بوئین میاندشت، شهرستان
بوئین میاندشت، شهرستان (County) Buin Miandasht
واقع در غرب نواحی مرکزی ایران و غرب استان اصفهان، به مرکزیت اداری شهر بوئین میاندشت. در این اسم، بوئین را به معنای انبار دانسته‌اند و وجه تسمیۀ میاندشت نیز به خاطر واقع بودن آن در میان دشت است. اگرچه قدمت منطقۀ بوئین و میاندشت به چندهزار سال پیش برمی‌گردد، اما پیشینۀ آبادی‌های کنونی آن و استعمال نام‌های بوئین و میاندشت نهایتاً به دو-سه سدۀ اخیر می‌رسد. این منطقه در طول دورۀ سده‌های اسلامی بخشی از منطقۀ تاریخی فریدن بوده است. در دورۀ شاه عباس اول شمار نسبتاً زیادی از ارامنه و گرجی‌ها به این منطقه و خاصه بوئین و میاندشت کوچانده شدند. به دلیل واقع بودن روستاهای منطقۀ مورد نظر در نواحی بین شهرستان‌های فارس‌نشین اصفهان و استان‌های لرنشین (لرستان و چهارمحال و بختیاری) و مناطق ترک‌نشینِ استان مرکزی، از دورۀ صفویه تاکنون ترکیبی از اقوام فارس، لر، ترک، ارمنی و گرجی در آنجا زندگی می‌کنند. فریدن تا پیش از دورۀ رضاشاه بخشی از ولایت بختیاری بود. در سال‌های ابتدایی سدۀ 14ش از بلوکات اصفهان ذکر شده؛ در اولین تقسیمات کشوری دورۀ رضاشاه (1316ش) شهرستان فریدن یکی از شهرستان‌های هفتگانۀ استان دهم (شاملِ اصفهان، یزد و شهرکرد) بود؛ در این دوره آبادی‌های منطقۀ بوئین و میاندشت، در قالب چند دهستان، از توابع شهرستان فریدن بوده است؛ در تابستان 1368ش بخش بویین و میاندشت به مرکزیت شهر بویین و میاندشت (از ترکیب 4 دهستان) در تابع‌یت شهرستان فریدن ایجاد شد؛ و نهایتاً در سال 1392ش با انتزاع بخش مذکور از شهرستان فریدن، به شهرستان ارتقاء یافت.