آدونیس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آدونیس|نام=Adunis|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=على احمد سعید|لقب=|زادروز=سوریه 1930م|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=سوری|محل زندگی=پاریس|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه سن ژوزف بیروت دانشنامه دکتری|شغل و تخصص اصلی=شاعر، نظریهپرداز، منتقد ادبی و روزنامهنگار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان|جوایز و افتخارات=|آثار=شعر نغمههای مهیار دمشقی (۱۹۶۱)، مفرد به صیغۀ جمع، زمان شعر (۱۹۷۲)، الکتاب (۱۹۹۵)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات غرب|دوره=|فعالیت های مهم=از پایهگذاران مجلۀ پیشر و شعر (۱۹۵۷) و مواقف (۱۹۶۸)|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:آدونیس.jpg|بندانگشتی|آدونیس]] | |||
آدونیس (سوریه 1930-) Adunis | |||
شهرت و تخلّص على احمد سعید، شاعر، نظریهپرداز، منتقد ادبی و روزنامهنگار | شهرت و تخلّص على احمد سعید، شاعر، نظریهپرداز، منتقد ادبی و روزنامهنگار سوری. از دانشگاه سن ژوزف بیروت دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵ به سبب فعالیتهای سیاسی و عضویت در حزب ناسیونال سوسیالیست سوریه شش ماه زندانی شد. سال بعد به [[لبنان]] رفت و به تابعیت این کشور درآمد. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان بود و از ۱۹۸۵ به بعد در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت کرد. از کسانی چون [[سعاده، انطون (۱۹۰۴ـ۱۹۴۹)|آنتون سَعاده]] و [[جبران، جبران خلیل (لبنان ۱۸۸۳ـ امریکا ۱۹۳۱)|جبران خلیل جبران]] تأثیر پذیرفت و ادبیات کلاسیک سنتی، فرهنگ قدیم عربی و معارف اسلامی را از پدرش آموخت. شعر او تا ۱۹۵۰ کوششی بود در امتزاج این منابع و نیز بیان باورهای سیاسی او. مرحلۀ نوین شعر وی شورش علیه اوزان و قالبهای سنتی بود که در تکوین شعر آزاد عربی نقشی قاطع داشت. دفتر ''شعر نغمههای مهیار دمشقی (۱۹۶۱)'' نقطۀ عطفی در شعر آدونیس و جهان عرب بود. بغرنجترین اثر او کتاب ''مفرد به صیغۀ جمع'' است. در مقام شاعر و نظریهپرداز بر معاصران و نسل جوانتر از خویش تأثیر عمیق گذاشته و نامش با مدرنیسم مترادف شده است. کتاب نقد وی، ''زمان شعر'' (۱۹۷۲)، آغازی نو در نقد ادبی دنیای عرب است. آدونیس از پایهگذاران مجلۀ ''پیشرو شع''ر (۱۹۵۷) و ''مواقف'' (۱۹۶۸) بود. شعر او در آن واحد انقلابی و سامانگریز و گاه عارفانه، و با این همه هماهنگ است. بوطیقای آدونیس وی را به سمبولیستها و سوررئالیستهای اروپایی نزدیک میکند. در همۀ آثارش مهارت شگرفی در زبان و ساختار دارد. ''الکتاب'' (۱۹۹۵) از آخرین آثار اوست که در آن جنبههای مختلف تاریخ عرب با لحنها و صداهای گوناگون بازگفته شده است. نیز کتابی با عنوان ''متن قرآنی و آفاق نگارش'' دارد که در آن از راز جاودانگی قرآن بحث میکند. این کتاب اخیراً (1388ش) به فارسی ترجمه شده است. او اشعاری نیز علیه اشغالگران صهونیست سروده است. | ||
[[رده:ادبیات غرب]] | [[رده:ادبیات غرب]] | ||
[[رده:آثار و اشخاص]] | [[رده:آثار و اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۴
| آدونیس Adunis | |
|---|---|
| زادروز |
سوریه 1930م |
| محل زندگی | پاریس |
| ملیت | سوری |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سن ژوزف بیروت دانشنامه دکتری |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر، نظریهپرداز، منتقد ادبی و روزنامهنگار |
| فعالیت های مهم | از پایهگذاران مجلۀ پیشر و شعر (۱۹۵۷) و مواقف (۱۹۶۸) |
| سمت | از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان |
| آثار | شعر نغمههای مهیار دمشقی (۱۹۶۱)، مفرد به صیغۀ جمع، زمان شعر (۱۹۷۲)، الکتاب (۱۹۹۵) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
آدونیس (سوریه 1930-) Adunis
شهرت و تخلّص على احمد سعید، شاعر، نظریهپرداز، منتقد ادبی و روزنامهنگار سوری. از دانشگاه سن ژوزف بیروت دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵ به سبب فعالیتهای سیاسی و عضویت در حزب ناسیونال سوسیالیست سوریه شش ماه زندانی شد. سال بعد به لبنان رفت و به تابعیت این کشور درآمد. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان بود و از ۱۹۸۵ به بعد در پاریس اقامت کرد. از کسانی چون آنتون سَعاده و جبران خلیل جبران تأثیر پذیرفت و ادبیات کلاسیک سنتی، فرهنگ قدیم عربی و معارف اسلامی را از پدرش آموخت. شعر او تا ۱۹۵۰ کوششی بود در امتزاج این منابع و نیز بیان باورهای سیاسی او. مرحلۀ نوین شعر وی شورش علیه اوزان و قالبهای سنتی بود که در تکوین شعر آزاد عربی نقشی قاطع داشت. دفتر شعر نغمههای مهیار دمشقی (۱۹۶۱) نقطۀ عطفی در شعر آدونیس و جهان عرب بود. بغرنجترین اثر او کتاب مفرد به صیغۀ جمع است. در مقام شاعر و نظریهپرداز بر معاصران و نسل جوانتر از خویش تأثیر عمیق گذاشته و نامش با مدرنیسم مترادف شده است. کتاب نقد وی، زمان شعر (۱۹۷۲)، آغازی نو در نقد ادبی دنیای عرب است. آدونیس از پایهگذاران مجلۀ پیشرو شعر (۱۹۵۷) و مواقف (۱۹۶۸) بود. شعر او در آن واحد انقلابی و سامانگریز و گاه عارفانه، و با این همه هماهنگ است. بوطیقای آدونیس وی را به سمبولیستها و سوررئالیستهای اروپایی نزدیک میکند. در همۀ آثارش مهارت شگرفی در زبان و ساختار دارد. الکتاب (۱۹۹۵) از آخرین آثار اوست که در آن جنبههای مختلف تاریخ عرب با لحنها و صداهای گوناگون بازگفته شده است. نیز کتابی با عنوان متن قرآنی و آفاق نگارش دارد که در آن از راز جاودانگی قرآن بحث میکند. این کتاب اخیراً (1388ش) به فارسی ترجمه شده است. او اشعاری نیز علیه اشغالگران صهونیست سروده است.