گرشاسب

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گَرْشاسْب

پهلوان اسطوره‌ای ایران. در شاهنامه از پهلوانان و از سران سپاه منوچهر‌شاه در جنگ با سلم و تور و افراسیاب، و نیز گنجینه‌دار منوچهر است. نژادش به جمشید هم می‌رسد و نریمان، نیای بزرگ رستم، قهرمان ملی ایران، پسر اوست. امّا در اوستا، گرشاسپ پسر اثرت از خاندان سام و کُشندۀ اژدهایی زهردار است. به‌گفتۀ بیرونی در آثارالباقیه و تحقیقات خاورشناسان، گرشاسپ و سام و نریمان هر سه یک تن‌اند و در روایت‌های ایرانی از گرشاسب که نام این پهلوان است و سام که خاندان اوست، و نریمان به‌معنای دلیر و پهلوان، که صفت اوست، سه نام و سه پهلوان ساخته‌اند. گرشاسب را به صفات گیسودار، گُرزوَر و نَرمَنِش (دلیر و پهلوان) موصوف کرده‌اند. اسدی طوسی، گرشاسب‌نامه را در شرح پهلوانی‌های او سروده است.