کنرادین
کنرادین (۱۲۵۲ـ۱۲۶۸م) (Conradin)
(یا: کنراد پنجم[۱]) آخرین فرمانروای سلسلۀ هوهنشتاوفن[۲]، دوک اسوابیا[۳]، پادشاه اسمی سیسیل و بیتالمقدس (اورشلیم). پسر امپراتور کنراد چهارم[۴]، و نوۀ امپراتور فردریک دوم بود. در 1254م، هواداران ژرمن سلسلۀ هوهنشتاوفن سلطنتش را بر آلمان، سیسیل و اورشلیم به رسمیت شناختند. مانفرد[۵]، عموی کنرادین و فرزند نامشروع فردریک دوم، در همین سال تاجوتخت سیسیل را غصب کرد و کنرادین به حکومت بر آن قسمت از دوکنشین سوابیا رضایت داد که از قلمرو مانفرد جدا شده بود. پس از کشتهشدن مانفرد در نبرد بنوِنتو[۶] (۱۲۶۶م) در جنگ با شارلِ آنژویی[۷]، قلمرو مانفرد به تصرف شارل درآمد. کنرادین جوان در ۱۲۶۷م، با نیروی عظیمی وارد ایتالیا شد و، در آنجا، چند شهر طرفدار گیبلین[۸]ها، به پشتیبانی از او، متحد شدند. لیکن در جنگ با نیروهای شارل (نبرد تالیاکوتسو[۹]) شکست خورد و در ناپل او را گردن زدند.