گنجینه فنون: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


گنجینۀ فنون <br>
گنجینۀ فنون <br>
دو هفته‌نامۀ علمی، فرهنگی، تاریخی، چاپ تهران. به مدیریت میرزا محمدعلی‌خان تربیت و سید حسن تقی‌زاده، از اول ذیقعدۀ ۱۳۲۰/۱۱ بهمن ۱۲۸۲ تا شوال ۱۳۲۱/۱۵ دی ۱۲۸۳، جمعاً ۲۴ شماره، منتشر شد. مجموعه‌ای از چهار کتاب بود که به‌مرور در هر شماره به‌چاپ می‌رسید. قسمت اول از چهار قسمت آن به مطالب علمی و فنی اختصاص داشت؛&nbsp;قسمت دوم را «هنرآموز» نامیده بودند؛ قسمت سوم «تمدنات قدما»، اثر گوستاو لوبون بود که تقی‌زاده از فرانسوی به فارسی ترجمه می‌کرد و قسمت چهارم داستانی، اما تخیلی و علمی، به‌قلم ژول ورن با نام «سفینۀ غواص» بود که مترجم آن میرزا یوسف‌خان اعتصام‌الملک بود. ''گنجینۀ فنون'' از اولین مجله‌های منتشرشده در ایران است که وابسته به کتابخانۀ تربیت تبریز بوده است. پس از ''معرفت'' دومین مجله‌ای است که در تبریز به‌چاپ می‌رسید. ''گنجینۀ فنون'' خود را «رساله» یا «مجله» و هر شماره را «جزوه» می‌خواند.
دو هفته‌نامۀ علمی، فرهنگی، تاریخی، چاپ تهران. به مدیریت [[تربیت، محمدعلی (تبریز ۱۲۵۳ـ تهران ۱۳۱۸ش)|میرزا محمدعلی‌خان تربیت]] و [[تقی زاده، حسن (تبریز ۱۲۵۷ـ تهران ۱۳۴۹ش)|سید حسن تقی‌زاده]]، از اول ذیقعدۀ ۱۳۲۰/۱۱ بهمن ۱۲۸۲ تا شوال ۱۳۲۱/۱۵ دی ۱۲۸۳، جمعاً ۲۴ شماره، منتشر شد. مجموعه‌ای از چهار کتاب بود که به‌مرور در هر شماره به‌چاپ می‌رسید. قسمت اول از چهار قسمت آن به مطالب علمی و فنی اختصاص داشت؛&nbsp;قسمت دوم را «هنرآموز» نامیده بودند؛ قسمت سوم «تمدنات قدما»، اثر [[گوستاو لوبون]] بود که تقی‌زاده از فرانسوی به فارسی ترجمه می‌کرد و قسمت چهارم داستانی، اما تخیلی و علمی، به‌قلم [[ژول ورن]] با نام «سفینۀ غواص» بود که مترجم آن میرزا یوسف‌خان اعتصام‌الملک بود. ''گنجینۀ فنون'' از اولین مجله‌های منتشرشده در ایران است که وابسته به کتابخانۀ تربیت تبریز بوده است. پس از ''معرفت'' دومین مجله‌ای است که در تبریز به‌چاپ می‌رسید. ''گنجینۀ فنون'' خود را «رساله» یا «مجله» و هر شماره را «جزوه» می‌خواند.
<br><!--36140500-->
<br><!--36140500-->
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۵

گنجینۀ فنون
دو هفته‌نامۀ علمی، فرهنگی، تاریخی، چاپ تهران. به مدیریت میرزا محمدعلی‌خان تربیت و سید حسن تقی‌زاده، از اول ذیقعدۀ ۱۳۲۰/۱۱ بهمن ۱۲۸۲ تا شوال ۱۳۲۱/۱۵ دی ۱۲۸۳، جمعاً ۲۴ شماره، منتشر شد. مجموعه‌ای از چهار کتاب بود که به‌مرور در هر شماره به‌چاپ می‌رسید. قسمت اول از چهار قسمت آن به مطالب علمی و فنی اختصاص داشت؛ قسمت دوم را «هنرآموز» نامیده بودند؛ قسمت سوم «تمدنات قدما»، اثر گوستاو لوبون بود که تقی‌زاده از فرانسوی به فارسی ترجمه می‌کرد و قسمت چهارم داستانی، اما تخیلی و علمی، به‌قلم ژول ورن با نام «سفینۀ غواص» بود که مترجم آن میرزا یوسف‌خان اعتصام‌الملک بود. گنجینۀ فنون از اولین مجله‌های منتشرشده در ایران است که وابسته به کتابخانۀ تربیت تبریز بوده است. پس از معرفت دومین مجله‌ای است که در تبریز به‌چاپ می‌رسید. گنجینۀ فنون خود را «رساله» یا «مجله» و هر شماره را «جزوه» می‌خواند.