آسام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10120400-1.jpg|بندانگشتی|رنگ غار (Rang Ghar)، غرفه ورزشی سلطنتی در زمان پادشاهی آهوم (Ahom kings)، سه کیلومتری مرکز شهر سیواساگار، آسام]][[پرونده:10120400.jpg|بندانگشتی|کاخ گارگان (Garhgaon)، 13 کیلومتری شرق شهر سیواساگر کنونی، آسام ]] | |||
آسام (Assam)<br/> ایالتی در شمال شرقی [[هند]]، با ۷۸,۵۲۳ کیلومتر مربع مساحت و ۲۷,۴۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت ( | آسام (Assam)<br /> ایالتی در شمال شرقی [[هند]]، با ۷۸,۵۲۳ کیلومتر مربع مساحت و ۲۷,۴۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱م). جمعیت آن شامل ۱۲میلیون نفر آسامی<ref>Assamese</ref> ([[هندو]])، ۵میلیون نفر بنگالی (که اغلب مهاجران مسلمان از [[بنگلادش|بنگلادش]]<nowiki/>اند)، نپالی، و ۲میلیون نفر بومی (با مذاهب مسیحی و سنتی) است. آسامی زبان رسمی آن است. نیمی از نفت هند در این ایالت تولید می‌شود؛ تولید [[زغال سنگ]]، مواد پتروشیمی، [[کاغذ]]، و [[سیمان]] دیگر صنایع مهم آن را تشکیل می‌دهند. آسام همچنین نیمی از [[چای]] هند را تولید می‌کند. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از [[گوواهاتی]]<ref>Guwahati</ref>، دیبروگر<ref>Dibrugarh</ref>، سیلچر<ref>Silchar</ref>، و دیس‌پور<ref>Dispur</ref> که مرکز آسام است و یکی از حومه‌های گوواهاتی نیز به‌شمار می‌رود. آسام از ۱۰۰۰پ‌م، با ورود مهاجرانی از [[چین]] و [[میانمار]]<ref>Myanmar</ref> (برمه) منطقه‌ای پر رونق بود. پس از هجوم برمه‌ای<ref>Burmese</ref>ها در ۱۸۲۶م [[بریتانیای کبیر|بریتانیا]] این منطقه را تصرف و در ۱۸۷۴م آن را به استانی مجزا تبدیل کرد؛ به استثنای بخش عمدۀ قسمت مسلمان‌نشین [[سیلهت]]<ref>Silhet</ref>، که در ۱۹۴۷م به [[پاکستان]] واگذار گردید، آسام به [[دومینیون]] هند<ref>Dominion of India</ref> ضمیمه شد.<br /> | ||
---- | ---- | ||
[[Category:جغرافیای آسیا]] [[Category:جغرافیای انسانی هند]] | [[Category:جغرافیای آسیا]] [[Category:جغرافیای انسانی هند]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۲
آسام (Assam)
ایالتی در شمال شرقی هند، با ۷۸,۵۲۳ کیلومتر مربع مساحت و ۲۷,۴۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱م). جمعیت آن شامل ۱۲میلیون نفر آسامی[۱] (هندو)، ۵میلیون نفر بنگالی (که اغلب مهاجران مسلمان از بنگلادش‌اند)، نپالی، و ۲میلیون نفر بومی (با مذاهب مسیحی و سنتی) است. آسامی زبان رسمی آن است. نیمی از نفت هند در این ایالت تولید می‌شود؛ تولید زغال سنگ، مواد پتروشیمی، کاغذ، و سیمان دیگر صنایع مهم آن را تشکیل می‌دهند. آسام همچنین نیمی از چای هند را تولید می‌کند. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از گوواهاتی[۲]، دیبروگر[۳]، سیلچر[۴]، و دیس‌پور[۵] که مرکز آسام است و یکی از حومه‌های گوواهاتی نیز به‌شمار می‌رود. آسام از ۱۰۰۰پ‌م، با ورود مهاجرانی از چین و میانمار[۶] (برمه) منطقه‌ای پر رونق بود. پس از هجوم برمه‌ای[۷]ها در ۱۸۲۶م بریتانیا این منطقه را تصرف و در ۱۸۷۴م آن را به استانی مجزا تبدیل کرد؛ به استثنای بخش عمدۀ قسمت مسلمان‌نشین سیلهت[۸]، که در ۱۹۴۷م به پاکستان واگذار گردید، آسام به دومینیون هند[۹] ضمیمه شد.