مرادی، فرمان (کرمانشاه ۱۳۲۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:
|لقب=
|لقب=
|زادروز= کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش
|زادروز= کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش
|تاریخ مرگ=  
|تاریخ مرگ=تهران 2 خرداد 1403ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
| شغل و تخصص اصلی = سازنده‌ی سازهای ایرانی
| شغل و تخصص اصلی = سازندۀ سازهای ایرانی
|شغل و تخصص های دیگر= نوازنده‌ی تار و سه‌تار و تنبور
|شغل و تخصص های دیگر=  
|سبک = سنتی
|سبک = سنتی
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =  
|سمت =  
|جوایز و افتخارات =مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور
|جوایز و افتخارات =مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور
|آثار = کتاب سوز و ساز عشقی (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی)  
|آثار = کتاب سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی)  
|گروه مقاله =موسیقی
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|دوره =
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}
[[پرونده:38225600.jpg|جایگزین=فرمان مرادی|بندانگشتی|فرمان مرادی]]
[[پرونده:38225600.jpg|جایگزین=فرمان مرادی|بندانگشتی|فرمان مرادی]]
مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش- )   
مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶- تهران 2 خرداد 1403ش)   




سازنده‌ی سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه­تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349 و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازنده‌ی تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشته‌ی این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­سازد. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌­اصغر بهاری]]،­ [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|­فرهنگ شریف]]،­ [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز 1297ـ1366ش)|غلامحسین بیگجه­‌خانی]] و [[محمد مقدسی]] برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برده. او کتابی نیز با عنوان ''سوز و ساز عشقی'' (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی) تالیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).


مرادی در سال 1372 با رتبه‌ی 5 سازسازی و با 23 سال سابقه‌ی کار در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی بازنشسته شده. او از این سال تاکنون نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشته. وی دارای مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور است. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می­توان اشاره کرد: عضویت در کمیته‌ی نویسندگان اساسنامه‌ی کانون سازندگان ساز، عضویت در هیات مدیره‌ی کانون سازندگان ساز (سه دوره‌ی دو ساله)، یک دوره‌ی دوساله عضو علی­‌البدل هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی، دو دوره‌ی دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزه‌ی موسیقی ایران، طی چند سال اخیر. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.
سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و [[سه تار|سه ­تار]] را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد [[محمد نوایی]] (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت [[تنبور]] نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، [[کمانچه]] و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌­اصغر بهاری]]،­ [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|­فرهنگ شریف]]،­ [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۶۶ش)|غلامحسین بیگجه­‌خانی]] و [[محمد مقدسی]] برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برد. او کتابی نیز با عنوان ''سوز و ساز عشقی'' (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).
 
مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌­توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی­‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.
 
فرمان مرادی نوازندۀ تار و سه‌تار و تنبور بود و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص داشت و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ [[محمد نوایی|محمد عشقی نوایی]] ـ دارای قدرت و تبحر کامل بود. وی پس از یک دورۀ طولانی بیماری، در منزلش درگذشت.
----
 


فرمان مرادی نوازنده‌ی تار و سه‌تار و تنبور است و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص دارد و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ [[محمد نوایی|محمد عشقی نوایی]] ـ دارای قدرت و تبحر کامل است.


<br /> <!--38225600-->
<br /> <!--38225600-->

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۵

فرمان مرادی
زادروز کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش
درگذشت تهران 2 خرداد 1403ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی سازندۀ سازهای ایرانی
سبک سنتی
آثار کتاب سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی)
گروه مقاله موسیقی
جوایز و افتخارات مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور
فرمان مرادی
فرمان مرادی

مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶- تهران 2 خرداد 1403ش)


سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه ­تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون داریوش صفوت، احمد عبادی، سعید هرمزی، یوسف فروتن، علی‌­اصغر بهاری،­ علی تجویدی، ­فرهنگ شریف،­ جلیل شهناز، محمود کریمی، منصور نریمان، فریدون حافظی، محمود تاجبخش، غلامحسین بیگجه­‌خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برد. او کتابی نیز با عنوان سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).

مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌­توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی­‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.

فرمان مرادی نوازندۀ تار و سه‌تار و تنبور بود و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص داشت و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ محمد عشقی نوایی ـ دارای قدرت و تبحر کامل بود. وی پس از یک دورۀ طولانی بیماری، در منزلش درگذشت.