گرشاسب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گَرْشاسْب <br> | گَرْشاسْب <br> | ||
<p>پهلوان اسطوره‌ای ایران. در ''[[شاهنامه]]'' از پهلوانان و از سران سپاه منوچهر‌شاه در جنگ با [[سلم]] و [[تور (شاهنامه)|تور]] و [[افراسیاب]]، و نیز گنجینه‌دار [[منوچهر]] است. نژادش به [[جمشید]] هم می‌رسد و [[نریمان]]، نیای بزرگ [[رستم (شاهنامه)|رستم]]، قهرمان ملی ایران، پسر اوست. امّا در [[اوستا]]، گرشاسپ پسر اثرت از خاندان [[سام]] و کُشندۀ اژدهایی زهردار است. به‌گفتۀ [[بیرونی، ابوریحان|بیرونی]] در'' [[ | <p>پهلوان اسطوره‌ای ایران. در ''[[شاهنامه]]'' از پهلوانان و از سران سپاه منوچهر‌شاه در جنگ با [[سلم]] و [[تور (شاهنامه)|تور]] و [[افراسیاب]]، و نیز گنجینه‌دار [[منوچهر]] است. نژادش به [[جمشید]] هم می‌رسد و [[نریمان]]، نیای بزرگ [[رستم (شاهنامه)|رستم]]، قهرمان ملی ایران، پسر اوست. امّا در [[اوستا]]، گرشاسپ پسر اثرت از خاندان [[سام]] و کُشندۀ اژدهایی زهردار است. به‌گفتۀ [[بیرونی، ابوریحان|بیرونی]] در'' [[الآثارالباقیة عن القرون الخالیه|آثارالباقیه]]'' و تحقیقات خاورشناسان، گرشاسپ و سام و نریمان هر سه یک تن‌اند و در روایت‌های ایرانی از گرشاسب که نام این پهلوان است و سام که خاندان اوست، و نریمان به‌معنای دلیر و پهلوان، که صفت اوست، سه نام و سه پهلوان ساخته‌اند. گرشاسب را به صفات گیسودار، گُرزوَر و نَرمَنِش (دلیر و پهلوان) موصوف کرده‌اند. [[اسدی طوسی، علی بن احمد ( ـ۴۶۵ق)|اسدی طوسی]]، ''[[گرشاسب نامه|گرشاسب‌نامه]]'' را در شرح پهلوانی‌های او سروده است.</p> | ||
<br><!--36058700--> | <br><!--36058700--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۰
گَرْشاسْب
پهلوان اسطوره‌ای ایران. در شاهنامه از پهلوانان و از سران سپاه منوچهر‌شاه در جنگ با سلم و تور و افراسیاب، و نیز گنجینه‌دار منوچهر است. نژادش به جمشید هم می‌رسد و نریمان، نیای بزرگ رستم، قهرمان ملی ایران، پسر اوست. امّا در اوستا، گرشاسپ پسر اثرت از خاندان سام و کُشندۀ اژدهایی زهردار است. به‌گفتۀ بیرونی در آثارالباقیه و تحقیقات خاورشناسان، گرشاسپ و سام و نریمان هر سه یک تن‌اند و در روایت‌های ایرانی از گرشاسب که نام این پهلوان است و سام که خاندان اوست، و نریمان به‌معنای دلیر و پهلوان، که صفت اوست، سه نام و سه پهلوان ساخته‌اند. گرشاسب را به صفات گیسودار، گُرزوَر و نَرمَنِش (دلیر و پهلوان) موصوف کرده‌اند. اسدی طوسی، گرشاسب‌نامه را در شرح پهلوانی‌های او سروده است.