ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ـ تهران ۱۳۶۱ش)

محمدامین ادیب طوسی;
زادروز	مشهد ۱۲۸۳ش;
درگذشت	تهران ۱۳۶۱ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر و نویسنده
شغل و تخصص های دیگر	پژوهشگر ادبی
آثار	داستان‌های دخمه‌های سیاه یا کلبۀ بدبختان؛ شبح مخوف؛ و انتقام عشق (تبریز، ۱۳۱۹ش)؛ فرهنگ لغات ادبی، ۲ جلد (تبریز، ۱۳۴۹ش)؛ دیوان ادیب طوسی (تبریز، ۱۳۴۱ش)؛ فرهنگ لغات لهجه‌های محلی ایران؛ بودا در هند
گروه مقاله	ادبیات فارسی

اَدیب ‌طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ـ تهران ۱۳۶۱ش)

ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به سبزوار رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به بغداد و از آن‌جا به هندوستان، عربستان، ترکستان، مصر، و ترکیه رفت و در بازگشت به خراسان، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ مهتاب را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند بهار و فروزانفر ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب دستور نوین خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد. از داستان‌های اوست: دخمه‌های سیاه یا کلبۀ بدبختان؛ شبح مخوف؛ انتقام عشق (تبریز، ۱۳۱۹ش). از تألیفات اوست: فرهنگ لغات ادبی، ۲ جلد (تبریز، ۱۳۴۹ش)؛ دیوان ادیب طوسی (تبریز، ۱۳۴۱ش)؛ فرهنگ لغات لهجه‌های محلی ایران؛ بودا در هند.