آنا نیگل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042165242.jpg|جایگزین=آنا نیگل|بندانگشتی|آنا نیگل]] | {{جعبه زندگینامه | ||
آنا نیگل (20 اکتبر 1904- 3 ژوئن 1986م) | |عنوان =آنا نیگل | ||
|نام =Anna Neagle | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی=فلورنس مارجری رابرتسون | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=20 اکتبر 1904م | |||
|تاریخ مرگ=3 ژوئن 1986م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=انگلیسی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر=رقصنده | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات =نشان امپراتوری بریتانیا (1969م) | |||
|آثار =ویکتوریای کبیر؛ شصت سال باشکوه؛ پرستار ادیت کاول؛ سانی؛ قناری زرد؛ من در میدان گراسونور زندگی می‌کنم؛ بهار در پارک لین؛ بانویی با چراغ | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042165242.jpg|جایگزین=آنا نیگل|بندانگشتی|آنا نیگل]] | |||
آنا نیگل (20 اکتبر 1904- 3 ژوئن 1986م) (Anna Neagle) | |||
(نام اصلی: فلورنس مارجری رابرتسون<ref>Florence Marjorie Robertson</ref>) بازیگر انگلیسی سینما و تئاتر. از ستارگان سینمای انگلیس از میانه‌های دهۀ | (نام اصلی: فلورنس مارجری رابرتسون<ref>Florence Marjorie Robertson</ref>) بازیگر انگلیسی سینما و تئاتر. از ستارگان سینمای انگلیس از میانه‌های دهۀ 1930م تا اواخر دهۀ 1950م و همچنین از بازیگران شاخص تئاتر آن کشور در طی آن دوره و دو دهۀ بعد بود. نیگل طی [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref> نیز در چند فیلم آمریکایی جلوی دوربین رفت. | ||
از چهارده سالگی، به عنوان رقصنده، روی صحنه می‌رفت. خیلی زود در موزیکال‌های تئاتر وست اند<ref>West End theatre</ref> به شهرت رسید. توسط هربرت ویلکاکس<ref>Herbert Wilcox</ref> (کارگردان و تهیه‌کننده) کشف شد و به شهرت رسید. ابتدا در کمدی‌های موزیکال، سپس تاریخی و سرانجام [[رمانس|رمانس]]< | از چهارده سالگی، به عنوان رقصنده، روی صحنه می‌رفت. خیلی زود در موزیکال‌های تئاتر وست اند<ref>West End theatre</ref> به شهرت رسید. توسط هربرت ویلکاکس<ref>Herbert Wilcox</ref> (کارگردان و تهیه‌کننده) کشف شد و به شهرت رسید. ابتدا در کمدی‌های موزیکال، سپس تاریخی و سرانجام [[رمانس|رمانس]]<ref>romance</ref>های سبک ظاهر شد. نزدیک به دو دهه (از سال 1936 تا 1952م) نزد تماشاگران انگلیسی محبوبیت داشت و طی دهۀ ۱۹۴۰م، سه‌بار به عنوان محبوب‌ترین ستارۀ زن سینمای انگلستان انتخاب شد. به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایش، «[[ویکتوریا (۱۸۱۹ـ ۱۹۰۱)|ملکه ویکتوریا]]» (در فیلم‌های ''ویکتوریای کبیر''<ref>''Victoria the Great''</ref> و ''شصت سال باشکوه''<ref>''Sixty Glorious Years''</ref>)، «ادیت کاول<ref>Edith Cavell</ref>» (در ''پرستار ادیت کاول''<ref>''Nurse Edith Cavell''</ref>) و «[[فلورانس نایتینگل]]<ref>Florence Nightingale</ref>» (در ''خانمی با چراغ''<ref>''The Lady with a Lamp''</ref>) بود. نیگل هم‌زمان با سینما، فعالیت پرباری نیز در تئاتر داشت؛ از جمله با نمایش ''روز باشکوه''<ref>''The Glorious Days''</ref> طی سال‌های 1953 و 1954م با 476 اجرا و با شرکت در 2202 اجرای نمایش موزیکال دختر چارلی<ref>''Charlie Girl''</ref> (۱۹۶۵ - ۱۹۷۱م) که برای این نمایش اخیر رکورددار به شمار می‌آید. در زادروزش در سال ۱۹۶۹م «نشان امپراتوری بریتانیا<ref>Most Excellent Order of the British Empire</ref>» به او اعطا شد. | ||
تنها همسر نیگل، ویلکاکس (از | تنها همسر نیگل، ویلکاکس (از ۱۹۴۳م تا زمان مرگش در ۱۹۷۷م) بود و آنا پس از ازدواج با او، جز چند فیلم معدود، به طور کامل در فیلم‌های همسرش بازی کرد. حتی آخرین حضورش در سینما نیز آخرین ساختۀ ویلکاکس، ''بانو یک مربع است''<ref>''The Lady Is a Square''</ref>، بود. آنا نیگل خاطراتش را در کتاب ''همیشه فردایی هست''<ref>''There's Always Tomorrow'' </ref> (۱۹۷۴م) نوشته است. وی که طی سال‌های آخر زندگی‌اش به [[پارکینسون، بیماری|بیماری پارکینسون]] مبتلا شده بود، در نهایت بر اثر [[سرطان پستان|سرطان سینه]] درگذشت. | ||
گزیدۀ آثار سینمایی | '''گزیدۀ آثار سینمایی''' | ||
*''مدرسه‌ای برای اسکندال'' (موریس الوی<ref>Maurice Elvey</ref>- 1930م) | |||
*''شب به‌خیر وین'' (ویلکاکس- 1932م) | |||
*''ماجرای ملکه'' (ویلکاکس- 1934م) | |||
*''نل گوئین'' (ویلکاکس- 1934م) | |||
*''ملودی لندن'' (ویلکاکس- 1937م) | |||
*''ویکتوریای کبیر'' (ویلکاکس- 1937م) | |||
*''شصت سال باشکوه'' (ویلکاکس- 1938م) | |||
*''پرستار ادیت کاول'' (ویلکاکس و جیمز اندرسون<ref>James Anderson</ref>- 1939م) | |||
*''سانی'' (ویلکاکس- 1941م) | |||
*''قناری زرد'' (ویلکاکس- 1943م) | |||
*''من در میدان گراسونور زندگی می‌کنم'' (ویلکاکس- 1945م) | |||
*''بهار در پارک لین'' (ویلکاکس- 1948م) | |||
*''بانویی با چراغ'' (ویلکاکس- 1951م) | |||
*''یاس بنفش در بهار'' (ویلکاکس- 1954م) | |||
*''زمانی برای گریه نیست'' (سيريل فرانكل<ref>Cyril Frankel</ref>- 1957م) | |||
*''مردی که حرف نمی‌زد'' (ویلکاکس- 1958م) | |||
*''بانو یک مربع است'' (ویلکاکس- 1959م) <br /><br /> | |||
---- | ---- | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:سینما]] | |||
[[رده:جهان - اشخاص]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۲
| آنا نیگل Anna Neagle | |
|---|---|
| زادروز |
20 اکتبر 1904م |
| درگذشت | 3 ژوئن 1986م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| شغل و تخصص های دیگر | رقصنده |
| آثار | ویکتوریای کبیر؛ شصت سال باشکوه؛ پرستار ادیت کاول؛ سانی؛ قناری زرد؛ من در میدان گراسونور زندگی می‌کنم؛ بهار در پارک لین؛ بانویی با چراغ |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | نشان امپراتوری بریتانیا (1969م) |
آنا نیگل (20 اکتبر 1904- 3 ژوئن 1986م) (Anna Neagle)
(نام اصلی: فلورنس مارجری رابرتسون[۱]) بازیگر انگلیسی سینما و تئاتر. از ستارگان سینمای انگلیس از میانه‌های دهۀ 1930م تا اواخر دهۀ 1950م و همچنین از بازیگران شاخص تئاتر آن کشور در طی آن دوره و دو دهۀ بعد بود. نیگل طی جنگ جهانی دوم[۲] نیز در چند فیلم آمریکایی جلوی دوربین رفت.
از چهارده سالگی، به عنوان رقصنده، روی صحنه می‌رفت. خیلی زود در موزیکال‌های تئاتر وست اند[۳] به شهرت رسید. توسط هربرت ویلکاکس[۴] (کارگردان و تهیه‌کننده) کشف شد و به شهرت رسید. ابتدا در کمدی‌های موزیکال، سپس تاریخی و سرانجام رمانس[۵]های سبک ظاهر شد. نزدیک به دو دهه (از سال 1936 تا 1952م) نزد تماشاگران انگلیسی محبوبیت داشت و طی دهۀ ۱۹۴۰م، سه‌بار به عنوان محبوب‌ترین ستارۀ زن سینمای انگلستان انتخاب شد. به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایش، «ملکه ویکتوریا» (در فیلم‌های ویکتوریای کبیر[۶] و شصت سال باشکوه[۷])، «ادیت کاول[۸]» (در پرستار ادیت کاول[۹]) و «فلورانس نایتینگل[۱۰]» (در خانمی با چراغ[۱۱]) بود. نیگل هم‌زمان با سینما، فعالیت پرباری نیز در تئاتر داشت؛ از جمله با نمایش روز باشکوه[۱۲] طی سال‌های 1953 و 1954م با 476 اجرا و با شرکت در 2202 اجرای نمایش موزیکال دختر چارلی[۱۳] (۱۹۶۵ - ۱۹۷۱م) که برای این نمایش اخیر رکورددار به شمار می‌آید. در زادروزش در سال ۱۹۶۹م «نشان امپراتوری بریتانیا[۱۴]» به او اعطا شد.
تنها همسر نیگل، ویلکاکس (از ۱۹۴۳م تا زمان مرگش در ۱۹۷۷م) بود و آنا پس از ازدواج با او، جز چند فیلم معدود، به طور کامل در فیلم‌های همسرش بازی کرد. حتی آخرین حضورش در سینما نیز آخرین ساختۀ ویلکاکس، بانو یک مربع است[۱۵]، بود. آنا نیگل خاطراتش را در کتاب همیشه فردایی هست[۱۶] (۱۹۷۴م) نوشته است. وی که طی سال‌های آخر زندگی‌اش به بیماری پارکینسون مبتلا شده بود، در نهایت بر اثر سرطان سینه درگذشت.
گزیدۀ آثار سینمایی
- مدرسه‌ای برای اسکندال (موریس الوی[۱۷]- 1930م)
- شب به‌خیر وین (ویلکاکس- 1932م)
- ماجرای ملکه (ویلکاکس- 1934م)
- نل گوئین (ویلکاکس- 1934م)
- ملودی لندن (ویلکاکس- 1937م)
- ویکتوریای کبیر (ویلکاکس- 1937م)
- شصت سال باشکوه (ویلکاکس- 1938م)
- پرستار ادیت کاول (ویلکاکس و جیمز اندرسون[۱۸]- 1939م)
- سانی (ویلکاکس- 1941م)
- قناری زرد (ویلکاکس- 1943م)
- من در میدان گراسونور زندگی می‌کنم (ویلکاکس- 1945م)
- بهار در پارک لین (ویلکاکس- 1948م)
- بانویی با چراغ (ویلکاکس- 1951م)
- یاس بنفش در بهار (ویلکاکس- 1954م)
- زمانی برای گریه نیست (سيريل فرانكل[۱۹]- 1957م)
- مردی که حرف نمی‌زد (ویلکاکس- 1958م)
- بانو یک مربع است (ویلکاکس- 1959م)
- ↑ Florence Marjorie Robertson
- ↑ World War II
- ↑ West End theatre
- ↑ Herbert Wilcox
- ↑ romance
- ↑ Victoria the Great
- ↑ Sixty Glorious Years
- ↑ Edith Cavell
- ↑ Nurse Edith Cavell
- ↑ Florence Nightingale
- ↑ The Lady with a Lamp
- ↑ The Glorious Days
- ↑ Charlie Girl
- ↑ Most Excellent Order of the British Empire
- ↑ The Lady Is a Square
- ↑ There's Always Tomorrow
- ↑ Maurice Elvey
- ↑ James Anderson
- ↑ Cyril Frankel