مقدس اردبیلی، احمد ( ـ نجف ۹۹۳ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مُقَدَّسِ اردبیلی، احمد ( ـ نجف ۹۹۳ق)<br> | |||
[[پرونده: 38360800.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 38360800.jpg | بندانگشتی|مُقَدَّسِ اردبيلي، احمد]]فقیه امامی ایرانی. تحصیلاتش را در نجف به پایان برد. نزد کسانی چون جمال‌الدین محمود، شاگرد جلال‌الدین درس خواند. با ملا عبدالله یزدی صاحب ''حاشیه بر تهذیب‌المنطق'' و مولی میرزاجان باغندی هم‌درس و با شیخ بهایی و میرزا محمد استرابادی صاحب ''رجال'' هم‌عصر بود. صاحب ''معالم''، صاحب ''مدارک''، ملا عبدالله شوشتری، امیرعلّام تفرشی و فضل‌الله استرابادی از شاگردان او بودند. مرجعیت شیعه بعد از شهید ثانی به او منتقل شد. او در فقه مبدع شیوه‌ای است که در آن با تکیه بر تحلیل منطقی و استدلال عقلی، مستقل از آرای فقیهان گذشته، به استنباط می‌پرداخت. مداومت بر این شیوه از سوی او به فقه او دقت و عمق ویژه‌ای بخشیده بود که پیش از وی سابقه نداشت. از آثارش: ''زبدة‌البیان فی آیات احکام‌القرآن؛ حدیقة‌الشیعة''؛'' شرح‌الهیات تجرید قوشجی؛ تعلیقه بر شرح مختصرالاصول عضدی؛ استیناس‌المعنویة'' (به عربی) در کلام؛'' مجمع‌الفائدة و البرهان فی شرح ارشادالاذهان''، که مهم‌ترین و معروف‌ترین اثر فقهی اوست. | ||
<br><!--38360800--> | <br><!--38360800--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۸
مُقَدَّسِ اردبیلی، احمد ( ـ نجف ۹۹۳ق)
فقیه امامی ایرانی. تحصیلاتش را در نجف به پایان برد. نزد کسانی چون جمال‌الدین محمود، شاگرد جلال‌الدین درس خواند. با ملا عبدالله یزدی صاحب حاشیه بر تهذیب‌المنطق و مولی میرزاجان باغندی هم‌درس و با شیخ بهایی و میرزا محمد استرابادی صاحب رجال هم‌عصر بود. صاحب معالم، صاحب مدارک، ملا عبدالله شوشتری، امیرعلّام تفرشی و فضل‌الله استرابادی از شاگردان او بودند. مرجعیت شیعه بعد از شهید ثانی به او منتقل شد. او در فقه مبدع شیوه‌ای است که در آن با تکیه بر تحلیل منطقی و استدلال عقلی، مستقل از آرای فقیهان گذشته، به استنباط می‌پرداخت. مداومت بر این شیوه از سوی او به فقه او دقت و عمق ویژه‌ای بخشیده بود که پیش از وی سابقه نداشت. از آثارش: زبدة‌البیان فی آیات احکام‌القرآن؛ حدیقة‌الشیعة؛ شرح‌الهیات تجرید قوشجی؛ تعلیقه بر شرح مختصرالاصول عضدی؛ استیناس‌المعنویة (به عربی) در کلام؛ مجمع‌الفائدة و البرهان فی شرح ارشادالاذهان، که مهم‌ترین و معروف‌ترین اثر فقهی اوست.