دوور (انگلستان): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> و دریابندر<ref>seaport </ref>ی در کِنت<ref>Kent </ref>، جنوب شرقی انگلستان، در ساحل دریای مانش<ref>English Channel</ref>، با ۳۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱). نزدیک‌ترین نقطۀ بریتانیا به سرزمین اصلی<ref> mainland </ref> اروپا است و ۳۴ کیلومتر از کاله<ref>Calais </ref>، واقع در فرانسه، فاصله دارد. پررفت‌وآمدترین بندر مسافری جهان و بندر اصلی انگلستان بر دریای مانش است که خدمات حمل مسافر، هاوِرکِرافت<ref>hovercraft</ref> و قطار زیردریایی دارد. صنایع آن عبارت‌اند از الکترونیک، کاغذسازی و صنایع سبک. دوور در زمان رومی‌ها دوبریس<ref> Dubris </ref> نام داشت و پایگاه دریایی مهمی بود. فانوس دریایی رومی از حدود ۵۰م، در محوطۀ قلعۀ نورماندیایی<ref>Norman</ref>، یکی از قدیمی‌ترین بناهای رومی در کشور به‌شمار می‌رود. شهرت دوور به‌سبب صخره‌های سفید آن است و از فراز آن‌ها، که ۱۱۶ متر از سطح دریا ارتفاع دارند، ساحل فرانسه از بولونی<ref> Boulogne </ref> تا گراوِلین<ref>Gravelines </ref>، خط ساحلی<ref>coastline </ref> از فوکستون<ref>Folkestone </ref> تا رَمزگِیت<ref>Ramsgate </ref> و بسیاری از استحکامات پیرامون صخره‌های دوور دیده می‌شود. موزۀ صخره‌های سفید<ref>White Cliffs Museum </ref>، حاوی تاریخچۀ دوور از زمان رومی‌ها تا جنگ جهانی دوم است. قلعۀ دوور بر صخره‌های مشرف به شهر و در محل استحکامات اولیه ساخته شد. در جریان جنگ داخلی انگلستان<ref>English Civil War </ref>، این قلعه به تصرف اولیور کرامول<ref>Oliver Cromwell </ref> درآمد و در جنگ‌های ناپلئونی<ref>Napoleonic War </ref> تقویت شد. در محوطۀ قلعه، کلیسای ساکسونی سنت مری<ref>St Mary </ref>قرار دارد. دوور در جنگ جهانی دوم به‌شدت آسیب دید و بخش عمدۀ شهر و قسمت‌های ساحلی آن بازسازی شد. در جنگ جهانی دوم از آن به‌منزلۀ مرکز کنترل تخلیۀ دنکرک<ref>Dunkirk </ref> استفاده می‌شد. تونل مانش<ref>Channel Tunnel</ref>، در غرب دوور، در ۱۹۹۴ گشایش یافت.