آنتونی و کلئوپاترا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ آنتونی و کلیوپاترا را به آنتونی و کلئوپاترا منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:10240700.jpg|بندانگشتی|صحنه‌ای از نمایش]]
[[پرونده:10240700.jpg|بندانگشتی|صحنه‌ای از نمایش]]
آنتونی و کلئوپاترا (Antony and Cleopatra)<br>نمایش&shy;‌نامه&shy;‌ای تراژیک، به نظم و نثر، در پنج پرده، نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]]<ref>William Shakespeare</ref>، به [[انگلیسی، زبان|زبان انگلیسی]]، نوشته‌ شده در حدود ۱۶۰۶ـ۱۶۰۷م، نخستین اجرا در ۱۶۰۷م، نخستین چاپ در م۱۹۲۳. [[مارکوس آنتونیوس]]<ref>Antonius</ref>، سردار رومی، در [[اسکندریه]]<ref>Alexandria</ref> به زنی زیبارو، [[کلیوپاترا|کلئوپاترا]]<ref>Cleopatra</ref>، دل می&shy;‌بندد. در همین هنگام به سبب مرگ همسرش، [[فولویا]]<ref>Fulvia</ref>، و برخی حوادث سیاسی، ناگزیر اسکندریه را ترک می‌کند و به [[رم، شهر|رم]]<ref>Rome</ref> بازمی&shy;‌گردد، و با زنی به نام [[اوکتاویا (قرن ۱پ م)|اوکتاویا]]<ref>Octavia</ref> پیوند زناشویی می&shy;‌بندد. وصلت این دو دیری نمی‌&shy;پاید و آنتونیوس به اسکندریه بازمی&shy;‌گردد و گرفتار در بند شهوتی کور، با کلئوپاترا، که از او به‌سبب ازدواج با اوکتاویا کینه به دل گرفته است، درمی&shy;‌آمیزد. آنتونیوس درپی نبردی با اوکتاویانوس<ref>Octavius</ref>، برادر اوکتاویا، با شنیدن خبر کذب درگذشت کلئوپاترا، دست به خودکشی می‌زند و در آغوش معشوق خود جان می‌سپارد. کلئوپاترا نیز خود را بر سَر جنازۀ آنتونیوس به نیش افعی می‌کُشد. ''آنتونی و کلئوپاترا'' را به سبب تصویرپردازی&shy;‌های بدیع و رنگارنگ آن ستوده‌اند. احتمالاً شکسپیر برای نوشتن این نمایش&shy;‌نامه، از منابعی چون ''زندگی مارکوس آنتونیوس''، اثر [[پلوتارک (ح ۴۶ـ ح۱۲۰م)|پلوتارک]]<ref>Plutarch</ref> و ''تاریخ جنگ‌های داخلی جمهوری رم''، اثر [[آپیانوس]]<ref>Appianus</ref> بهره برده است. این نمایش‌&shy;نامه همواره منبع الهام نقاشان و موسیقی‌دانان بوده است.
آنتونی و کلئوپاترا (Antony and Cleopatra)<br>نمایش&shy;‌نامه&shy;‌ای تراژیک، به نظم و نثر، در پنج پرده، نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]]<ref>William Shakespeare</ref>، به [[انگلیسی، زبان|زبان انگلیسی]]، نوشته‌ شده در حدود ۱۶۰۶ـ۱۶۰۷م، نخستین اجرا در ۱۶۰۷م، نخستین چاپ در م۱۹۲۳. [[مارکوس آنتونیوس]]<ref>Antonius</ref>، سردار رومی، در [[اسکندریه]]<ref>Alexandria</ref> به زنی زیبارو، [[کلئوپاترا]]<ref>Cleopatra</ref>، دل می&shy;‌بندد. در همین هنگام به سبب مرگ همسرش، [[فولویا]]<ref>Fulvia</ref>، و برخی حوادث سیاسی، ناگزیر اسکندریه را ترک می‌کند و به [[رم، شهر|رم]]<ref>Rome</ref> بازمی&shy;‌گردد، و با زنی به نام [[اوکتاویا (قرن ۱پ م)|اوکتاویا]]<ref>Octavia</ref> پیوند زناشویی می&shy;‌بندد. وصلت این دو دیری نمی‌&shy;پاید و آنتونیوس به اسکندریه بازمی&shy;‌گردد و گرفتار در بند شهوتی کور، با کلئوپاترا، که از او به‌سبب ازدواج با اوکتاویا کینه به دل گرفته است، درمی&shy;‌آمیزد. آنتونیوس درپی نبردی با اوکتاویانوس<ref>Octavius</ref>، برادر اوکتاویا، با شنیدن خبر کذب درگذشت کلئوپاترا، دست به خودکشی می‌زند و در آغوش معشوق خود جان می‌سپارد. کلئوپاترا نیز خود را بر سَر جنازۀ آنتونیوس به نیش افعی می‌کُشد. ''آنتونی و کلئوپاترا'' را به سبب تصویرپردازی&shy;‌های بدیع و رنگارنگ آن ستوده‌اند. احتمالاً شکسپیر برای نوشتن این نمایش&shy;‌نامه، از منابعی چون ''زندگی مارکوس آنتونیوس''، اثر [[پلوتارک (ح ۴۶ـ ح۱۲۰م)|پلوتارک]]<ref>Plutarch</ref> و ''تاریخ جنگ‌های داخلی جمهوری رم''، اثر [[آپیانوس]]<ref>Appianus</ref> بهره برده است. این نمایش‌&shy;نامه همواره منبع الهام نقاشان و موسیقی‌دانان بوده است.
<br><!--10240700-->
<br><!--10240700-->



نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۱

صحنه‌ای از نمایش

آنتونی و کلئوپاترا (Antony and Cleopatra)
نمایش­‌نامه­‌ای تراژیک، به نظم و نثر، در پنج پرده، نوشتۀ ویلیام شکسپیر[۱]، به زبان انگلیسی، نوشته‌ شده در حدود ۱۶۰۶ـ۱۶۰۷م، نخستین اجرا در ۱۶۰۷م، نخستین چاپ در م۱۹۲۳. مارکوس آنتونیوس[۲]، سردار رومی، در اسکندریه[۳] به زنی زیبارو، کلئوپاترا[۴]، دل می­‌بندد. در همین هنگام به سبب مرگ همسرش، فولویا[۵]، و برخی حوادث سیاسی، ناگزیر اسکندریه را ترک می‌کند و به رم[۶] بازمی­‌گردد، و با زنی به نام اوکتاویا[۷] پیوند زناشویی می­‌بندد. وصلت این دو دیری نمی‌­پاید و آنتونیوس به اسکندریه بازمی­‌گردد و گرفتار در بند شهوتی کور، با کلئوپاترا، که از او به‌سبب ازدواج با اوکتاویا کینه به دل گرفته است، درمی­‌آمیزد. آنتونیوس درپی نبردی با اوکتاویانوس[۸]، برادر اوکتاویا، با شنیدن خبر کذب درگذشت کلئوپاترا، دست به خودکشی می‌زند و در آغوش معشوق خود جان می‌سپارد. کلئوپاترا نیز خود را بر سَر جنازۀ آنتونیوس به نیش افعی می‌کُشد. آنتونی و کلئوپاترا را به سبب تصویرپردازی­‌های بدیع و رنگارنگ آن ستوده‌اند. احتمالاً شکسپیر برای نوشتن این نمایش­‌نامه، از منابعی چون زندگی مارکوس آنتونیوس، اثر پلوتارک[۹] و تاریخ جنگ‌های داخلی جمهوری رم، اثر آپیانوس[۱۰] بهره برده است. این نمایش‌­نامه همواره منبع الهام نقاشان و موسیقی‌دانان بوده است.



  1. William Shakespeare
  2. Antonius
  3. Alexandria
  4. Cleopatra
  5. Fulvia
  6. Rome
  7. Octavia
  8. Octavius
  9. Plutarch
  10. Appianus