سیما کوبان: تفاوت میان نسخه‌ها

پژوهشگر، ناشر، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی. خانواده پدری‌اش اهل [[کاشان، شهر|کاشان]] و خانواده‌ی مادری‌اش اهل تهران بودند. پس از گرفتن دیپلم به [[بروکسل]] رفت و در دانشکده­‌ی سلطنتی هنرهای زیبای آن شهر در رشته‌ی طراحی، حکاکی، مجسمه‌سازی و نقاشی (1337-1343) و پس از آن در رشته­‌های دیوارنگاری (فرسک) و سفال‌گری در دانشکده­‌ی هنرهای زیبای پاریس ([[مدرسه_بوزار|بوزار]]) به تحصیل پرداخت و سرانجام در سال 1354 دکترای خود را از دانشگاه پاریس در رشته­‌ی جامعه‌شناسی دریافت کرد. پس از بازگشت به ایران، به آموزش در دانشکده­‌ی هنرهای زیبا و هنرهای تزئینی [[دانشگاه تهران]] پرداخت (1342-1344). از سال 1354 تا 1357 رئیس بخش هنرهای حجمی [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌­ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] بود، اما در سال 1359 از دانشگاه تهران اخراج شد. </p> <p style="text-align: justify;">سیما کوبان علاوه بر تدریس در دانشکده­‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در زمینه‌ی هنر و معماری ایران نیز تحقیقاتی انجام داده ‌است. او بنیان­‌گذار «انتشارات دماوند» (با همکاری پرتو نوری‌علاء و منیر بیضایی) در سال ۱۳۶۰ است. از وی، به عنوان اولین ناشر زن در ایران بعد از انقلاب نام برده‌‌اند. در سال ۱۳۶۴، انتشارات دماوند تعطیل و کوبان مدتی زندانی شد. در طول حیات کوتاه این نشر، کتاب<span dir="LTR">‌</span>‌های شاخصی از نویسندگانی چون [[نرودا، پابلو (۱۹۰۴ـ۱۹۷۳)|پابلو نرودا]] (''سرود اعتراض''، ترجمه [[کریمی حکاک، احمد (مشهد ۱۳۲۲ش- )|احمد کریمی حکاک]])، [[کوندرا، میلان (۱۹۲۹)|میلان کوندرا]] (''کلاه کلمنتیس''، ترجمه [[میرعلایی، احمد (۱۳۲۱-۱۳۷۴ش)|احمد میرعلایی]])، [[سیلونه، اینیاتسیو (۱۹۰۰ـ۱۹۷۸)|اینیاتسیو سیلونه]] (''خروج اضطراری'')، [[بیضایی، بهرام|بهرام بیضایی]] (نمایشنامه و فیلمنامه‌های ''آینه‌های روبرو''، ''فتحنامه کلات''، ''خاطرات هنرپیشه نقش دوم''، ''ندبه و اشغال'')، [[فریدون آدمیت]] (''مقالات تاریخی ''و ''اندیشه‌های'' ''طالبوف تبریزی'') و [[اخوان ثالث، مهدی (مشهد ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی اخوان ثالث]] (''عطا و لقای نیما'') و همچنین، کتاب ''نقد و تحلیل جباریت'' (نوشتۀ مانس شپرر و با ترجمۀ کریم قصیم) را منتشر کردند. او پس از آزادی، با همکاری نادر درفشه و اشخاصی دیگر، شرکت طرح و نقش گلیم «بی‌بی باف» را در محل انتشارات دماوند تاسیس کرد. در شرکت اخیرش، او با شرکت‌های تبلیغاتی سیته و کارپی در زمینه­‌ی بازاریابی همکاری داشت. در این بین، مدتی نیز دانش تصویری‌اش را در اختیار سازمان زیباسازی شهر تهران قرار داد. از دیگر فعالیت<span dir="LTR">‌</span>‌های مهم کوبان می<span dir="LTR">‌</span>‌توان به انتشار 4 شماره گاهنامه­‌ی ''چراغ'' (1361- 1363)، ماهنامه­‌ی فرهنگی ''بوستان ''و بعدتر، همکاری با ماهنامه­‌ی [[دنیای سخن]] (به‌عنوان مترجم) و با مجله­‌ی هنری ''طاووس'' (به‌عنوان پژوهشگر) اشاره کرد.</p> <p style="text-align: justify;">کوبان در دهه‌ی ۱۳۷۰ راهی فرانسه شد و تا چند ماه قبل از زمان فوتش، در شهر استرازبورگ ساکن بود. در این شهر، او به فعالیت‌هایی چون تدریس در دانشگاه استرازبورگ، آموزش زبان فارسی و مینیاتور و گلیم­‌بافی به فرانسویان علاقه‌مند به ایران، برگزاری نمایشگاه‌های مختلف در رابطه با فرهنگ ایران (با همکاری انجمن ایرانیان مقیم استرازبورگ) و تحقیقات فرهنگی در نقاشی و ادبیات ایران ادامه داد. او در سال ۱۳۷۸، به دلیل سکته­‌ی مغزی، فلج و خانه‌نشین شد. در ابتدای سال ۱۳۹۱، به‌سببِ یک سرطان ریه­‌ی نهفته، بستری شد و سرانجام سه ماه بعد، بر اثر همین بیماری در پاریس درگذشت. [[ناصری، فریدون (تهران ۱۳۰۹ـ ۱۳۸۴ش)|فریدون ناصری]] (رهبر و مدیر هنری ارکستر سمفونیک ایران) همسر اول سیما کوبان بوده است.</p> <p style="text-align: justify;">کوبان در دو نمایشگاه گروهی در بروکسل و نمایشگاه<span dir="LTR">‌</span>‌های گالری بورگز، و نیز در نمایشگاه جمعی هنر معاصر ایران (آبان 1344) شرکت داشته و یک نمایشگاه انفرادی از آثار خود را در دانشکده­‌ی هنرهای زیبا- در زمان استادیش در آن<span dir="LTR">‌</span>‌جا- برگزار کرده است. او همچنین در پنجمین بی<span dir="LTR">‌</span>ینال منطقه<span dir="LTR">‌</span>‌ای هم شرکت کرده بود.</p> <p style="text-align: justify;">گزیده­‌ی کتاب‌­شناسی: ''انقلاب اکتبر و هنرمندان'' (کاملیا کری- ترجمه)؛ ''کتاب تهران'' (۶ جلدی- با آثاری از: [[انوار، عبدالله (تهران ۱۳۰۳ش)|عبدالله انوار]] [و دیگران]، گردآورنده: سیما کوبان، تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۷۰-۱۳۷۶)؛ ''طهران قدیم'' (با آثاری از: [[بهبهانی، سیمین ( تهران ۱۳۰۶ـ ۱۳۹۳ش)|سیمین بهبهانی]]، عبدالله انوار [و دیگران]، گردآورنده: سیما کوبان، تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۸).</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p style="text-align: justify;">منابع:</p>