جواد صفی نژاد: تفاوت میان نسخه‌ها

پدربزرگش از لرهای بختیاری و خانوادۀ مادری‌اش اهل تجریش شمیران بودند. تحصیلات ابتدایی را در شهر ری، و دورۀ متوسطه را در آموزشگاه شبانۀ تهران گذراند. در سال 1332ش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشتۀ تاریخ و جغرافیا پذیرفته و با گذراندن امتحان دیگری بورسیه دانشسرای عالی شد. پس از گرفتن مدرک کارشناسی به کار تدریس در دبیرستان پرداخت، اما با توصیه و راهنمایی استادش دکتر [[گنجی، محمدحسن (بیرجند ۱۲۹۱ـ۱۳۹۱ش)|محمدحسن گنجی]] تعهد دبیری خود را لغو و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران استخدام شد. در سال 1337ش با تأسیس مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات دانشگاه تهران، در آنجا به کار پژوهش پرداخت. سال بعد نیز در دورۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی همان مؤسسه پذیرفته شد و در سال 1340ش فارغ‌التحصیل گردید. اولین پژوهش خود را در سال 1337ش با نام ''سبزیکاری و سبزیکاران شهر ری'' نوشت، اما آغاز پژوهش‌های دانشگاهی او از سال 1338ش که به عضویت گروه تحقیق جامعه‌شناسی شهری مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران پذیرفته شد، بوده است. اولین اثر چاپی صفی‌نژاد ''مونوگرافی ده طالب‌آباد'' (1345ش) است که برای پژوهش و جمع‌آوری اطلاعات آن زمان درازی را در روستای طالب‌آباد گذراند. در سال ۱۳۴۵ش با همکاری نادر افشارنادری (1305 - 1358ش) بخش مستقل مطالعات و تحقیقات عشایری را پایه‌گذاری کرد و کاشف شیوۀ سنتی کشاورزی ایران «بُنه» است. به دنبال چاپ کتاب ''مونوگرافی ده طالب‌آباد،'' در سال 1368ش کتاب ''بنه: نظام‌های زراعتی سنتی در ایران'' را منتشر کرد. صفی‌نژاد علاوه بر فعالیت‌های پژوهشی‌اش در ایران، به مدت یک‌سال نیز در مؤسسۀ شرق‌شناسی دانشگاه مونیخ در بخش ایران‌شناسی به فعالیت و پژوهش پرداخت و همراه با دکتر ابرهارد کروگر<ref>Eberhard Kruger</ref> کتاب مشترکی به نام ''کشاورزی سنتی ایران براساس اسناد دوران ناصری در جنوب تهران'' تهیه کرد که در سال 1375ش توسط «مؤسسۀ جغرافیائی و کارتوگرافی سحاب» منتشر شد. در سال 1379ش کتاب سد زیرزمینی قنات وزوان- میمه اصفهان برای «گنجینۀ ملی آب ایران» وابسته به وزارت نیرو منتشر شد.

----