مهدی خان زند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


مهدی‌خان زند (  ـ حدود ۱۱۴۶ق)<br>
مهدی‌خان زند (  ـ حدود ۱۱۴۶ق)<br>
<p>از سرکردگان ایل زند در اواخر دورۀ صفویه. همزمان با شورش افغان‌ها، برخی سرکردگان و بزرگان ایل زند، نظیر مهدی‌خان، مجالی یافته در نواحی مختلف به خودسری پرداختند. مهدی‌خان با حدود ۷۰۰ سوار در روستاهای پری و کمازان ملایر مستقر شده به دسته‌های عثمانی و افغان که از آن حدود می‌گذشتند، شبیخون می‌زدند و اموال و اسباب ایشان را چپاول می‌کردند. تا این‌که نادرشاه افشار در سفر جنگی خود به بغداد (۱۱۴۶ق)، باباخان چاوشلو را به دفع او گماشت و او نیز با نیرنگ وعدۀ پاداش مهدی‌خان را به اردوی خود درآورد و به‌قتل رساند و ۴۰۰ تن سربازان او را نیز کشت و باقی را به خراسان فرستاد.</p>
<p>از سرکردگان ایل [[زندیه|زند]] در اواخر دورۀ [[صفویه]]. همزمان با شورش افغان‌ها، برخی سرکردگان و بزرگان ایل زند، نظیر مهدی‌خان، مجالی یافته در نواحی مختلف به خودسری پرداختند. مهدی‌خان با حدود ۷۰۰ سوار در روستاهای پری و کمازان ملایر مستقر شده به دسته‌های عثمانی و افغان که از آن حدود می‌گذشتند، شبیخون می‌زدند و اموال و اسباب ایشان را چپاول می‌کردند. تا این‌که [[نادرشاه افشار]] در سفر جنگی خود به بغداد (۱۱۴۶ق)، باباخان چاوشلو را به دفع او گماشت و او نیز با نیرنگ وعدۀ پاداش مهدی‌خان را به اردوی خود درآورد و به‌قتل رساند و ۴۰۰ تن سربازان او را نیز کشت و باقی را به خراسان فرستاد.</p>
<br><!--38545900-->
<br><!--38545900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]]
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۰

مهدی‌خان زند ( ـ حدود ۱۱۴۶ق)

از سرکردگان ایل زند در اواخر دورۀ صفویه. همزمان با شورش افغان‌ها، برخی سرکردگان و بزرگان ایل زند، نظیر مهدی‌خان، مجالی یافته در نواحی مختلف به خودسری پرداختند. مهدی‌خان با حدود ۷۰۰ سوار در روستاهای پری و کمازان ملایر مستقر شده به دسته‌های عثمانی و افغان که از آن حدود می‌گذشتند، شبیخون می‌زدند و اموال و اسباب ایشان را چپاول می‌کردند. تا این‌که نادرشاه افشار در سفر جنگی خود به بغداد (۱۱۴۶ق)، باباخان چاوشلو را به دفع او گماشت و او نیز با نیرنگ وعدۀ پاداش مهدی‌خان را به اردوی خود درآورد و به‌قتل رساند و ۴۰۰ تن سربازان او را نیز کشت و باقی را به خراسان فرستاد.