همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱): تفاوت میان نسخه‌ها

Ernest Hemingway
ارنست همینگوی; Ernest Hemingway
زادروز	ایلینوی ۱۸۹۹م;
درگذشت	۱۹۶۱م
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	نویسنده
آثار	وداع با اسلحه، پیرمرد و دریا
گروه مقاله	ادبیات غرب
جوایز و افتخارات	برنده جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، برنده جایزه پولیتسر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۱

هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)

نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله وداع با اسلحه^[۱] (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟^[۲] (۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا^[۳] (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر^[۴]). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون گرترود استاین^[۵] و ازرا پاوند^[۶] حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می‌کند^[۷] (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ مرگ در بعدازظهر^[۸] (۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ^[۹] ایلینوی^[۱۰] متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب‌های بهاری^[۱۱] (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از شروود اندرسون^[۱۲]، تپه‌های سرسبز افریقا^[۱۳] (۱۹۳۵) و ستون پنجم^[۱۴] که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی‌زن^[۱۵]» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد^[۱۶]» (۱۹۳۳) و «اولین چهل‌ونه^[۱۷]» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر برف‌های کلیمانجارو^[۱۸] (۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر^[۱۹] (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ضیافت سیار^[۲۰] (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره‌هایی در جریان آب^[۲۱] (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل نجف دریابندری، احمد گلشیری و ... به فارسی برگردانده شده است.

↑ A Farewell to Arms
↑ For Whom the Bell Tolls
↑ The Old Man and the Sea
↑ Pulitzer Prize
↑ Gertrude Stein
↑ Ezra Pound
↑ The Sun Also Rises
↑ Death in the Afternoon
↑ Oak Park
↑ Illinois
↑ The Torrents of Spring
↑ Sherwood Anderson
↑ The Green Hills of Africa
↑ The Fifth Column
↑ Men without Women
↑ Winner Takes Nothing
↑ The First Forty-Nine
↑ The Snows of Kilimanjaro
↑ The Short Happy Life of Francis Macomber
↑ A Moveable Feast
↑ Islands in the Stream

[1] A Farewell to Arms

[2] For Whom the Bell Tolls

[3] The Old Man and the Sea

[4] Pulitzer Prize

[5] Gertrude Stein

[6] Ezra Pound

[7] The Sun Also Rises

[8] Death in the Afternoon

[9] Oak Park

[10] Illinois

[11] The Torrents of Spring

[12] Sherwood Anderson

[13] The Green Hills of Africa

[14] The Fifth Column

[15] Men without Women

[16] Winner Takes Nothing

[17] The First Forty-Nine

[18] The Snows of Kilimanjaro

[19] The Short Happy Life of Francis Macomber

[20] A Moveable Feast

[21] Islands in the Stream

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)<br /> [[File:41119700.jpg|thumb|هِمينگْوِي، اِرْنِسْت]]
+هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)<br /> {{جعبه زندگینامه
-{{جعبه زندگینامه
 |عنوان = ارنست همینگوی
 |نام =Ernest Hemingway
@@ خط ۲۹: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}
+}}[[File:41119700.jpg|thumb|هِمينگْوِي، اِرْنِسْت]]
-نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله ''[[وداع با اسلحه]]<ref>A Farewell to Arms</ref>''&nbsp;(۱۹۲۹)، ''[[زنگ ها برای که به صدا درمی آیند|زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟]]<ref>For Whom the Bell Tolls</ref>''&nbsp;(۱۹۴۱)، و ''[[پیرمرد و دریا]]<ref>The Old Man and the Sea</ref>''&nbsp;(۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتسر<ref>Pulitzer Prize</ref>). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein</ref>&nbsp;و [[ازرا پاوند (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]]<ref>Ezra Pound</ref>&nbsp;حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، ''خورشید همچنان طلوع می‌کند<ref>The Sun Also Rises</ref>''&nbsp;(۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ ''مرگ در بعدازظهر<ref>Death in the Afternoon</ref>''&nbsp;(۱۹۳۲) به کار گرفت. ''وداع با اسلحه'' شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع ''زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟'' در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ<ref>Oak Park</ref>&nbsp;ایلینوی<ref>Illinois </ref>&nbsp;متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: ''سیلاب‌های بهاری<ref>The Torrents of Spring</ref>''&nbsp;(۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از [[اندرسون، شروود (۱۸۷۶ـ۱۹۴۱)|شروود اندرسون]]<ref>Sherwood Anderson</ref>، ''تپه‌های سرسبز افریقا<ref>The Green Hills of Africa</ref>''&nbsp;(۱۹۳۵) و ''ستون پنجم<ref>The Fifth Column</ref>''&nbsp;که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی‌زن<ref>Men without Women</ref>» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد<ref>Winner Takes Nothing</ref>» (۱۹۳۳) و «اولین چهل‌ونه<ref>The First Forty-Nine</ref>» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر ''برف‌های کلیمانجارو<ref>The Snows of Kilimanjaro</ref>''&nbsp;(۱۹۳۸) و ''زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر<ref>The Short Happy Life of Francis Macomber</ref>''&nbsp;(۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ''ضیافت سیار<ref>A Moveable Feast</ref>''&nbsp;(۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و ''جزیره‌هایی در جریان آب<ref>Islands in the Stream</ref>''&nbsp;(۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل [[نجف دریابندری]]، [[گلشیری، احمد (اصفهان ۱۳۲۵ )|احمد گلشیری]] و ... به فارسی برگردانده شده است.
+نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله ''[[وداع با اسلحه]]<ref>''A Farewell to Arms''</ref>''&nbsp;(۱۹۲۹)، ''[[زنگ ها برای که به صدا درمی آیند|زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟]]<ref>''For Whom the Bell Tolls''</ref>''&nbsp;(۱۹۴۱)، و ''[[پیرمرد و دریا]]<ref>''The Old Man and the Sea''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize</ref>). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein</ref>&nbsp;و [[ازرا پاوند (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]]<ref>Ezra Pound</ref> حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، ''خورشید همچنان طلوع می‌کند''<ref>''The Sun Also Rises''</ref>&nbsp;(۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ ''مرگ در بعدازظهر<ref>''Death in the Afternoon''</ref>''&nbsp;(۱۹۳۲) به کار گرفت. ''وداع با اسلحه'' شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع ''زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟'' در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ<ref>Oak Park</ref> ایلینوی<ref>Illinois </ref> متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: ''سیلاب‌های بهاری<ref>''The Torrents of Spring''</ref>''&nbsp;(۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از [[اندرسون، شروود (۱۸۷۶ـ۱۹۴۱)|شروود اندرسون]]<ref>Sherwood Anderson</ref>، ''تپه‌های سرسبز افریقا<ref>''The Green Hills of Africa''</ref>'' (۱۹۳۵) و ''ستون پنجم<ref>The Fifth Column</ref>'' که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «''مردان بی‌زن''<ref>''Men without Women''</ref>» (۱۹۲۷)، «''برنده سهمی ندارد''<ref>''Winner Takes Nothing''</ref>» (۱۹۳۳) و «''اولین چهل‌ونه''<ref>''The First Forty-Nine''</ref>» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر ''برف‌های کلیمانجارو<ref>''The Snows of Kilimanjaro''</ref>'' (۱۹۳۸) و ''زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر<ref>''The Short Happy Life of Francis Macomber''</ref>'' (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ''ضیافت سیار<ref>''A Moveable Feast''</ref>'' (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و ''جزیره‌هایی در جریان آب<ref>''Islands in the Stream''</ref>'' (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل [[نجف دریابندری]]، [[گلشیری، احمد (اصفهان ۱۳۲۵ )|احمد گلشیری]] و ... به فارسی برگردانده شده است.
-&nbsp;
+<br />
 ----