ملاقلی پور، رسول (تهران ۱۳۳۴ـ۱۳۸۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = رسول | |عنوان = رسول ملاقلی‌پور | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=تهران ۱۳۳۴ش | |زادروز=تهران 17 شهریور ۱۳۳۴ش | ||
|تاریخ مرگ=۱۳۸۵ش | |تاریخ مرگ=نوشهر 15 اسفند ۱۳۸۵ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان | | شغل و تخصص اصلی =کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =لوح زرین بهترین فیلم از پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر؛ذسیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر | ||
|آثار = قارچ سمی (۱۳۸۰)؛ مزرعه پدری (۱۳۸۲)؛ میم مثل مادر (۱۳۸۵) | |آثار = قارچ سمی (۱۳۸۰)؛ مزرعه پدری (۱۳۸۲)؛ میم مثل مادر (۱۳۸۵) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:38395100- | }} | ||
<br><!--38395100--> | [[پرونده:38395100- 3.jpg|جایگزین=رسول ملاقلی‌پور|بندانگشتی|رسول ملاقلی‌پور]] | ||
[[پرونده:38395100- 4.jpg|جایگزین=رسول ملاقلی‌پور|بندانگشتی|رسول ملاقلی‌پور]] | |||
رسول ملاقلی‌پور (تهران 17 شهریور ۱۳۳۴ـ نوشهر 15 اسفند ۱۳۸۵ش)<br><p>فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی. فعالیت خود را در سینما با همکاری در سمت مدیر صحنه در فیلم ''مرگ دیگری'' (۱۳۶۱، [[هنرمند، محمدرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|محمدرضا هنرمند]]) آغاز کرد. ازجمله فیلم‌سازان مطرح گونۀ جنگ است، که کارش را در فاصلۀ سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ پس از دوره‌ای فعالیت آماتوری در زمینۀ عکاسی، با ساختن فیلم‌های مستند جنگی آغاز کرد، و با فیلم بلند ''[[نینوا (فیلم)|نینوا]]'' (۱۳۶۲) ادامه داد. تا اواخر دهۀ ۱۳۶۰ با ''[[بلمی به سوی ساحل (فیلم)|بلمی به‌سوی ساحل]]'' (۱۳۶۴)، ''[[پرواز در شب (فیلم)|پرواز در شب]]'' (۱۳۶۵) و ''[[افق (فیلم)|افق]]'' (۱۳۶۷)، یک‌سر به ساختن فیلم‌های جنگی پرداخت. ملاقلی‌پور در ''[[سفر به چزابه (فیلم)|سفر به چزابه]]'' و تا ''آخرین نفس'' (هر دو ۱۳۷۴)، ''نسل سوخته'' (۱۳۷۸)، ''قارچ سمی'' (۱۳۸۰)، و ''مزرعۀ پدری'' (۱۳۸۲)، بیشتر به دغدغه‌ها و حالات روحی رزمندگان پرداخت و در ''[[مجنون (فیلم)|مجنون]]'' (۱۳۶۹)، ''[[خسوف (فیلم)|خسوف]]'' (۱۳۷۱)، و ''[[پناهنده (فیلم)|پناهنده]]'' (۱۳۷۲)، به طرح داستان‌های اجتماعی و ماجراهای تلخ و ناگوار خارج از جبهه و جنگ روآورد. آخرین اثر او ''میم مثل مادر'' (۱۳۸۵) بود. وی در میانۀ کارش (که مجموعاً شامل 14 فیلم با موضوع جنگ ایران و عراق و مسائل پیرامون آن می‌شود) فیلم جنایی ''کمکم کن'' را نیز (به نویسندگی خودش) در سال 1377 ساخت که نه در فروش موفقیتی برایش داشت و نه در جشنواره‌ها. ملاقلی‌پور طی دورۀ کوتاه فعالیتش فیلم‌نامۀ لبۀ تیغ (تولید 1371) و دشت ارغوانی (1373) را به ترتیب برای [[جمال شورجه]] و نادر مقدس نوشته و جز تهیه‌کنندگی تعدادی از ساخته‌های خودش، تهیه، تدوین و طراحی صحنه و لباس تعدادی از آثار کارگردانان دیگر را نیز به عهده داشته است. موفق‌ترین فیلم او در میان آثارش ''هیوا'' بود که در هفدهمین دورۀ جشنوارۀ فیلم فجر جز دریافت جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و نامزدی در تعدادی از رشته‌های اصلی و فنی، توانست جوایز بخش‌های بهترین بازیگر نقش اول مرد (دیپلم افتخار/ جمشید هاشم‌پور)، طراحی صحنه (سیمرغ بلورین/ بهناز نازی و علی فداکار)، تدوین (تقدیر/ حسین زندباف)، فیلمبرداری (سیمرغ بلورین/ بهرام بدخشانی) و صدابرداری (سیمرغ بلورین/ بهمن اردلان) را نیز به دست بیاورد. </p><p>وی که همراه با [[رسول احدی]] (مدیر فیلمبرداری) برای نگارش فیلمنامه فیلم بعدی‌اش به شمال کشور رفته بود، در شهر نوشهر بر اثر سکتهٔ قلبی جان باخت و چندروز بعد در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. | |||
'''برخی از جوایز''' | |||
*<p>لوح زرین بهترین فیلم از [[پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر]] (''پرواز در شب'')</p> | |||
*<p>سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از [[هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر|هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر]] (''هیوا'')</p> | |||
---- | |||
<br /><p></p><p><br></p><!--38395100--> | |||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | [[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۵۶
| رسول ملاقلی‌پور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 17 شهریور ۱۳۳۴ش |
| درگذشت | نوشهر 15 اسفند ۱۳۸۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس |
| آثار | قارچ سمی (۱۳۸۰)؛ مزرعه پدری (۱۳۸۲)؛ میم مثل مادر (۱۳۸۵) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | لوح زرین بهترین فیلم از پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر؛ذسیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر |
رسول ملاقلی‌پور (تهران 17 شهریور ۱۳۳۴ـ نوشهر 15 اسفند ۱۳۸۵ش)
فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی. فعالیت خود را در سینما با همکاری در سمت مدیر صحنه در فیلم مرگ دیگری (۱۳۶۱، محمدرضا هنرمند) آغاز کرد. ازجمله فیلم‌سازان مطرح گونۀ جنگ است، که کارش را در فاصلۀ سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ پس از دوره‌ای فعالیت آماتوری در زمینۀ عکاسی، با ساختن فیلم‌های مستند جنگی آغاز کرد، و با فیلم بلند نینوا (۱۳۶۲) ادامه داد. تا اواخر دهۀ ۱۳۶۰ با بلمی به‌سوی ساحل (۱۳۶۴)، پرواز در شب (۱۳۶۵) و افق (۱۳۶۷)، یک‌سر به ساختن فیلم‌های جنگی پرداخت. ملاقلی‌پور در سفر به چزابه و تا آخرین نفس (هر دو ۱۳۷۴)، نسل سوخته (۱۳۷۸)، قارچ سمی (۱۳۸۰)، و مزرعۀ پدری (۱۳۸۲)، بیشتر به دغدغه‌ها و حالات روحی رزمندگان پرداخت و در مجنون (۱۳۶۹)، خسوف (۱۳۷۱)، و پناهنده (۱۳۷۲)، به طرح داستان‌های اجتماعی و ماجراهای تلخ و ناگوار خارج از جبهه و جنگ روآورد. آخرین اثر او میم مثل مادر (۱۳۸۵) بود. وی در میانۀ کارش (که مجموعاً شامل 14 فیلم با موضوع جنگ ایران و عراق و مسائل پیرامون آن می‌شود) فیلم جنایی کمکم کن را نیز (به نویسندگی خودش) در سال 1377 ساخت که نه در فروش موفقیتی برایش داشت و نه در جشنواره‌ها. ملاقلی‌پور طی دورۀ کوتاه فعالیتش فیلم‌نامۀ لبۀ تیغ (تولید 1371) و دشت ارغوانی (1373) را به ترتیب برای جمال شورجه و نادر مقدس نوشته و جز تهیه‌کنندگی تعدادی از ساخته‌های خودش، تهیه، تدوین و طراحی صحنه و لباس تعدادی از آثار کارگردانان دیگر را نیز به عهده داشته است. موفق‌ترین فیلم او در میان آثارش هیوا بود که در هفدهمین دورۀ جشنوارۀ فیلم فجر جز دریافت جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و نامزدی در تعدادی از رشته‌های اصلی و فنی، توانست جوایز بخش‌های بهترین بازیگر نقش اول مرد (دیپلم افتخار/ جمشید هاشم‌پور)، طراحی صحنه (سیمرغ بلورین/ بهناز نازی و علی فداکار)، تدوین (تقدیر/ حسین زندباف)، فیلمبرداری (سیمرغ بلورین/ بهرام بدخشانی) و صدابرداری (سیمرغ بلورین/ بهمن اردلان) را نیز به دست بیاورد.
وی که همراه با رسول احدی (مدیر فیلمبرداری) برای نگارش فیلمنامه فیلم بعدی‌اش به شمال کشور رفته بود، در شهر نوشهر بر اثر سکتهٔ قلبی جان باخت و چندروز بعد در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
برخی از جوایز
لوح زرین بهترین فیلم از پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر (پرواز در شب)
سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (هیوا)