خط میخی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خط میخی (cuneiform) | خط میخی (cuneiform) | ||
خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان<ref>Sumerian</ref> آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در بین‌النهرین به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی<ref>Babylonian</ref>ها، عیلامیان<ref>Elamites</ref>، حِتّی‌ها<ref>Hittites</ref>، ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار گئورک گروتفند<ref>George Grotefend</ref> در | خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان<ref>Sumerian</ref> آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در [[بین النهرین|بین‌النهرین]] به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی<ref>Babylonian</ref>ها، عیلامیان<ref>Elamites</ref>، حِتّی‌ها<ref>Hittites</ref>، ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار [[گروتفند، گیورگ (۱۷۷۵ـ۱۸۵۳)|گئورک گروتفند]]<ref>George Grotefend</ref> در 1802م و سپس [[راولینسون، هنری (۱۸۱۰ـ۱۸۹۵)|هنری راولینسون]]<ref>Henry Rawlinson</ref>، خاورشناس بریتانیایی، در 1846م قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره [[هخامنشیان]]، به‌ویژه کتیبۀ [[بیستون، محوطه باستانی|بیستون]] از منابع اصلی تاریخ [[ایران باستان]] است. | ||
---- | |||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:الفبا و خط]] | [[رده:الفبا و خط]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۱
خط میخی (cuneiform)
خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان[۱] آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در بین‌النهرین به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی[۲]ها، عیلامیان[۳]، حِتّی‌ها[۴]، ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار گئورک گروتفند[۵] در 1802م و سپس هنری راولینسون[۶]، خاورشناس بریتانیایی، در 1846م قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره هخامنشیان، به‌ویژه کتیبۀ بیستون از منابع اصلی تاریخ ایران باستان است.