دلگان، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Dalgan|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=سیستان و بلوچستان|شهرستان=|بخش=بخش‌‌های مرکزی و جلگۀ چاه هاشم|موقعیت=نواحی غربی سیستان و بلوچستان|جمعیت=67,857نفر (1395ش)|نوع اقلیم=گرم و خشک|ارتفاع از سطح دریا=حدود 390متر (مرکز شهرستان)|تولیدات و صنایع مهم=گندم، جو، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی، خرما و مرکبات|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=شهر گلمورتی}} | |||
دلگان، شهرستان (County) Dalgan | دلگان، شهرستان (County) Dalgan | ||
[[پرونده:2042171774.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان دلگان]] | [[پرونده:2042171774.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان دلگان]] | ||
واقع در نواحی غربی استان [[سیستان و بلوچستان]]، به مرکزیت شهر [[گل مورتی|گلمورتی]]<ref>Golmurti</ref>. دشت دلگان که ناحیه‌ای گرم و بسیار خشک است، طی دو سدۀ اخیر مرکز اصلیِ تجمعِ طوایفِ نیمه‌کوچ‌روِ بلوچِ بامری شده است. دلگان تا پیش از سال 1371ش یکی از دهستان‌های [[ایرانشهر، شهرستان|شهرستان ایرانشهر]] بود. بخش دلگان در اوایل سال 1371ش در ایرانشهر ایجاد گردید. این بخش در اواخر سال 1386ش براساس مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 18 آذر 1386ش با انتزاع از ایرانشهر به شهرستان ارتقاء یافته است. شهرستان دلگان متشکل است از 2 بخش، 6 دهستان (با بیش از 200 روستا) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های دلگان، گنبد علوی و هودیان<ref>Hudian</ref>، به مرکزیت شهر گلمورتی)، و بخش جلگۀ چاه هاشم (مشتمل بر دهستان‌های جلگۀ چاه هاشم، آذرآباد و چاه علی، به مرکزیت شهر چگردک<ref>Chegerdak</ref>). روستای چگردک در نیمۀ دوم سال 1397ش به شهر ارتقاء یافته است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان دلگان 67,857نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری مذکور، حدود 15درصد جمعیت شهرستان شهرنشین و نزدیک به 85درصد آن روستاییان و کپرنشینان بوده‌اند. شهرستان دلگان در شمال و شرق با [[ایرانشهر، شهرستان|شهرستان ایرانشهر]]، در جنوب شرقی با [[بمپور، شهرستان|شهرستان بمپور]]، در جنوب با شهرستان فنوج، در غرب با [[جازموریان، شهرستان|شهرستان جازموریان]] (در [[کرمان، استان|استان کرمان]]) و در شمال غربی با شهرستان ریگان (در استان کرمان) محدود شده است. | واقع در نواحی غربی استان [[سیستان و بلوچستان]]، به مرکزیت شهر [[گل مورتی|گلمورتی]]<ref>Golmurti</ref>. دشت دلگان که ناحیه‌ای گرم و بسیار خشک است، طی دو سدۀ اخیر مرکز اصلیِ تجمعِ طوایفِ نیمه‌کوچ‌روِ بلوچِ بامری شده است. دلگان تا پیش از سال 1371ش یکی از دهستان‌های [[ایرانشهر، شهرستان|شهرستان ایرانشهر]] بود. بخش دلگان در اوایل سال 1371ش در ایرانشهر ایجاد گردید. این بخش در اواخر سال 1386ش براساس مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 18 آذر 1386ش با انتزاع از ایرانشهر به شهرستان ارتقاء یافته است. شهرستان دلگان متشکل است از 2 بخش، 6 دهستان (با بیش از 200 روستا) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های دلگان، گنبد علوی و هودیان<ref>Hudian</ref>، به مرکزیت شهر گلمورتی)، و بخش جلگۀ چاه هاشم (مشتمل بر دهستان‌های جلگۀ چاه هاشم، آذرآباد و چاه علی، به مرکزیت شهر چگردک<ref>Chegerdak</ref>). روستای چگردک در نیمۀ دوم سال 1397ش به شهر ارتقاء یافته است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان دلگان 67,857نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری مذکور، حدود 15درصد جمعیت شهرستان شهرنشین و نزدیک به 85درصد آن روستاییان و کپرنشینان بوده‌اند. شهرستان دلگان در شمال و شرق با [[ایرانشهر، شهرستان|شهرستان ایرانشهر]]، در جنوب شرقی با [[بمپور، شهرستان|شهرستان بمپور]]، در جنوب با شهرستان فنوج، در غرب با [[جازموریان، شهرستان|شهرستان جازموریان]] (در [[کرمان، استان|استان کرمان]]) و در شمال غربی با شهرستان ریگان (در استان کرمان) محدود شده است. | ||
شهرستان دلگان با حدود 11,534کیلومترمربع وسعت و | شهرستان دلگان با حدود 11,534کیلومترمربع وسعت و حدود 390متر ارتفاع از سطح دریا (در مرکز شهرستان)، در منطقه‌ای جلگه‌ای با آب و هوای گرم و خشک قرار دارد. این شهرستان دارای سلسله‌کوه‌های [[بزمان، کوه|بزمان]] و هودیان است که در مناطق شمالی، در دهستان هودیان، به جبال بارز ([[کرمان، استان|استان کرمان]]) متصل می‌شود. دلگان در حوضۀ آبریز شرقی [[هامون جزموریان|جازموریان]]، و تالاب جازموریان در نواحی غرب مرکزی شهرستان، بین این شهرستان و [[جازموریان، شهرستان|شهرستان جازموریان]] (استان کرمان) قرار دارد. تمام رودخانه‌های این شهرستان، که فصلی هستند و از سیلاب‌های ارتفاعات کوه‌های بزمان و هودیان و کوه‌های منفرد جنوبیِ شهرستان سرچشمه می‌گیرند، به سمت غرب و هامون جازموریان جریان دارند. مردم این شهرستان بلوچند و شامل اکثریت شیعه و اقلیت اهل سنت می‌شوند. شغل عموم آنها کشاورزی و دامداری و مهم‌ترین محصولات کشاورزی‌شان گندم، جو، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی، خرما و مرکبات است. آب آشامیدنی و کشاورزی شهرستان عمدتاً از طریق قنات‌هایی تأمین می‌شود که در مواردی عمر برخی از آنها به چند صدسال هم می‌رسد. | ||
---- | ---- | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:سیستان و بلوچستان]] | [[رده:سیستان و بلوچستان]] | ||