اسلوب حکیم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اُسلوب حَکیم <br>
اُسلوب حَکیم <br>
<p>(یا: قولِ به‌موجب؛ به‌معنای روش عاقلانه) در اصطلاح بدیع، حمل‌کردن جمله‌ای برخلاف مقصود گوینده و پاسخ‌دادن بنابه معنایی که مقصود گوینده نبوده است: گفتمش باید بری نامم زیاد/گفت آری می‌برم نامت ز یاد (فرصت شیرازی) مقصود گوینده این بوده که «باید نام مرا زیاد بر زبان جاری کنی»، اما مخاطب چنین وانمود کرده که گوینده گفته است «باید نام مرا از یاد ببری» و به همین منوال آن را پاسخ گفته است.</p>
<p>(یا: قولِ به‌موجب؛ به‌معنای روش عاقلانه) در اصطلاح [[بدیع (ادبیات)|بدیع]]، حمل‌کردن جمله‌ای برخلاف مقصود گوینده و پاسخ‌دادن بنابه معنایی که مقصود گوینده نبوده است: گفتمش باید بری نامم زیاد/گفت آری می‌برم نامت ز یاد ([[فرصت شیرازی (شیراز ۱۲۷۱ـ همان جا ۱۳۳۹ق)|فرصت شیرازی]]) مقصود گوینده این بوده که «باید نام مرا زیاد بر زبان جاری کنی»، اما مخاطب چنین وانمود کرده که گوینده گفته است «باید نام مرا از یاد ببری» و به همین منوال آن را پاسخ گفته است.</p>
<br><!--11322500-->
<br><!--11322500-->
[[رده:ادبیات عمومی]]
[[رده:ادبیات عمومی]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۲

اُسلوب حَکیم

(یا: قولِ به‌موجب؛ به‌معنای روش عاقلانه) در اصطلاح بدیع، حمل‌کردن جمله‌ای برخلاف مقصود گوینده و پاسخ‌دادن بنابه معنایی که مقصود گوینده نبوده است: گفتمش باید بری نامم زیاد/گفت آری می‌برم نامت ز یاد (فرصت شیرازی) مقصود گوینده این بوده که «باید نام مرا زیاد بر زبان جاری کنی»، اما مخاطب چنین وانمود کرده که گوینده گفته است «باید نام مرا از یاد ببری» و به همین منوال آن را پاسخ گفته است.