آل احمد، جلال (تهران ۱۳۰۲ـ اسالم ۱۳۴۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها

آل احمد در داستان‌‌هایش، که غالباً خودزندگی‌نامه هم هست، با جسارت و صراحتی آشکار و انتقادی، به حدیث نفسِ آدمیِ بیگانه از جمع می‌پردازد که درگیر جدالی درونی میان باور و تردید است. نثر او، که در ادبیات قدیم فارسی، محاورات عامیانه و تعمق در نثر نویسندگانی چون [[کامو، آلبر (۱۹۱۳ـ۱۹۶۰)|کامو]] و [[سلین، لویی ـ فردینان (۱۸۹۴ـ۱۹۶۱)|سلین]] ریشه دارد، از او نویسنده‌ای صاحب‌سبک ساخته است. پیش‌گامی‌ِ او برای مشارکت در جریان‌های اجتماعی، مانند نقشی که در بنیادگذاریِ‌ [[کانون نویسندگان ایران]] به‌عهده گرفت، او را به‌‌عنوان سخنگوی روشنفکران متعهد دهۀ‌ ۱۳۴۰ش مطرح کرد. همسر وی، [[دانشور، سیمین (شیراز ۱۳۰۰ـ۱۳۹۰ش)|سیمین دانشور]]، از مهم‌ترین نویسندگان زن در تاریخ ادبیات معاصر است.  

----