پارناسیان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۶

پارْناسیان (Parnassian)

نام مکتبی در شعر فرانسوی. اصولاً پارناسوس^[۱] نام کوهی است در یونان مرکزی که در روزگار باستان جایگاه آپولون^[۲] و موزها^[۳] بوده است. پارناسیان، مکتب شاعران فرانسوی نیمۀ‌ دوم قرن ۱۹ است که پیشوای آن لو کنت دولیل^[۴] بود. این مکتب بر خویشتن‌داری، برون‌گرایی، کمال شکل و قالب، و توصیف دقیق تأکید داشت که واکنشی در برابر احساسات‌گرایی و پرگویی‌های رمانتیک‌ها بود. دستاورد جنبش شاعران پارناسوس تجربه‌هایی در وزن و قالب شعر و احیای غزل بود. آنان که مضامین اشعارشان را از جامعۀ عصر خود می‌گرفتند، بعدها اساطیر، حماسه‌ها، و ساگاها^[۵]ی سرزمین‌های دوردست و تمدن‌های گذشته، به‌ویژه هند و یونان باستان را منبع الهام یافتند. نام پارناسیان به هریک از شاعران همکار مجموعۀ اشعار ۳جلدی پارناس معاصر^[۶] (۱۸۶۶، ۱۸۷۱، ۱۸۷۶) نیز اطلاق می‌شود، هرچند اصول این مکتب پیش از انتشار این مجموعه تدوین شده است. این اصول عبارت‌اند از کمال و زیبایی شکل و انتخاب کلمات، دخالت نداشتن احساسات و بی‌توجهی به آرمان و هدف در شعر، توجه به شعر عینی و غیرشخصی، زیبایی قافیه، و وابستگی به آیین هنر برای هنر. تأثیرگذاری شاعران پارناسی به‌ویژه بر جنبش نوگرایی^[۷] (مدرنیسمو) در اسپانیا و پرتغال و بر نهضت ادبی بلژیک جوان^[۸] آشکار است.

از دیگر شاعران شاخص این مکتب می‌توان به ویکتور هوگو، پل ورلن، تئوفیل گوتیه، تئودور دو بنویل و ژوزه‌-ماریا دو اردیا^[۹] می‌توان اشاره کرد.

↑ Parnassus
↑ Apollo
↑ Muses
↑ Leconte de Lisle
↑ Sagas
↑ Parnasse Contemporain
↑ Modernismo Movement
↑ Young Belgium Movement
↑ José-Maria de Heredia

[1] Parnassus

[2] Apollo

[3] Muses

[4] Leconte de Lisle

[5] Sagas

[6] Parnasse Contemporain

[7] Modernismo Movement

[8] Young Belgium Movement

[9] José-Maria de Heredia

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 پارْناسیان (Parnassian)
-نام مکتبی در شعر فرانسوی. اصولاً پارناسوس<ref>Parnassus</ref> نام کوهی است در یونان مرکزی که در روزگار باستان جایگاه آپولون<ref>Apollo</ref> و موزها<ref> Muses</ref> بوده است. پارناسیان، مکتب شاعران فرانسوی نیمۀ‌ دوم قرن ۱۹ است که پیشوای آن لوکنت دولیل<ref> Leconte de Lisle </ref> بود. این مکتب بر خویشتن‌داری، برون‌گرایی، کمال شکل و قالب، و توصیف دقیق تأکید داشت که واکنشی در برابر احساسات‌گرایی و پرگویی‌های رمانتیک‌ها بود. دستاورد جنبش شاعران پارناسوس تجربه‌هایی در وزن و قالب شعر و احیای غزل بود. آنان که مضامین اشعارشان را از جامعۀ عصر خود می‌گرفتند، بعدها اساطیر، حماسه‌ها، و ساگاها<ref>Sagas </ref>ی سرزمین‌های دوردست و تمدن‌های گذشته، به‌ویژه هند و یونان باستان را منبع الهام یافتند. نام پارناسیان به هریک از شاعران همکار مجموعۀ اشعار ۳جلدی ''پارناس معاصر''<ref>''Parnasse Contemporain'' </ref> (۱۸۶۶، ۱۸۷۱، ۱۸۷۶) نیز اطلاق می‌شود، هرچند اصول این مکتب پیش از انتشار این مجموعه تدوین شده است. این اصول عبارت‌اند از کمال و زیبایی شکل و انتخاب کلمات، دخالت نداشتن احساسات و بی‌توجهی به آرمان و هدف در شعر، توجه به شعر عینی و غیرشخصی، زیبایی قافیه، و وابستگی به آیین هنر برای هنر. تأثیرگذاری شاعران پارناسی به‌ویژه بر جنبش نوگرایی<ref>Modernismo Movement </ref> (مدرنیسمو) در اسپانیا و پرتغال و بر نهضت ادبی بلژیک جوان<ref>Young Belgium Movement</ref> آشکار است.
+نام مکتبی در شعر فرانسوی. اصولاً پارناسوس<ref>Parnassus</ref> نام کوهی است در یونان مرکزی که در روزگار باستان جایگاه آپولون<ref>Apollo</ref> و موزها<ref> Muses</ref> بوده است. پارناسیان، مکتب شاعران فرانسوی نیمۀ‌ دوم قرن ۱۹ است که پیشوای آن [[لو کنت دولیل، شارل ماری رنه (۱۸۱۸ـ۱۸۹۴)|لو کنت دولیل]]<ref> Leconte de Lisle </ref> بود. این مکتب بر خویشتن‌داری، برون‌گرایی، کمال شکل و قالب، و توصیف دقیق تأکید داشت که واکنشی در برابر احساسات‌گرایی و پرگویی‌های رمانتیک‌ها بود. دستاورد جنبش شاعران پارناسوس تجربه‌هایی در وزن و قالب شعر و احیای غزل بود. آنان که مضامین اشعارشان را از جامعۀ عصر خود می‌گرفتند، بعدها اساطیر، حماسه‌ها، و ساگاها<ref>Sagas </ref>ی سرزمین‌های دوردست و تمدن‌های گذشته، به‌ویژه هند و یونان باستان را منبع الهام یافتند. نام پارناسیان به هریک از شاعران همکار مجموعۀ اشعار ۳جلدی ''پارناس معاصر''<ref>''Parnasse Contemporain'' </ref> (۱۸۶۶، ۱۸۷۱، ۱۸۷۶) نیز اطلاق می‌شود، هرچند اصول این مکتب پیش از انتشار این مجموعه تدوین شده است. این اصول عبارت‌اند از کمال و زیبایی شکل و انتخاب کلمات، دخالت نداشتن احساسات و بی‌توجهی به آرمان و هدف در شعر، توجه به شعر عینی و غیرشخصی، زیبایی قافیه، و وابستگی به آیین هنر برای هنر. تأثیرگذاری شاعران پارناسی به‌ویژه بر جنبش نوگرایی<ref>Modernismo Movement </ref> (مدرنیسمو) در اسپانیا و پرتغال و بر نهضت ادبی بلژیک جوان<ref>Young Belgium Movement</ref> آشکار است.
+از دیگر شاعران شاخص این مکتب می‌توان به [[ویکتور هوگو]]، [[پل ورلن]]، [[تیوفیل گوتیه|تئوفیل گوتیه]]، [[تیودور دو بنویل (۱۸۲۳ـ۱۸۹۱)|تئودور دو بنویل]] و ژوزه‌-ماریا دو اردیا<ref>José-Maria de Heredia</ref> می‌توان اشاره کرد.
+----
 &nbsp;