مجید خلج: تفاوت میان نسخه‌ها

نوازنده‌ی  ایرانی تنبک، زنگ سرانگشتی و سازهای کوبه‌ای. یادگیری موسیقی را از هفت سالگی در خانه‌ی فرهنگ قزوین شروع کرد. در ۲۵ سالگی با تشویق و معرفی [[داریوش طلایی]] به مرکز مطالعات موسیقی شرق [[دانشگاه سوربون]]<ref>La Sorbonne</ref> [[پاریس، شهر|پاریس]] راه یافت. او همچنین فارغ‌التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی معماری پاریس است.   

از فعالیت‌های مهم خلج به همکاری ۱۵ ساله‌ی او با دانشکده‌ی موسیقی بازل (سوئیس) در زمینه‌ی آموزش سازهای ایرانی، معرفی سازهای ضربی ایران در اروپا و همکاری با اساتیدی چون [[حسین علیزاده]]، داریوش طلایی، [[محمدرضا شجریان]]، [[حسین عمومی]] و [[محمدرضا لطفی]] می‌توان اشاره کرد. روزنامه‌ی فرانسوی لو موند<ref>Le Monde</ref> از او به عنوان یکی از شاخص‌ترین و خلاق‌ترین نوازندگان سازهای ضربی ایران در سه‌ی ده اخیر یاد کرده است. همچنین از خلج به عنوان صاحب سبک و خالق شیوه‌ی جدیدی در بداهه‌پردازی و بازگرداننده‌ی زنگ سرانگشتی به موسیقی ایرانی یاد می‌شود.   

خلج جز آثار و آلبوم‌های مستقل با تعدادی از موسیقی‌دانان ایران اجرا داشته که به برخی اشاره می‌شود: کنسرت ''همایون و نوا'' (دونوازی حسین علیزاده و خلج)، ''ساز نو'' (با حسین علیزاده و [[افسانه رثایی]])، ''سایه روشن'' (دونوازی بداهه با [[طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش )|داریوش طلایی]])، ''چشمه‌ی نوش'' (با محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی)، ''سرمست'' (دونوازی حسین عمومی و خلج)، ''پرنده‌ها'' (با حسین علیزاده)، ''سرود گل'' (با حسین علیزاده)، ''نوای نور'' (با حسین علیزاده)، ''سامان سایه‌ها'' (با [[کیهان کلهر (تهران ۱۳۴۲ش)|کیهان کلهر]])، ''مادران زمین'' (با حسین علیزاده و گروه هم‌آوایان) و ''سلانه'' (با حسین علیزاده).                               

----<br />