آوند چوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
آوند چوبی (xylem)<br /> بافت ترابری در گیاهان آوندی. وظیفۀ اصلی آن هدایت آب و مواد غذایی محلول از ریشه به بخش‌های دیگر گیاه است. آب در نهایت بر اثر [[تعرق|تعرّق]] از برگ خارج می‌شود (← [[برگ]]). آوند چوبی از انواع متفاوتی از یاخته‌ها تشکیل شده است. یاخته‌هایی طویل، باریک، و معمولاً مرده با نام [[تراکیید|تراکئید]]<ref>tracheid</ref>، سخت آگنه ([[اسکلرانشیم]])<ref>schlerenchyma</ref>، یاخته‌های پارانشیمی<ref>parenchyma</ref> با دیوارۀ نازک، و عناصر آوندی هادی از آن جمله‌اند. تعرق<ref>transpiration</ref> خروج آب از برگ گیاه به اتمسفر به حالت [[بخار]] است. خروج آب از برگ، حرکت آب و مواد معدنی را در آوندهای چوبی برقرار می‌کند. این امر از آن‌رو اهمیت دارد که بسیاری از یاخته‌های گیاهی به مواد معدنی نیاز دارند. بافت‌ آوند چوبی معمولاً در نزدیکی بافت ترابری دیگری با نام آوند آبکشی<ref>phloem</ref> قرار دارد. وظیفۀ بافت اخیر ترابری [[قند]]<nowiki/>ها و [[آمینو اسید|آمینواسیدها]] است (← [[پروتیین|پروتئین‌]]). در گیاهان غیرچوبی، آوند آبکشی و آوند چوبی به صورت دسته‌ای یافت می‌شوند. این دسته‌ها را در برگ رگبرگ<ref>veins</ref> می‌نامند. در اغلب [[نهاندانه|نهان‌دانگان]]<ref>angiosperms</ref> (گیاهان گل‌دار)، آب از طریق عناصر آوندی حرکت می‌کند. اغلب بازدانگان<ref>gymnosperms</ref> و سرخسیان<ref>pteridophytes</ref> فاقد عناصر آوندی و برای هدایت آب به تراکئیدها وابسته‌اند. گیاهان غیرچوبی فقط آوند چوبی نخستین دارند که از پروکامبیوم<ref>procambium</ref> حاصل می‌شود، در حالی‌که در درختان و درختچه‌ها، آوند چوبی پسین جانشین بخش اعظم آوندهای چوبی نخستین می‌شود. آوندهای چوبی پسین نتیجۀ رشد پسین<ref>secondary growth</ref>، حاصل از فعالیت کامبیوم آوندی‌اند. دیواره‌های یاخته‌ای آوند چوبی پسین براثر رسوب [[لیگنین]]<ref>lignin</ref> ضخیم‌ و باعث استحکام گیاه می‌شوند. نیز ← [[چوب]]<br /> <!--10267900-->
آوند چوبی (xylem)<br /> بافت ترابری در گیاهان آوندی. وظیفۀ اصلی آن هدایت آب و [[مواد غذایی]] محلول از ریشه به بخش‌های دیگر گیاه است. آب در نهایت بر اثر [[تعرق]]<ref>transpiration</ref> از برگ خارج می‌شود (← [[برگ]]). آوند چوبی از انواع متفاوتی از یاخته‌ها تشکیل شده است. یاخته‌هایی طویل، باریک، و معمولاً مرده با نام [[تراکیید|تراکئید]]<ref>tracheid</ref>، سخت آگنه ([[اسکلرانشیم]])<ref>schlerenchyma</ref>، یاخته‌های پارانشیمی<ref>parenchyma</ref> با دیوارۀ نازک، و عناصر آوندی هادی از آن جمله‌اند. تعرق خروج آب از برگ گیاه به اتمسفر به حالت [[بخار]]<ref>steam</ref> است. خروج آب از برگ، حرکت آب و مواد معدنی را در آوندهای چوبی برقرار می‌کند. این امر از آن‌رو اهمیت دارد که بسیاری از یاخته‌های گیاهی به مواد معدنی نیاز دارند. بافت‌ آوند چوبی معمولاً در نزدیکی بافت ترابری دیگری با نام آوند آبکشی<ref>phloem</ref> قرار دارد. وظیفۀ بافت اخیر ترابری [[قند]]<ref>sugar</ref>ها و [[اسید آمینه|آمینواسید]]<ref>amino acid</ref>ها است (← [[پروتیین|پروتئین‌]]<ref>protein</ref>). در گیاهان غیرچوبی، آوند آبکشی و آوند چوبی به صورت دسته‌ای یافت می‌شوند. این دسته‌ها را در برگ، رگبرگ<ref>veins</ref> می‌نامند. در اغلب [[نهاندانه|نهان‌دانگان]]<ref>angiosperms</ref> (گیاهان گل‌دار)، آب از طریق عناصر آوندی حرکت می‌کند. اغلب بازدانگان<ref>gymnosperms</ref> و سرخسیان<ref>pteridophytes</ref> فاقد عناصر آوندی و برای هدایت آب به [[تراکیید|تراکئید]]<ref>tracheid</ref>ها وابسته‌اند. گیاهان غیرچوبی فقط آوند چوبی نخستین دارند که از پروکامبیوم<ref>procambium</ref> حاصل می‌شود، در حالی‌که در درختان و [[درختچه|درختچه‌]]<ref>shrub</ref>ها، آوند چوبی پسین جانشین بخش اعظم آوندهای چوبی نخستین می‌شود. آوندهای چوبی پسین نتیجۀ [[رشد پسین]]<ref>secondary growth</ref>، حاصل از فعالیت [[کامبیوم]]<ref>cambium</ref> آوندی‌اند. دیواره‌های یاخته‌ای آوند چوبی پسین بر اثر رسوب [[لیگنین]]<ref>lignin</ref> ضخیم‌ و باعث استحکام گیاه می‌شوند. نیز ← [[چوب]]<ref>wood</ref><br /> <!--10267900-->





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۴

آوند چوبی (xylem)
بافت ترابری در گیاهان آوندی. وظیفۀ اصلی آن هدایت آب و مواد غذایی محلول از ریشه به بخش‌های دیگر گیاه است. آب در نهایت بر اثر تعرق[۱] از برگ خارج می‌شود (← برگ). آوند چوبی از انواع متفاوتی از یاخته‌ها تشکیل شده است. یاخته‌هایی طویل، باریک، و معمولاً مرده با نام تراکئید[۲]، سخت آگنه (اسکلرانشیم)[۳]، یاخته‌های پارانشیمی[۴] با دیوارۀ نازک، و عناصر آوندی هادی از آن جمله‌اند. تعرق خروج آب از برگ گیاه به اتمسفر به حالت بخار[۵] است. خروج آب از برگ، حرکت آب و مواد معدنی را در آوندهای چوبی برقرار می‌کند. این امر از آن‌رو اهمیت دارد که بسیاری از یاخته‌های گیاهی به مواد معدنی نیاز دارند. بافت‌ آوند چوبی معمولاً در نزدیکی بافت ترابری دیگری با نام آوند آبکشی[۶] قرار دارد. وظیفۀ بافت اخیر ترابری قند[۷]ها و آمینواسید[۸]ها است (← پروتئین‌[۹]). در گیاهان غیرچوبی، آوند آبکشی و آوند چوبی به صورت دسته‌ای یافت می‌شوند. این دسته‌ها را در برگ، رگبرگ[۱۰] می‌نامند. در اغلب نهان‌دانگان[۱۱] (گیاهان گل‌دار)، آب از طریق عناصر آوندی حرکت می‌کند. اغلب بازدانگان[۱۲] و سرخسیان[۱۳] فاقد عناصر آوندی و برای هدایت آب به تراکئید[۱۴]ها وابسته‌اند. گیاهان غیرچوبی فقط آوند چوبی نخستین دارند که از پروکامبیوم[۱۵] حاصل می‌شود، در حالی‌که در درختان و درختچه‌[۱۶]ها، آوند چوبی پسین جانشین بخش اعظم آوندهای چوبی نخستین می‌شود. آوندهای چوبی پسین نتیجۀ رشد پسین[۱۷]، حاصل از فعالیت کامبیوم[۱۸] آوندی‌اند. دیواره‌های یاخته‌ای آوند چوبی پسین بر اثر رسوب لیگنین[۱۹] ضخیم‌ و باعث استحکام گیاه می‌شوند. نیز ← چوب[۲۰]



  1. transpiration
  2. tracheid
  3. schlerenchyma
  4. parenchyma
  5. steam
  6. phloem
  7. sugar
  8. amino acid
  9. protein
  10. veins
  11. angiosperms
  12. gymnosperms
  13. pteridophytes
  14. tracheid
  15. procambium
  16. shrub
  17. secondary growth
  18. cambium
  19. lignin
  20. wood