گورتسكی، هنریک میکولای (1933): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Amir صفحهٔ گورتسكي، هنريك ميكولاي (1933) را به گورتسكی، هنریک میکولای (1933) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} گورتسكی، هنریک میكولای (1933- | }} گورتسكی، هنریک میكولای (1933- ) Gortecky, Henrick Mikolai | ||
[[File:گورتسكي، هنريك ميكولاي.jpg|thumb|هنریک میكولای گورتسکی|جایگزین=هنریک میكولای گورتسکی]] | [[File:گورتسكي، هنريك ميكولاي.jpg|thumb|هنریک میكولای گورتسکی|جایگزین=هنریک میكولای گورتسکی]] | ||
آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه مِسیان تحصیل كرد و در معرض جریان‌های نفوذی آوانگارد پس از 1956 قرار گرفت كه همین باعث شد سبک نئوكلاسیک خود را كه از لحاظ سیاسی صحیح به‌حساب می‌آمد، رها كند و به‌دنبال صدادهی‌های تازه برود. او بعدها نوعی زبان تُنال كُندرو را اقتباس كرد كه به‌كار سنت مذهبی احیاشده، اغلب بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ | آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه [[مسیان ، اولیویه (۱۹۰۸ـ۱۹۹۲)|مِسیان]] تحصیل كرد و در معرض جریان‌های نفوذی آوانگارد پس از 1956 قرار گرفت كه همین باعث شد سبک نئوكلاسیک خود را كه از لحاظ سیاسی صحیح به‌حساب می‌آمد، رها كند و به‌دنبال صدادهی‌های تازه برود. او بعدها نوعی زبان تُنال كُندرو را اقتباس كرد كه به‌كار سنت مذهبی احیاشده، اغلب بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ [[لهستان|لهستان]]، می‌آمد، و نمونه‌ای از آن ''موسیقی قدیمی لهستانی برای اركستر'' (1969)، و سمفونی سوم او، ''ترانه‌های اندوهبار'' (1976) است. او در سال‌های 1955-1960 در كنسرواتوار كاتوویتسه زیر نظر بولسلاف شابلسكی تحصیل كرد. از جمله آثار اوست: اركستری، برخی همراه با كُر و/یا خوانندگان سمفونی شمارۀ 1 (1959)، شمارۀ 2 برای سوپرانو، باریتون، كُر، و اركستر (1972)، و شمارۀ 3 برای [[سوپرانو]] و اركستر (1973)؛ تصادم‌ها برای اركستر (1960)؛ كانتیكوم گرادوئوم برای اركستر (1969)؛ موسیقی قدیمی لهستانی برای سازهای برنجی و زهی (1969)؛ بِئاتوس ویر برای باریتون، كُر، و اركستر (1979)؛ كنسرتو هارپسیكورد (1980)؛ كنسرتو ـ كانتات برای فلوت و اركستر (1992)؛ پیدایش سه: مونودرام (1963)؛ دو ترانۀ مذهبی برای باریتون و اركستر (1971). كُرال كانتات اِپیتافیوم (سنگ‌مزار)؛ اپیتاف برای كُر مختلط و سازها (1956)؛ موسیقی مجلسی كوآرتِتّینو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات برای دو ویولن (1957)؛ سلسله پیدایش یک تا چهار برای گروه‌های مختلف سازی (70ـ1962)؛ آریا برای توبا و گروه هم‌نوازان (1987)؛ دیگر وقت غروب است ([[کوآرتت زهی|كوآرتت زهی]] شمارۀ 1، 1988)؛ كوآزی اونا فانتازیا برای كوآرتت زهی (1991)؛ ركویم كوچک برای یک پولكا برای [[پیانو]] و 13 ساز (1993). | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۵
| هنريک ميكولای گورتسكی Henrick Mikolai Gortecky | |
|---|---|
| زادروز |
1933م |
| ملیت | لهستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در كنسرواتوار كاتوويتسه |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | موسيقی مجلسی كوآرتِتّينو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات برای دو ويولون (1957)؛ سلسله پيدايش يک تا چهار برای گروه‌های مختلف سازی (70ـ1962) |
| گروه مقاله | موسیقی |
گورتسكی، هنریک میكولای (1933- ) Gortecky, Henrick Mikolai
آهنگ‌ساز لهستانی. زیر نظر اولیویه مِسیان تحصیل كرد و در معرض جریان‌های نفوذی آوانگارد پس از 1956 قرار گرفت كه همین باعث شد سبک نئوكلاسیک خود را كه از لحاظ سیاسی صحیح به‌حساب می‌آمد، رها كند و به‌دنبال صدادهی‌های تازه برود. او بعدها نوعی زبان تُنال كُندرو را اقتباس كرد كه به‌كار سنت مذهبی احیاشده، اغلب بر مبنای تِم‌های تراژیكی از تاریخ لهستان، می‌آمد، و نمونه‌ای از آن موسیقی قدیمی لهستانی برای اركستر (1969)، و سمفونی سوم او، ترانه‌های اندوهبار (1976) است. او در سال‌های 1955-1960 در كنسرواتوار كاتوویتسه زیر نظر بولسلاف شابلسكی تحصیل كرد. از جمله آثار اوست: اركستری، برخی همراه با كُر و/یا خوانندگان سمفونی شمارۀ 1 (1959)، شمارۀ 2 برای سوپرانو، باریتون، كُر، و اركستر (1972)، و شمارۀ 3 برای سوپرانو و اركستر (1973)؛ تصادم‌ها برای اركستر (1960)؛ كانتیكوم گرادوئوم برای اركستر (1969)؛ موسیقی قدیمی لهستانی برای سازهای برنجی و زهی (1969)؛ بِئاتوس ویر برای باریتون، كُر، و اركستر (1979)؛ كنسرتو هارپسیكورد (1980)؛ كنسرتو ـ كانتات برای فلوت و اركستر (1992)؛ پیدایش سه: مونودرام (1963)؛ دو ترانۀ مذهبی برای باریتون و اركستر (1971). كُرال كانتات اِپیتافیوم (سنگ‌مزار)؛ اپیتاف برای كُر مختلط و سازها (1956)؛ موسیقی مجلسی كوآرتِتّینو برای سازهای بادی (1956)؛ سونات برای دو ویولن (1957)؛ سلسله پیدایش یک تا چهار برای گروه‌های مختلف سازی (70ـ1962)؛ آریا برای توبا و گروه هم‌نوازان (1987)؛ دیگر وقت غروب است (كوآرتت زهی شمارۀ 1، 1988)؛ كوآزی اونا فانتازیا برای كوآرتت زهی (1991)؛ ركویم كوچک برای یک پولكا برای پیانو و 13 ساز (1993).