رم، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>، و مرکز استان رم، نزدیک رود [[تیبر]]<ref>Tiber River </ref>، با 4,342,212 نفر جمعیت (۲۰۱۹) و 1,285 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع ۲۱ متری از سطح دریا قرار دارد. مقر سازمان کشاورزی و خواروبار ملل متحد ([[فائو]])<ref>(United Nations Food and Agriculture Organization (FAO </ref> است. صنایع آن عبارت‌اند از [[چاپ]] و انتشارات، تولید مواد شیمیایی، و [[گردشگری]]. برطبق روایات، [[رومولوس]]<ref>Romulus</ref>، اولین پادشاه افسانه‌ای رم، در ۷۵۳پ‌م شهر رم را بر یکی از تپه‌های ناحیۀ معروف به هفت‌تپه<ref> Seven Hills</ref> بنا کرد. البته تحقیقات باستان‌شناسان نشان می‌دهد که رم از ۱۰۰۰پ‌م مسکونی بوده است. تاریخ دولت رم به سه دورۀ پادشاهی (۷۵۳ـ۵۰۰پ‌م)، جمهوری (۵۰۰ـ۲۷پ‌م)، و امپراتوری (۲۷پ‌م ـ ۳۹۵م) تقسیم می‌شود. رم در دورۀ پادشاهی به دو طبقۀ [[پاتریسین|پاتریسین‌ها]]<ref> Patricians </ref> (اعیان) و [[پلبین ها|پلبین‌ها]]<ref>Plebians </ref> (عوام) تقسیم شده بود. [[اتروسک|اتروسک‌ها]]<ref>Etruscans </ref> از قرن ۷ تا ۶پ‌م بر رم حکومت کردند؛ با انقراض دولت پادشاهی در حدود ۵۰۰پ‌م، حکومت جمهوری آغاز شد. رم در دورۀ جمهوری قدرت خود را افزایش داد و سرزمین‌های مجاور را ضمیمۀ خاک خود کرد. در همین دوره بود که شهر مزبور با جادۀ آپیا<ref>Appian Way </ref> به جنوب ایتالیا متصل شد. رم در این دوره دستخوش ناآرامی‌ بود که با جنگ داخلی قرن ۱پ‌م به‌اوج خود رسید. یولیوس سزار<ref>Julius Caesar </ref> در دورۀ جمهوری اصلاحاتی در شهر ایجاد کرد. شهر رم در دورۀ امپراتوری، پایتخت امپراتوری روم بود تا این‌که [[کنستانتین کبیر]]<ref>Constantine the Great </ref> در ۳۳۰م پایتخت را به [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople </ref> منتقل کرد. در این دوره بر شکوه و جلال شهر افزوده و ساختمان‌های جدید در آن احداث شد. [[نرون|نِرون]]<ref>Nero</ref>، امپراتور روم، پس از آتش‌سوزی مهیب ۶۴م شهر را با شکوه تمام و خیابان‌های وسیع از نو ساخت. در ۴۱۰ و ۴۵۵م اقوام ژرمنی به شهر حمله کردند. در قرن ۶م اوستروگوت‌ها و سپس بیزانسی‌ها و در قرن ۹م اعراب شهر را اشغال کردند و رم به‌تدریج اهمیت و رونق خود را ازدست داد. در اواسط قرن ۱۵، با حمایت و تشویق دستگاه پاپی از هنر و موسیقی و تحقیق در آثار قدیمی رومی و یونانی رم دوباره به شهری پررونق تبدیل و مرکز رنسانس ایتالیا شد. در قرن ۱۶، [[میکلانژ]]، [[برامانته]]<ref> Bramante </ref>، و رافائل<ref>Rafael </ref> و هنرمندان و معماران بسیاری در این شهر کار می‌کردند. کلیسای سنت ‌پیتر<ref>Saint Peter’s Basilica </ref> از آثار برجستۀ این دوره است. [[بناپارت، ناپلیون|ناپلئون بناپارت]] در ۱۷۹۷ به شهر رم حمله و بسیاری از گنجینه‌های هنری آن را به [[فرانسه]] منتقل کرد. فرانسه در ۱۷۹۸ رم را اشغال و آن را جمهوری اعلام کرد. سرانجام پس از [[وین، کنگره|کنگرۀ وین]]<ref>Congress of Vienna</ref> (۱۸۱۵) حکومت پاپی از نو برقرار شد. اشغال رم به‌دست فرانسوی‌ها، احساسات ملی را برانگیخت و مملکت متحد ایتالیا در ۱۸۶۱ تشکیل شد. پس از سقوط [[ناپلیون سوم|ناپلئون سوم]]، سربازان ایتالیایی رم را فتح کردند. این شهر در ۱۸۷۱ رسماً پایتخت ایتالیا شد. رم آثار باستانی فراوانی دارد. آثار باقی‌مانده از دورۀ پادشاهی و دورۀ جمهوری اندک است؛ اما از دورۀ امپراتوری بناهای تاریخی بسیاری برجا مانده که برخی از آن‌ها به‌خوبی حفظ شده‌اند. دیوارهای باستانی، طاق نصرت‌ها، حمام‌ها، کلیساها، و کاتاکومب‌های بسیاری در شهر دیده می‌شود. کاتاکومب‌ها تونل‌های باستانی زیرزمینی‌اند که مسیحیان اولیه مراسم مذهبی خود را در آن‌ها برگزار و اجساد مردگان را در آن دفن می‌کردند. در آن سوی رود تیبر اولین مسجد اسلامی قرار دارد که تاکنون در رم ساخته شده است. این مسجد در ۱۹۹۵، پس از بیست سال عملیات ساخت‌وساز و با ترکیبی از معماری اسلامی و رومی افتتاح شد. دانشگاه رم<ref> University of Rome </ref>(۱۳۰۳م) و موزۀ کاپیتول<ref>Capitoline Museum </ref> (۱۴۷۱م) از دیگر ساختمان‌های مهم شهر است. [[المپیک، بازی های|بازی‌های المپیک]]<ref>Olympic Games</ref> ۱۹۶۰ در این شهر برگزار شد.