تورینو، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[File:14257300.jpg|thumb|تورينو، شهر]] | [[File:14257300.jpg|thumb|تورينو، شهر]] | ||
(نام باستانی: اوگوستا تائورینوروم<ref>Augusta Taurinorum</ref>؛ تورن) مرکز ناحیۀ پیمون<ref>Piedmont </ref> در شمال غربی | (نام باستانی: اوگوستا تائورینوروم<ref>Augusta Taurinorum</ref>؛ تورن) مرکز ناحیۀ [[پیمون]]<ref>Piedmont </ref> در شمال غربی [[ایتالیا]]، واقع در محل تلاقی رودهای [[پو، رود|پو]]<ref>Po </ref> و دورا ریپاریا<ref>Dora Riparia </ref>. ۸۵۶هزار نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). در کوه‌پایه‌های آلپ و بر مسیرهای جاده و راه‌آهن بین [[فرانسه]] و [[ایتالیا]] واقع شده است. آهن، فولاد، خودرو، ابریشم و انواع پارچه، وسایل تجملاتی، شکلات، و شراب تولید می‌کند. یک دانشگاه (۱۴۰۴م) و کلیسای جامعی از قرن ۱۵م دارد. از ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۴ نخستین پایتخت ایتالیای متحد بود. تورینو دوک‌نشین [[لومبارد|لومباردها]]<ref>Lombards </ref> بود و پس از وحدت ساووآ<ref>Savoy</ref> و پیمون (۱۴۱۶م) اهمیت یافت. در اوایل قرن ۱۶ فرانسویان آن را تصرف کردند و رشد شهری آن از ۱۵۵۹ آغاز شد؛ در آن سال، پایتخت خاندان، ساووآ و ایتالیایی، زبان رسمی آن شد. در ۱۷۰۶ ارتش فرانسه، که این شهر را محاصره کرده بود، از شاهزاده اوژن<ref>Prince Eugène </ref> شکست خورد. درپی نبرد مارنگو<ref>Battle of Marengo </ref> (۱۸۰۰) تورینو به فرانسه منضم شد و از ۱۸۱۴ تا ۱۸۶۰ پایتخت کشور ساردنی<ref>Sardinia </ref> بود و به مرکز سازماندهی وحدت دوبارۀ ایتالیا تبدیل شد. در قرون ۱۸ و ۱۹ با خیابان‌های عریض، پارک، و میدان بازسازی شد. بناهای تاریخی آن عبارت‌اند از کاخ سلطنتی<ref>Royal Palace</ref> (۱۶۴۶ـ۱۶۵۸)؛ قلعه‌ای متعلق به قرون ۱۵ تا ۱۸؛ کاخ محل تولد ویکتور امانوئل دوم<ref>Victor Emmanuel II </ref>، اولین پادشاه ایتالیا؛ بقایایی از زمان روم باستان؛ گالریا سابائودا<ref>Galleria Sabauda</ref>، که حاوی مجموعه‌های هنری خاندان ساووآ است؛ و موزۀ مصری<ref>Egyptian Museum</ref>، که هر دو در کاخی از قرن ۱۷ واقع شده‌اند. | ||
<!--14257300--> | <!--14257300--> | ||
نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۴
| تورینو، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | تورینو |
| نام لاتین | Turin |
| جمعیت | 856هزار نفر |
| موقعیت | شمال غربی ایتالیا |
| تولیدات و صنایع مهم | آهن، فولاد، خودرو، ابریشم و انواع پارچه، وسایل تجملاتی، شکلات و شراب |
| برخی بناهای مهم | کلیسای جامع، کاخ سلطنتی؛ قلعه‌ای متعلق به قرون 15 تا 18؛ کاخ محل تولد ویکتور امانوئل دوم |
| استان یا ایالت | تورینو |
تورینو، شهر (Turin)
(نام باستانی: اوگوستا تائورینوروم[۱]؛ تورن) مرکز ناحیۀ پیمون[۲] در شمال غربی ایتالیا، واقع در محل تلاقی رودهای پو[۳] و دورا ریپاریا[۴]. ۸۵۶هزار نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). در کوه‌پایه‌های آلپ و بر مسیرهای جاده و راه‌آهن بین فرانسه و ایتالیا واقع شده است. آهن، فولاد، خودرو، ابریشم و انواع پارچه، وسایل تجملاتی، شکلات، و شراب تولید می‌کند. یک دانشگاه (۱۴۰۴م) و کلیسای جامعی از قرن ۱۵م دارد. از ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۴ نخستین پایتخت ایتالیای متحد بود. تورینو دوک‌نشین لومباردها[۵] بود و پس از وحدت ساووآ[۶] و پیمون (۱۴۱۶م) اهمیت یافت. در اوایل قرن ۱۶ فرانسویان آن را تصرف کردند و رشد شهری آن از ۱۵۵۹ آغاز شد؛ در آن سال، پایتخت خاندان، ساووآ و ایتالیایی، زبان رسمی آن شد. در ۱۷۰۶ ارتش فرانسه، که این شهر را محاصره کرده بود، از شاهزاده اوژن[۷] شکست خورد. درپی نبرد مارنگو[۸] (۱۸۰۰) تورینو به فرانسه منضم شد و از ۱۸۱۴ تا ۱۸۶۰ پایتخت کشور ساردنی[۹] بود و به مرکز سازماندهی وحدت دوبارۀ ایتالیا تبدیل شد. در قرون ۱۸ و ۱۹ با خیابان‌های عریض، پارک، و میدان بازسازی شد. بناهای تاریخی آن عبارت‌اند از کاخ سلطنتی[۱۰] (۱۶۴۶ـ۱۶۵۸)؛ قلعه‌ای متعلق به قرون ۱۵ تا ۱۸؛ کاخ محل تولد ویکتور امانوئل دوم[۱۱]، اولین پادشاه ایتالیا؛ بقایایی از زمان روم باستان؛ گالریا سابائودا[۱۲]، که حاوی مجموعه‌های هنری خاندان ساووآ است؛ و موزۀ مصری[۱۳]، که هر دو در کاخی از قرن ۱۷ واقع شده‌اند.