آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آکاری، بارب ژان ( | {{جعبه زندگینامه|عنوان=بارب ژان آکاری|نام=Barbe Jeanne Acarie|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۵۶۶م|تاریخ مرگ=۱۶۱۸م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=راهبه|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=نیکلا آوریو (پدر) - پیِر آکاری (همسر)|گروه مقاله=ادیان و فرقه های غیراسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸م)(Acarie, Barbe Jeanne)<br /> راهبۀ کَرمِلی<ref>carmelite</ref> فرانسوی، مؤسس فرقۀ اصطلاح‌شدۀ [[کرملیان]] (پابرهنه)<ref>Reformed (Discalced) Order of Carmelites</ref> در ۱۶۰۴م در [[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref>، با تأیید [[هانری چهارم (۱۵۵۳ـ۱۶۱۰)|هانری چهارم]]<ref>Henry IV</ref>. در ۱۶۱۵م پس از مرگ شوهرش با عنوان «مریم تجسّد لاهوتی یافته<ref>Mary of the Incarnation</ref>» به این فرقه پیوست. آکاری در پاریس به‌دنیا آمد. پدرش نیکلا آوریو<ref>Nicolas Avrillot</ref> مستشار دربار بود. در ۱۵۸۲م با پیِر آکاری<ref>Pierre Acarie</ref>، ویکنت دو ویلمور<ref>Vicomte de Villemore</ref>، ازدواج کرد. او در افق فرهنگی پاریس درخشید و عمیقاً با جنبش اصلاحات کاتولیک<ref>Catholic reform Movement</ref> در فرانسه پیوند یافت و با خانوادۀ بِیرول<ref>Bérulle Family</ref> دوستی به‌هم رسانید. شور و شوق دینی او با خواندن زندگی‌نامۀ خودنوشت قدیسه تِرِسای آویلایی<ref>St Teresa of Avila</ref>، عارفۀ اسپانیایی، دوچندان شد. در ۱۶۱۵م به صومعۀ آمین<ref>Amiens Convent</ref> پیوست و سال بعد به پونتواز<ref>Pontoise</ref> کوچید. در ۱۷۹۱م متبرّک<ref>beatified</ref> شد و به اصطلاح تشرّف یافت. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۸
| بارب ژان آکاری Barbe Jeanne Acarie | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۶۶م |
| درگذشت | ۱۶۱۸م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | راهبه |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
| خویشاوندان سرشناس | نیکلا آوریو (پدر) - پیِر آکاری (همسر) |
آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸م)(Acarie, Barbe Jeanne)
راهبۀ کَرمِلی[۱] فرانسوی، مؤسس فرقۀ اصطلاح‌شدۀ کرملیان (پابرهنه)[۲] در ۱۶۰۴م در پاریس[۳]، با تأیید هانری چهارم[۴]. در ۱۶۱۵م پس از مرگ شوهرش با عنوان «مریم تجسّد لاهوتی یافته[۵]» به این فرقه پیوست. آکاری در پاریس به‌دنیا آمد. پدرش نیکلا آوریو[۶] مستشار دربار بود. در ۱۵۸۲م با پیِر آکاری[۷]، ویکنت دو ویلمور[۸]، ازدواج کرد. او در افق فرهنگی پاریس درخشید و عمیقاً با جنبش اصلاحات کاتولیک[۹] در فرانسه پیوند یافت و با خانوادۀ بِیرول[۱۰] دوستی به‌هم رسانید. شور و شوق دینی او با خواندن زندگی‌نامۀ خودنوشت قدیسه تِرِسای آویلایی[۱۱]، عارفۀ اسپانیایی، دوچندان شد. در ۱۶۱۵م به صومعۀ آمین[۱۲] پیوست و سال بعد به پونتواز[۱۳] کوچید. در ۱۷۹۱م متبرّک[۱۴] شد و به اصطلاح تشرّف یافت.