حزب رنجبران ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حزب رنجبران ایران <br> | حزب رنجبران ایران <br> | ||
<p>سازمانی کمونیستی در ایران، متشکل از برخی سازمان انقلابیِ منشعب از حزب تودۀ ایران در خارج از کشور. این تشکیلات با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، نام خود را به حزب رنجبران ایران تغییر داد. نشریۀ ''رنجبر''، ارگان این گروه، در اوایل انقلاب منتشر و توزیع می‌شد. این گروه کوچک هوادار چین کمونیست بود و از آموزه‌های مائوئیستی پیروی می‌کرد. بین سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ش، مواضع سیاسی حزب رنجبران، پشتیبانی از لیبرال‌های اسلامی، به‌ویژه ابوالحسن | <p>سازمانی کمونیستی در ایران، متشکل از برخی سازمان انقلابیِ منشعب از [[حزب توده ایران|حزب تودۀ ایران]] در خارج از کشور. این تشکیلات با وقوع [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در ایران، نام خود را به [[حزب رنجبران ایران]] تغییر داد. نشریۀ ''رنجبر''، ارگان این گروه، در اوایل انقلاب منتشر و توزیع می‌شد. این گروه کوچک هوادار چین کمونیست بود و از آموزه‌های مائوئیستی پیروی می‌کرد. بین سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ش، مواضع سیاسی حزب رنجبران، پشتیبانی از لیبرال‌های اسلامی، به‌ویژه [[بنی صدر، ابوالحسن (همدان ۱۳۱۲ش)|ابوالحسن بنی‌صدر]]، بود. پس از وقایع خرداد ۱۳۶۰ که منجر به فروپاشی و انحلال اغلب گروه‌های اپوزیسیون و چپ در ایران شد، برخی اعضای آن کناره‌گیری کردند و حزب رنجبران در اواسط همان سال فروپاشید. این گروه نقش چندانی در اوضاع سیاسی کشور نداشت و مهم‌ترین فعالیت آن نفوذ و اثرگذاری در دفتر مردمی رئیس‌جمهور و انتشار برخی مقالات در سه سال اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بود.</p> | ||
<br><!--18043100--> | <br><!--18043100--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷
حزب رنجبران ایران
سازمانی کمونیستی در ایران، متشکل از برخی سازمان انقلابیِ منشعب از حزب تودۀ ایران در خارج از کشور. این تشکیلات با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، نام خود را به حزب رنجبران ایران تغییر داد. نشریۀ رنجبر، ارگان این گروه، در اوایل انقلاب منتشر و توزیع می‌شد. این گروه کوچک هوادار چین کمونیست بود و از آموزه‌های مائوئیستی پیروی می‌کرد. بین سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ش، مواضع سیاسی حزب رنجبران، پشتیبانی از لیبرال‌های اسلامی، به‌ویژه ابوالحسن بنی‌صدر، بود. پس از وقایع خرداد ۱۳۶۰ که منجر به فروپاشی و انحلال اغلب گروه‌های اپوزیسیون و چپ در ایران شد، برخی اعضای آن کناره‌گیری کردند و حزب رنجبران در اواسط همان سال فروپاشید. این گروه نقش چندانی در اوضاع سیاسی کشور نداشت و مهم‌ترین فعالیت آن نفوذ و اثرگذاری در دفتر مردمی رئیس‌جمهور و انتشار برخی مقالات در سه سال اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بود.