ایرکوتسک، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| کشور = روسیه | | کشور = روسیه | ||
| نام فارسی = | | نام فارسی = ایرکوتسک | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| شهرستان = | | شهرستان = | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| موقعیت = در جنوب | | موقعیت = در جنوب سیبری | ||
| جمعیت = 587,891 نفر (2010) | | جمعیت = 587,891 نفر (2010) | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| نوع اقلیم = | | نوع اقلیم = | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا = | ||
| تولیدات و صنایع مهم = | | تولیدات و صنایع مهم = استخراج زغال‌سنگ، و کالاهای تولیدی از جمله: آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم = شعبه‌ای از آکادمی علوم | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۷
| ایرکوتسک، شهر | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | ایرکوتسک |
| نام لاتین | Irkutsk |
| جمعیت | 587,891 نفر (2010) |
| موقعیت | در جنوب سیبری |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج زغال‌سنگ، و کالاهای تولیدی از جمله: آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات |
| برخی بناهای مهم | شعبه‌ای از آکادمی علوم |
| استان یا ایالت | ایرکوتسک |
| مساحت | ۲۷۷ کیلومتر مربع |
ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk)
واقع در جنوب سیبری[۱] روسیه[۲]، مرکز استان ایرکوتسک، با 587,891 نفر جمعیت (2010) و ۲۷۷ کیلومتر مربع مساحت. در نزدیکی دریاچۀ بایکال[۳] و کنار رود آنگارا[۴] قرار گرفته، و نیروگاه بزرگ برقابی در مجاورت آن احداث شده است. این شهر محل استخراج زغال‌سنگ است، و کالاهای تولیدی آن عبارت‌اند از آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات. با احداث راه‌آهن سراسری سیبری[۵] (۱۸۹۸) از نظر صنعتی گسترش یافت. در ۱۶۵۱ ایرکوتسک را به‌صورت قلعۀ قزاق‌ها[۶] تأسیس کردند. در ۱۶۸۶ به شهر و در ۱۸۲۲ به مرکز سیبری شرقی[۷] تبدیل شد. از قرن ۱۷، پایگاه اصلی تجارت با تاجران یاکوت[۸]، بوریات[۹]، مغول و چینی بود. در قرن ۱۸ تبعیدگاه محکومین سیاسی شد، و از دهۀ ۱۸۵۰ پایگاه روسیه برای پیشروی در خاور دور بود و کشف طلا در دهۀ ۱۸۸۰ سبب توسعۀ ناگهانی آن شد. در دهۀ ۱۹۳۰ به‌‌سرعت ترقّی کرد. دانشگاه و شعبه‌ای از آکادمی علوم[۱۰] نیز دارد. در آتش‌سوزی ۱۸۷۹ به‌شدت آسیب دید. در جنگ داخلی روسیه[۱۱] پایگاه روس‌های سفید بود و در ۱۹۲۰ بلشویک‌ها[۱۲] آن را تصرّف کردند.