آستوریاس، میگل آنخل (۱۸۹۹ـ ۱۹۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:10126500.jpg|بندانگشتی|میگل آنخل آستوریاس]]آسْتوریاس، میگِل آنخِل ( | }}[[پرونده:10126500.jpg|بندانگشتی|میگل آنخل آستوریاس]]آسْتوریاس، میگِل آنخِل (۱۸۹۹ـ۱۹۷۴م)(Asturias, Miguel Angel)<br /> نویسنده و دیپلمات گواتمالایی. در معرفی ادبیات [[امریکای لاتین]] به خوانندگان غربی نقش مهمی ایفا نمود و همچنین با آثار خود توجه عمومی را به اهمیت فرهنگ‌های بومی آمریکای لاتین جلب کرد. اشعار، افسانه‌های گواتمالایی، و رمان‌هایی چون ''آقای رئیس‌جمهور''<ref>''El señor presidente/The President''</ref> (۱۹۴۶م)، ''مردان ذرت''<ref>''Men of Corn''</ref> (۱۹۴۹م)، و ''گردباد''<ref>''Strong Wind''</ref>(۱۹۵۰م) را به چاپ رساند و در آن‌ها از دیکتاتوری‌های امریکای لاتین و «امپریالیسم یانکی‌ها<ref>Yankee imperialism</ref>» انتقاد کرد. تکنیکی که وی در مهم‌ترین اثرش ''آقای رئیس جمهور'' از آن استفاده کرد، بعدها از سوی نویسندگان هم‌زبانش در جنبش رئالیسم جادویی بارها به کار گرفته شد. آستوریاس ابتدا حقوق خواند و سپس، پیش از بازگشت به [[گواتمالا]] در ۱۹۳۳م، در [[پاریس، شهر|پاریس]] به مطالعۀ فرهنگ کهن امریکای مرکزی پرداخت. در ۱۹۴۲م به عضویت کنگرۀ گواتمالا<ref>Guatemalan Congress</ref> برگزیده شد و در فاصلۀ ۱۹۴۶ و ۱۹۵۴م، در امریکای مرکزی و جنوبی در سِمَت‌های دیپلماتیک کار کرد و بعد از مدت کوتاهی تبعید شد. از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰م نیز سفیر کشورش در فرانسه بود. لحن بی‌پروای او در انتقاد از سلطه‌جویان باعث شد بیشتر عمرش را در تبعید بگذراند. در سال‌های پایانی عمر، شرایط برای آستوریاس کمی تغییر کرد و علاوه بر کسب جایزه‌ی صلح لنین، در ۱۹۶۷م برندۀ [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]]<ref>Nobel Prize</ref> ادبیات شد. <br /> | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۰
| میگل آنخل آستوریاس Miguel Angel Asturias | |
|---|---|
| زادروز |
1899 |
| درگذشت | 1974 |
| ملیت | گواتمالایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق و قوم‌شناسی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | دیپلمات |
| آثار | آقای رئیس جمهور |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برنده‌ی نوبل ادبیات |
آسْتوریاس، میگِل آنخِل (۱۸۹۹ـ۱۹۷۴م)(Asturias, Miguel Angel)
نویسنده و دیپلمات گواتمالایی. در معرفی ادبیات امریکای لاتین به خوانندگان غربی نقش مهمی ایفا نمود و همچنین با آثار خود توجه عمومی را به اهمیت فرهنگ‌های بومی آمریکای لاتین جلب کرد. اشعار، افسانه‌های گواتمالایی، و رمان‌هایی چون آقای رئیس‌جمهور[۱] (۱۹۴۶م)، مردان ذرت[۲] (۱۹۴۹م)، و گردباد[۳](۱۹۵۰م) را به چاپ رساند و در آن‌ها از دیکتاتوری‌های امریکای لاتین و «امپریالیسم یانکی‌ها[۴]» انتقاد کرد. تکنیکی که وی در مهم‌ترین اثرش آقای رئیس جمهور از آن استفاده کرد، بعدها از سوی نویسندگان هم‌زبانش در جنبش رئالیسم جادویی بارها به کار گرفته شد. آستوریاس ابتدا حقوق خواند و سپس، پیش از بازگشت به گواتمالا در ۱۹۳۳م، در پاریس به مطالعۀ فرهنگ کهن امریکای مرکزی پرداخت. در ۱۹۴۲م به عضویت کنگرۀ گواتمالا[۵] برگزیده شد و در فاصلۀ ۱۹۴۶ و ۱۹۵۴م، در امریکای مرکزی و جنوبی در سِمَت‌های دیپلماتیک کار کرد و بعد از مدت کوتاهی تبعید شد. از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰م نیز سفیر کشورش در فرانسه بود. لحن بی‌پروای او در انتقاد از سلطه‌جویان باعث شد بیشتر عمرش را در تبعید بگذراند. در سال‌های پایانی عمر، شرایط برای آستوریاس کمی تغییر کرد و علاوه بر کسب جایزه‌ی صلح لنین، در ۱۹۶۷م برندۀ جایزۀ نوبل[۶] ادبیات شد.