تووا، جمهوری خودمختار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تووا، جمهوری خودمختار (Tuva)<br> | تووا، جمهوری خودمختار (Tuva)<br> | ||
<p>جمهوری خودمختار در جنوب فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref> ، با ۱۷۰,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰۹هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۴۹درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند و ۶۴ درصد از ساکنان آن تیوایی‌اند. مرکز آن شهر قزل<ref>Kyzyl </ref> است. زغال‌سنگ و سایر کانی‌ها در آن استخراج می‌شود و صنایع چوب‌بری و فرآوری مواد غذایی دارد. پرورش گوسفند، بز، و دام نیز رایج است. تووا در جنوب سیبری و در مرز مغولستان واقع شده است. از حوضه‌های دو رشته‌کوه با پوشش گیاهی استپ تشکیل شده است و کوه‌های سایان غربی<ref>Western Sayan</ref>، آلتای<ref>Altai </ref>، و سایر کوه‌ها آن را دربر گرفته‌اند. جنگل و گیاه توندرا نیز دارد. رود اصلی آن ینی‌سِی علیا<ref>Upper Yenisey</ref> است. طلا، زغال‌سنگ، پنبۀ نسوز، کبالت و نمک به وفور در آن یافت می‌شود. این منطقه، که ساکنان اولیۀ آن را صحرانشینان ترک‌زبان تشکیل می‌دادند، بخشی از امپراتوری چینی مَنچو<ref>Manchu </ref> بود (۱۷۵۷ـ۱۹۱۲). در ۱۹۱۴ تحت قیمومت روسیه درآمد. در ۱۹۲۱ جمهوری خلق تانو ـ تووا<ref>People's Republic of Tannu-Tuva </ref> نام گرفت و در ۱۹۴۴ به شوروی منضم شد. در ۱۹۶۱ وضعیت سیاسی تووا از ناحیۀ خودمختار به جمهوری خودمختار تغییر یافت. در پی احداث جاده از میان کوه‌های سایان غربی به حوضۀ مینوسینسک<ref>Minusinsk Basin</ref> (۱۹۵۹)، توسعۀ اقتصادی آن، به‌ویژه در زمینۀ معادن، سرعت یافت. پس از فروپاشی شوروی، تووا وضعیت جمهوری خودمختار را در فدراسیون روسیه حفظ کرد (۱۹۹۳).</p> | <p>جمهوری خودمختار در جنوب فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref> ، با ۱۷۰,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰۹هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۴۹درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند و ۶۴ درصد از ساکنان آن تیوایی‌اند. مرکز آن شهر [[قزل]]<ref>Kyzyl </ref> است. زغال‌سنگ و سایر کانی‌ها در آن استخراج می‌شود و صنایع چوب‌بری و فرآوری مواد غذایی دارد. پرورش گوسفند، بز، و دام نیز رایج است. تووا در جنوب [[سیبری]] و در مرز [[مغولستان]] واقع شده است. از حوضه‌های دو رشته‌کوه با پوشش گیاهی [[استپ]] تشکیل شده است و کوه‌های سایان غربی<ref>Western Sayan</ref>، [[آلتای، کوه های|آلتای]]<ref>Altai </ref>، و سایر کوه‌ها آن را دربر گرفته‌اند. جنگل و گیاه [[توندرا]] نیز دارد. رود اصلی آن ینی‌سِی علیا<ref>Upper Yenisey</ref> است. طلا، زغال‌سنگ، پنبۀ نسوز، کبالت و نمک به وفور در آن یافت می‌شود. این منطقه، که ساکنان اولیۀ آن را صحرانشینان ترک‌زبان تشکیل می‌دادند، بخشی از امپراتوری چینی [[منچو|مَنچو]]<ref>Manchu </ref> بود (۱۷۵۷ـ۱۹۱۲). در ۱۹۱۴ تحت قیمومت روسیه درآمد. در ۱۹۲۱ جمهوری خلق تانو ـ تووا<ref>People's Republic of Tannu-Tuva </ref> نام گرفت و در ۱۹۴۴ به شوروی منضم شد. در ۱۹۶۱ وضعیت سیاسی تووا از ناحیۀ خودمختار به جمهوری خودمختار تغییر یافت. در پی احداث جاده از میان کوه‌های سایان غربی به [[مینوسینسک، حوضه|حوضۀ مینوسینسک]]<ref>Minusinsk Basin</ref> (۱۹۵۹)، توسعۀ اقتصادی آن، به‌ویژه در زمینۀ معادن، سرعت یافت. پس از فروپاشی شوروی، تووا وضعیت جمهوری خودمختار را در فدراسیون روسیه حفظ کرد (۱۹۹۳).</p> | ||
<!--14279200--> | <!--14279200--> | ||
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۴
تووا، جمهوری خودمختار (Tuva)
جمهوری خودمختار در جنوب فدراسیون روسیه[۱] ، با ۱۷۰,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰۹هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۴۹درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند و ۶۴ درصد از ساکنان آن تیوایی‌اند. مرکز آن شهر قزل[۲] است. زغال‌سنگ و سایر کانی‌ها در آن استخراج می‌شود و صنایع چوب‌بری و فرآوری مواد غذایی دارد. پرورش گوسفند، بز، و دام نیز رایج است. تووا در جنوب سیبری و در مرز مغولستان واقع شده است. از حوضه‌های دو رشته‌کوه با پوشش گیاهی استپ تشکیل شده است و کوه‌های سایان غربی[۳]، آلتای[۴]، و سایر کوه‌ها آن را دربر گرفته‌اند. جنگل و گیاه توندرا نیز دارد. رود اصلی آن ینی‌سِی علیا[۵] است. طلا، زغال‌سنگ، پنبۀ نسوز، کبالت و نمک به وفور در آن یافت می‌شود. این منطقه، که ساکنان اولیۀ آن را صحرانشینان ترک‌زبان تشکیل می‌دادند، بخشی از امپراتوری چینی مَنچو[۶] بود (۱۷۵۷ـ۱۹۱۲). در ۱۹۱۴ تحت قیمومت روسیه درآمد. در ۱۹۲۱ جمهوری خلق تانو ـ تووا[۷] نام گرفت و در ۱۹۴۴ به شوروی منضم شد. در ۱۹۶۱ وضعیت سیاسی تووا از ناحیۀ خودمختار به جمهوری خودمختار تغییر یافت. در پی احداث جاده از میان کوه‌های سایان غربی به حوضۀ مینوسینسک[۸] (۱۹۵۹)، توسعۀ اقتصادی آن، به‌ویژه در زمینۀ معادن، سرعت یافت. پس از فروپاشی شوروی، تووا وضعیت جمهوری خودمختار را در فدراسیون روسیه حفظ کرد (۱۹۹۳).