بازار دروازه: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:12048700.jpg|بندانگشتی|بازار حضرتی ]] | |||
[[پرونده:12048700- 2.jpg|بندانگشتی|کلیسای تادئوس و بارتو قیمئوس مقدس]] | |||
بازار دروازه <br> | بازار دروازه <br> | ||
<p>(یا: بازار حضرتی) از مراکز تجاری دورۀ | <p>(یا: بازار حضرتی) از مراکز تجاری دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، در محل دروازۀ حضرت [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم]]، از دروازه‌های چهارگانۀ شهر تهران، متعلق به دورۀ [[صفویه|صفویان]]، و حدود شمال [[مولوی، خیابان|خیابان مولوی]] امروزی، بنا شده در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به منظور توسعۀ شهر. در بازار دروازه همه چیز به فروش می‌رسید و بسیار پررفت‌وآمد بود. بازارهای مال‌فروشان و کاه‌فروشان، نخست به‌صورت دو میدان در این محل تشکیل شد. این بازار در دورۀ [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه پهلوی]] در عملیات توسعۀ شهر از بین رفت؛ اما هم‌اکنون به قدیمی‌ترین راستۀ بازار بزرگ تهران که از جنوب شرق محلۀ بازار در خیابان مولوی (نزدیک به چهارراه مولوی) آغاز شده و به سمت شمال غرب تا تقاطع بازار سید اسماعیل و بازار نجارها ادامه دارد، بازار حضرتی می‌گویند و کتیبه‌ای هم با این عنوان بر سر در ورودی بازار در خیابان مولوی نصب است. </p> | ||
<br><!--12048700--> | <p>در این بازار فروشگاه‌های انواع سیگار و توتون و پیپ و قلیان، آجیل و خشکبار، مواد غذایی، وسایل آتش‌بازی و انواع ترقه، انواع و اقسام پارچه، مواد و لوازم بهداشتی و همچنین انواع پوشاک و کیف و کفش به‌وفور به چشم می‌خورد. در این راسته، علاوه بر پاساژها و مغازه‌های نو، همچنان شمار زیادی از تیمچه‌ها و سراهای قدیمی به شکل سابق حفظ شده‌اند. بازار حضرتی معبرها و کوچه‌های متعددی به خیابان مصطفی خمینی و راسته‌ها، بازارها و بازارچه‌های دیگر بازار بزرگ تهران دارد. </p> | ||
<p>کلیسای «تادئوس و بارتو قیمئوس مقدس» و بقعۀ [[امامزاده سید اسماعیل]] در محدودۀ این بازارند. </p> | |||
----<br><!--12048700--> | |||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:تهران]] | [[رده:تهران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۵
بازار دروازه
(یا: بازار حضرتی) از مراکز تجاری دورۀ قاجار، در محل دروازۀ حضرت عبدالعظیم، از دروازه‌های چهارگانۀ شهر تهران، متعلق به دورۀ صفویان، و حدود شمال خیابان مولوی امروزی، بنا شده در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار به منظور توسعۀ شهر. در بازار دروازه همه چیز به فروش می‌رسید و بسیار پررفت‌وآمد بود. بازارهای مال‌فروشان و کاه‌فروشان، نخست به‌صورت دو میدان در این محل تشکیل شد. این بازار در دورۀ رضاشاه پهلوی در عملیات توسعۀ شهر از بین رفت؛ اما هم‌اکنون به قدیمی‌ترین راستۀ بازار بزرگ تهران که از جنوب شرق محلۀ بازار در خیابان مولوی (نزدیک به چهارراه مولوی) آغاز شده و به سمت شمال غرب تا تقاطع بازار سید اسماعیل و بازار نجارها ادامه دارد، بازار حضرتی می‌گویند و کتیبه‌ای هم با این عنوان بر سر در ورودی بازار در خیابان مولوی نصب است.
در این بازار فروشگاه‌های انواع سیگار و توتون و پیپ و قلیان، آجیل و خشکبار، مواد غذایی، وسایل آتش‌بازی و انواع ترقه، انواع و اقسام پارچه، مواد و لوازم بهداشتی و همچنین انواع پوشاک و کیف و کفش به‌وفور به چشم می‌خورد. در این راسته، علاوه بر پاساژها و مغازه‌های نو، همچنان شمار زیادی از تیمچه‌ها و سراهای قدیمی به شکل سابق حفظ شده‌اند. بازار حضرتی معبرها و کوچه‌های متعددی به خیابان مصطفی خمینی و راسته‌ها، بازارها و بازارچه‌های دیگر بازار بزرگ تهران دارد.
کلیسای «تادئوس و بارتو قیمئوس مقدس» و بقعۀ امامزاده سید اسماعیل در محدودۀ این بازارند.