پرسل، هنری (ح ۱۶۵۹ـ۱۶۹۵م): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Purcell, Henry.jpg|بندانگشتی|هنری پرسل]] | |||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=هنری پرسل|نام=Henry Purcell|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=وستمینسترح ۱۶۵۹م|تاریخ مرگ=۱۶۹۵م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگساز دوران باروک|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=خوانندگان کُر نمازخانۀ سلطنتی | |||
در ۱۶۷۹ ارگنواز کلیسای وستمینستر|جوایز و افتخارات=|آثار=موسیقی برای نمایشنامههای آرتور شاه (۱۶۹۱) و ملکۀ پریان (۱۶۹۲)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پرسل، هنری (ح ۱۶۵۹ـ۱۶۹۵) | |||
(Purcell, Henry) | |||
آهنگساز انگلیسی دوران [[باروک]]. موسیقی او فرمگرایی شدید را در توازن با بیان ملودیک کنترلشده قرار داد، مانند اپرای ''دیدو و آینیاس''<ref>Dido and Aeneas</ref> (۱۶۸۹) و موسیقی برای نمایشنامههای ''آرتور شاه''<ref>''King Arthur'' </ref> (۱۶۹۱) و ''ملکۀ پریان''<ref>''The Fairy Queen'' </ref> (۱۶۹۲) اثر [[درایدن، جان (۱۶۳۱ـ۱۷۰۰)|جان درایدن]]<ref>''John Dryden'' </ref>. بیش از ۵۰۰ اثر داشت، از اپراهای غیرمذهبی و موسیقی همراه برای نمایشنامه گرفته تا کانتاتها و موسیقی کلیسایی. پِرسل در [[وستمینستر]]<ref>Westminster </ref> بهدنیا آمد و از خوانندگان کُر نمازخانۀ سلطنتی<ref>Chapel Royal </ref> شد، سپس تحت تعلیم دکتر جان بلاو<ref>John Blow </ref> قرار گرفت. در ۱۶۷۷، آهنگساز نمازخانۀ سلطنتی و در ۱۶۷۹ ارگنواز کلیسای وستمینستر<ref>Westminster Abbey</ref> شد. در مقام آهنگساز پادشاه برای چکامهها یا آنتمها موسیقی میساخت. | |||
----<br/> <!--13095200--> | ----<br/> <!--13095200--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] |
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۲
هنری پرسل Henry Purcell | |
---|---|
زادروز |
وستمینسترح ۱۶۵۹م |
درگذشت | ۱۶۹۵م |
ملیت | انگلیسی |
شغل و تخصص اصلی | آهنگساز دوران باروک |
آثار | موسیقی برای نمایشنامههای آرتور شاه (۱۶۹۱) و ملکۀ پریان (۱۶۹۲) |
گروه مقاله | موسیقی |
پرسل، هنری (ح ۱۶۵۹ـ۱۶۹۵)
(Purcell, Henry)
آهنگساز انگلیسی دوران باروک. موسیقی او فرمگرایی شدید را در توازن با بیان ملودیک کنترلشده قرار داد، مانند اپرای دیدو و آینیاس[۱] (۱۶۸۹) و موسیقی برای نمایشنامههای آرتور شاه[۲] (۱۶۹۱) و ملکۀ پریان[۳] (۱۶۹۲) اثر جان درایدن[۴]. بیش از ۵۰۰ اثر داشت، از اپراهای غیرمذهبی و موسیقی همراه برای نمایشنامه گرفته تا کانتاتها و موسیقی کلیسایی. پِرسل در وستمینستر[۵] بهدنیا آمد و از خوانندگان کُر نمازخانۀ سلطنتی[۶] شد، سپس تحت تعلیم دکتر جان بلاو[۷] قرار گرفت. در ۱۶۷۷، آهنگساز نمازخانۀ سلطنتی و در ۱۶۷۹ ارگنواز کلیسای وستمینستر[۸] شد. در مقام آهنگساز پادشاه برای چکامهها یا آنتمها موسیقی میساخت.