکومو (۱۸۵۸ـ۱۹۲۴)|پوچینی]]<ref>Puccini</ref> لئونکاوالّو ابتدا [[پیانو]] را خصوصی فراگرفت و بعد وارد کنسرواتوار ناپل<ref>Naples Conservatory</ref> شد، اما در ۱۸۷۶ با یک دیپلم استادی آن را ترک کرد. برای شرکت در سخنرانی‌های آموزشی [[کاردوتچی، جوزویه (۱۸۳۵ـ۱۹۰۷)|جوزوئه کاردوتچی]]<ref>Giosuè Carducci</ref> در زمینۀ ادبیات به [[بولونیا، شهر|بولونیا]] رفت و در آن‌جا به تولید نخستین اپرای خود، ''چترتون''<ref>''Chatterton''</ref>، مشغول شد، اما ورشکست شد. با تدریس و نوازندگی پیانو در کافه‌ها زندگی بی‌ثباتی را در پیش گرفت، اما بعد موفق شد در سِمت پیانونواز کافه‌ای به سفرهای زیادی برود. پس از آن شروع به ساختن سه‌گانه‌ای دربارۀ رنسانس ایتالیا به نام ''کرِپوسکولوم''<ref>''Crepusculum''</ref> کرد، و اپرای ''مدیچی‌ها''<ref>''I Medici''</ref> را ساخت، اما دو اپرای طرح‌ریزی‌شدۀ بعدی، ''ساوونارولا''<ref>''Savonarola''</ref> و ''چزاره بورجا''<ref>''Cesare Borgia''</ref> را هرگز به‌اجرا درنیاورد. در ۱۸۹۷، ''زندگی بوهِمی'' در [[ونیز]] از ظهور اپرای پوچّینی برمبنای همین موضوع به‌سختی لطمه خورد، و لئونکاوالّو با وجود دریافت سفارشی برای ساخت یک اپرای آلمانی برای [[برلین]] با نام ''رولاند اهل برلین''<ref>''Der Roland Von Berlin''</ref> در ۱۹۰۴، دیگر هرگز نتوانست موفقیت ''دلقک‌ها'' را تکرار کند؛ او تمامی لیبرتّوهای خود و برخی لیبرتّوهای آهنگ‌سازان دیگر را نیز نوشت. از جمله آثار اوست: اپرا: ''مایا''<ref>''Maia''</ref> (۱۹۱۰)، ''کولی‌ها''<ref>''Goffredo Mameli''</ref>، ''گوفردو مامِلی''<ref>''Goffredo Mameli''</ref>، ''اُدیپوس‌شاه''<ref>''Edipo rè''</ref> (از روی سوفوکلس<ref>Sophocles</ref>، ۱۹۲۰)، ''شکنجه''<ref>''Tormento''</ref> (ناتمام)؛ ''اپرت‌های آن‌که نشان بند جوراب دارد''<ref>''A Chi la Giarettiera''</ref> (۱۹۱۹)، ''اولین بوسه''<ref>''Il Primo bacio''</ref>، ''مالبروک''<ref>''Malbruk''</ref> (۱۹۱۰)، ''ملکۀ کوچک گل‌سرخ‌ها''<ref>''La reginetta delle rose''</ref> (۱۹۱۲)، ''تو آن‌جایی؟''<ref>''?Are You There''</ref> (۱۹۱۳)، ''نامزد''<ref>''La Candidata''</ref>، و ''زنت را به من قرض بده''<ref>''Prestami tua moglie''</ref>. باله: ''زندگی یک عروسک خیمه‌شب‌بازی''<ref>''La Vita d’ una marionetta''</ref>. ارکستری: پوئم سمفونیک ''سِرافیتا''<ref>''Serafita''</ref> (از روی رمان ''بالزاک''<ref>''Balzac''</ref>).