آقا رضا همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آقا رضا همدانی|نام=Agha Reza Hamedani|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=همدان ح ۱۲۵۰ق|تاریخ مرگ=سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه امامی|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=مرجع تقلید امامیه|جوایز و افتخارات=|آثار=حاشیه بر نجاة‌العباد شیرازی؛ مصباح الفقیه؛ حاشیه بر المکاسب و فرائد‌الاصول (اثر شیخ انصاری)؛ حاشیۀ ناتمام بر ریاض‌المسائل سیدعلی طباطبایی و تقریرات|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق)  Agha Reza Hamedani
آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق)  Agha Reza Hamedani




فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه [[مرجع تقلید]] [[امامیه]] بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری [[سل]] و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. [[شیخ انصاری]] و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر ''رسائل'' و ''مکاسب''، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' [[طباطبایی، سید علی|سیدعلی طباطبایی]] و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، [[آقا بزرگ طهرانی، محمدحسن (تهران ۱۲۵۵ـ نجف ۱۳۴۸ش)|شیخ آقا بزرگ طهرانی]] و [[قمی، حسین (۱۲۰۹ـ۱۲۹۵ش)|آقا حسین قمی]] از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور [[فتوا]] نمی‌داد.
فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه [[مرجع تقلید]] [[امامیه]] بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری [[سل]] و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. [[شیخ انصاری]] و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر [[مکاسب (المکاسب)|''المکاسب و فرائد‌الاصول'']] (اثر شیخ انصاری)، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' [[طباطبایی، سید علی|سیدعلی طباطبایی]] و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، [[آقا بزرگ طهرانی، محمدحسن (تهران ۱۲۵۵ـ نجف ۱۳۴۸ش)|شیخ آقا بزرگ طهرانی]] و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور [[فتوا]] نمی‌داد.
----
 






<br/> &nbsp;
<br/> &nbsp;
 
----
[[Category:دین اسلام]] [[Category:فقه و اصول و احکام]]
[[Category:دین اسلام]] [[Category:فقه و اصول و احکام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۹

آقا رضا همدانی
Agha Reza Hamedani
زادروز همدان ح ۱۲۵۰ق
درگذشت سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی فقیه امامی
آثار حاشیه بر نجاة‌العباد شیرازی؛ مصباح الفقیه؛ حاشیه بر المکاسب و فرائد‌الاصول (اثر شیخ انصاری)؛ حاشیۀ ناتمام بر ریاض‌المسائل سیدعلی طباطبایی و تقریرات
گروه مقاله دین اسلام

آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق) Agha Reza Hamedani


فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه مرجع تقلید امامیه بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری سل و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر نجاة‌العباد شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. مصباح الفقیه، حاشیه بر المکاسب و فرائد‌الاصول (اثر شیخ انصاری)، حاشیۀ ناتمام بر ریاض‌المسائل سیدعلی طباطبایی و تقریرات از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب فقه‌الرضا (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد.