آملی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا ضیاء‌الدین عراقی، میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به سید علی قاضی طباطبایی دست ارادت داد. از آثار اوست: ''مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی'' (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛''دررالفوائد'' (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ ''کتاب‌الصلوة'' (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ ''خداشناسی'' (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ ''حیات جاوید در اخلاق'' (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ ''تعلیقة علی‌المکاسب و البیع'' (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛''اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم'' (تهران، ۱۳۷۱ق).<br/> &nbsp;
}}حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا [[عراقی، آقا ضیاء|ضیاء‌الدین عراقی]]، میرزای نائینی و [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]] بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|سید علی قاضی طباطبایی]] دست ارادت داد. از آثار اوست: ''مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی'' (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛''دررالفوائد'' (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ ''کتاب‌الصلوة'' (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ ''خداشناسی'' (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ ''حیات جاوید در اخلاق'' (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ ''تعلیقة علی‌المکاسب و البیع'' (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛''اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم'' (تهران، ۱۳۷۱ق).<br /> &nbsp;


&nbsp;
&nbsp;
خط ۳۵: خط ۳۵:
----
----


[[Category:دین اسلام]] [[Category:فقه و اصول و احکام]] [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:اسلام، ایران و شرق]]
[[Category:دین اسلام]]  
[[Category:فقه و اصول و احکام]]  
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]]  
[[Category:اسلام، ایران و شرق]]

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۵

آمُلی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش)

محمدتقی آملی
زادروز تهران ۱۲۶۵ش
درگذشت ۱۳۴۹ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی فقیه
آثار تعلیقه علی المکاسب و البیع (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛ مصباح الهدی فی شرح عروه الوثقی (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)
گروه مقاله دین اسلام
خویشاوندان سرشناس ملامحمد آملی (پدر)

حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا ضیاء‌الدین عراقی، میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به سید علی قاضی طباطبایی دست ارادت داد. از آثار اوست: مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛دررالفوائد (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ کتاب‌الصلوة (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ خداشناسی (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ حیات جاوید در اخلاق (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ تعلیقة علی‌المکاسب و البیع (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم (تهران، ۱۳۷۱ق).