آقا نجفی اصفهانی، محمدتقی (اصفهان ۱۲۶۲ـ۱۳۳۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}}[[File:10151500.jpg|thumb|محمدتقی آقا نجفی اصفهانی]] | }}[[File:10151500.jpg|thumb|محمدتقی آقا نجفی اصفهانی]] | ||
(نام کامل: محمدتقی رازی نجفی مسجد شاهیان اصفهانی) مجتهد ایرانی. فرزند شیخ محمدباقر و از نوادگان شیخ محمدتقی رازی، صاحب ''[[ | (نام کامل: محمدتقی رازی نجفی مسجد شاهیان اصفهانی) مجتهد ایرانی. فرزند شیخ محمدباقر و از نوادگان شیخ محمدتقی رازی، صاحب ''[[هدایةالمسترشدین|هدایةالمسترشدین]]''، بود. نیاهای او از مردم اَیْوانِکَی [[ورامین، شهر|ورامین]] بودند. او نخست نزد پدرش در [[اصفهان، شهر|اصفهان]]، که از عالمان روزگار خود بود، و سپس در [[نجف|نجف]] نزد عالمانی چون میرزا محمدحسن شیرازی و شیخ مهدی کاشِف‌الغِطاء و شیخ راضی نجفی درس خواند و به درجۀ اجتهاد رسید. آن‌گاه به زادگاهش بازگشت و در زمان حیات پدر مرجعیت عام یافت. قدرت حافظه، نکته‌گویی، سخاوت و شجاعت او را ستوده‌اند. وی همواره با [[ظل السلطان، مسعود میرزا (۱۲۶۶ـ۱۳۳۶ق)|ظِلُ‌السُّلطان]]، حاکم اصفهان، درگیر بود. آقا نجفی در ۱۳۱۵ق درپی درخواست «انجمن شرقی»، حکم تحریم کالاهای فرنگی را در اصفهان صادر کرد. برای جلوگیری از دامنۀ نفوذ و نیز بی‌باکی او در اجرای حدود شرعی، یک‌بار به فرمان [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه قاجار]] و بار دیگر در ۱۳۲۱ق به فرمان [[مظفرالدین شاه قاجار|مظفرالدین‌‌شاه قاجار]] به [[تهران، شهر|تهران]] احضار شد، اما هر دوبار، از بیم توسعۀ نفوذش در پایتخت، او را به اصفهان بازگرداندند. آقا نجفی در جنبش تنباکو از آغازگران این مبارزه بود. | ||
از آثار اوست: ''الاجتهادُ و التَّقلید''؛ ''اسرارُ الآیات''؛ ''اسرارُ الْاَحکام''؛ ''اسرارُ الشَّریعه''؛ ''بَحرُ الْحَقایق''. | از آثار اوست: ''الاجتهادُ و التَّقلید''؛ ''اسرارُ الآیات''؛ ''اسرارُ الْاَحکام''؛ ''اسرارُ الشَّریعه''؛ ''بَحرُ الْحَقایق''. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۶
آقا نجفی اصفهانی، محمدتقی (اصفهان ۱۲۶۲ـ۱۳۳۲ق) Agha Najafi Esfahani, Mohammad Taghi
| محمدتقی آقا نجفی اصفهانی Agha Najafi Esfahani, Mohammad Taghi | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۲۶۲ق |
| درگذشت | ۱۳۳۲ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی |
| آثار | الاجتهاد و التقلید؛ اسرار الآیات؛ اسرار الاَحکام؛ اسرار الشریعه؛ بحر الحقایق |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | شیخ محمدباقر (پدر)، شیخ محمدتقی رازی (جد) |
(نام کامل: محمدتقی رازی نجفی مسجد شاهیان اصفهانی) مجتهد ایرانی. فرزند شیخ محمدباقر و از نوادگان شیخ محمدتقی رازی، صاحب هدایةالمسترشدین، بود. نیاهای او از مردم اَیْوانِکَی ورامین بودند. او نخست نزد پدرش در اصفهان، که از عالمان روزگار خود بود، و سپس در نجف نزد عالمانی چون میرزا محمدحسن شیرازی و شیخ مهدی کاشِف‌الغِطاء و شیخ راضی نجفی درس خواند و به درجۀ اجتهاد رسید. آن‌گاه به زادگاهش بازگشت و در زمان حیات پدر مرجعیت عام یافت. قدرت حافظه، نکته‌گویی، سخاوت و شجاعت او را ستوده‌اند. وی همواره با ظِلُ‌السُّلطان، حاکم اصفهان، درگیر بود. آقا نجفی در ۱۳۱۵ق درپی درخواست «انجمن شرقی»، حکم تحریم کالاهای فرنگی را در اصفهان صادر کرد. برای جلوگیری از دامنۀ نفوذ و نیز بی‌باکی او در اجرای حدود شرعی، یک‌بار به فرمان ناصرالدین شاه قاجار و بار دیگر در ۱۳۲۱ق به فرمان مظفرالدین‌‌شاه قاجار به تهران احضار شد، اما هر دوبار، از بیم توسعۀ نفوذش در پایتخت، او را به اصفهان بازگرداندند. آقا نجفی در جنبش تنباکو از آغازگران این مبارزه بود.
از آثار اوست: الاجتهادُ و التَّقلید؛ اسرارُ الآیات؛ اسرارُ الْاَحکام؛ اسرارُ الشَّریعه؛ بَحرُ الْحَقایق.