ماکسیم سیرو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
ماکسیم سیرو (۲۵ اکتبر ۱۹۰۷- ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵م) | ماکسیم سیرو (۲۵ اکتبر ۱۹۰۷- ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵م) | ||
(به فرانسوی: <bdi>Maxime Siroux</bdi>) معمار فرانسوی. وی که از برجسته‌ترین معماران خارجی بود | (به فرانسوی: <bdi>Maxime Siroux</bdi>) معمار فرانسوی. وی که از برجسته‌ترین معماران خارجی بود که در طرح نوسازی [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] فعالیتی چشمگیر داشت، در فرانسه در رشتۀ معماری تحصیل کرده بود. در سال ۱۳۱۰ش به ایران آمد و به عنوان معمار و سرمعمارِ چندین وزارتخانۀ مهم (از جمله وزارت فرهنگ، صنایع و معادن، کشاورزی، امور داخله و دارایی) فعالیت کرد. سیرو با پیشنهاد [[آندره گدار]] به منظور تهیۀ نقشه‌های جامع، نقشه‌های اجرایی، طراحی‌های فنی و نیز نظارت بر امور ساختمانی [[دانشگاه تهران]] و [[موزه ایران باستان|موزۀ ایران باستان]] استخدام گردید. گسترۀ آثار وی چه از لحاظ تنوع سبک و چه از لحاظ حجم، بسیار چشمگیر است. سیرو از چهره‌های باستان‌شناسی ایران نیز بود. هرچند او فعالیت‌های متعدد باستان‌شناسی در ایران داشت، اما تألیفات وی که حاصل سفرهای تحقیقاتی متعدد در ایران و مطالعات تاریخی اوست، وی را در زمرۀ چهره‌های آشنای تاریخ معاصر ایران درآورده است؛ از جمله سلسله‌مقالات و گزارش‌هایی که در اختیار گدار قرار داد و در کتاب ''آثار ایران''<ref>''L'Art de l'Iran''</ref> (پاریس- 1962م) چاپ شده‌اند. سیرو در عرصه‌های علمی ایران نیز شناخته شده است و از اولین استادان دوره‌های نخستین رشتۀ معماری در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] بوده است. | ||
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۶
| ماکسیم سیرو Maxime Siroux | |
|---|---|
| زادروز |
۲۵ اکتبر ۱۹۰۷م |
| درگذشت | ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری- فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | مجتمع دانشکدۀ پزشکی، دانشکدۀ علوم و چندین دانشکدۀ دانشگاه تهران |
| گروه مقاله | معماری |
ماکسیم سیرو (۲۵ اکتبر ۱۹۰۷- ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵م)
(به فرانسوی: Maxime Siroux) معمار فرانسوی. وی که از برجسته‌ترین معماران خارجی بود که در طرح نوسازی رضاشاه فعالیتی چشمگیر داشت، در فرانسه در رشتۀ معماری تحصیل کرده بود. در سال ۱۳۱۰ش به ایران آمد و به عنوان معمار و سرمعمارِ چندین وزارتخانۀ مهم (از جمله وزارت فرهنگ، صنایع و معادن، کشاورزی، امور داخله و دارایی) فعالیت کرد. سیرو با پیشنهاد آندره گدار به منظور تهیۀ نقشه‌های جامع، نقشه‌های اجرایی، طراحی‌های فنی و نیز نظارت بر امور ساختمانی دانشگاه تهران و موزۀ ایران باستان استخدام گردید. گسترۀ آثار وی چه از لحاظ تنوع سبک و چه از لحاظ حجم، بسیار چشمگیر است. سیرو از چهره‌های باستان‌شناسی ایران نیز بود. هرچند او فعالیت‌های متعدد باستان‌شناسی در ایران داشت، اما تألیفات وی که حاصل سفرهای تحقیقاتی متعدد در ایران و مطالعات تاریخی اوست، وی را در زمرۀ چهره‌های آشنای تاریخ معاصر ایران درآورده است؛ از جمله سلسله‌مقالات و گزارش‌هایی که در اختیار گدار قرار داد و در کتاب آثار ایران[۱] (پاریس- 1962م) چاپ شده‌اند. سیرو در عرصه‌های علمی ایران نیز شناخته شده است و از اولین استادان دوره‌های نخستین رشتۀ معماری در دانشکدۀ هنرهای زیبا بوده است.
آثار مهم
مجتمع دانشکدۀ پزشکی، دانشکدۀ علوم و چندین دانشکدۀ دانشگاه تهران، کتابخانۀ ملی ایران، بخش‌های الحاقی به موزۀ ایران باستان، چند بنای یادبود و بیمارستان و مدرسه و کارخانه و هتل، ویلا برای چندین وزیر و مقام بالای دولتی و همچنین همکاری در طراحی و ساخت مدارس و بناهای آموزشی در شهرستان‌ها. از مهم‌ترین آثار وی در شهرستان‌های ایران می‌توان به مواردی از این دست اشاره کرد: دانشسرای مقدماتی پسران در تبریز (در سال ۱۳۱۵ش)، دبستان رامسر با همکاری زنگنه، دبستان کازرون و دبیرستان حکمت در قم و چندین مدرسه در یزد.
- ↑ L'Art de l'Iran