مانیاسکو، آلساندرو (۱۶۸۱ـ۱۷۴۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مانیاسْکو، آلسّانْدْرو (۱۶۸۱ـ۱۷۴۷)(Magnasco, Alessandro) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مانیاسْکو، آلسّانْدْرو (۱۶۸۱ـ۱۷۴۷)(Magnasco, Alessandro) | ||
نقاش ایتالیایی. تابلوهای پراحساسش، در عصر خود ستایش بسیاری را برانگیخت. نقش‌مایه‌های آثارش صحنه‌های اندوهباری‌اند از ساختمان‌های مخروبه، در فضاهای توفان‌زده، که پیکرهایی مرموز و شیطانی در آن‌ها ساکن‌اند. از ضربه‌قلم‌های خشن بر روی بوم تیره‌رنگ استفاده می‌کرد؛ شیوۀ کارش بر سباستیانو ریتچی<ref>Sebastiano Ricci</ref> و فرانچسکو گواردی<ref>Francesco Guardi</ref> تأثیر گذاشت. مانیاسکو در جنووا<ref>Genoa </ref> به‌دنیا آمد، و فرزند استفانو مانیاسکو<ref>Stefano Magnasco</ref>، نقاش، بود. در میلان هنر آموخت و در آن‌جا، فلورانس<ref>Florence </ref> و جنووا هنرآفرینی کرد. با شیوه‌ای پرهیجان و رمانتیک<ref>Romantic </ref>، به سنّت نقاشی سالواتور روزا<ref>Salvator Rosa</ref> تداوم بخشید. مضامین آثارش عبارت‌اند از بازارهای مکّاره، اردوگاه‌های کولی‌ها، کنیسه‌ها و راهبان در حال دعاکردن در چشم‌اندازهای دست‌نخورده و طبیعی. تابلوهایی نیز از زندگی اجتماعی دارد که واجد عناصر خیالی و شاید طنزآمیزند. | نقاش ایتالیایی. تابلوهای پراحساسش، در عصر خود ستایش بسیاری را برانگیخت. نقش‌مایه‌های آثارش صحنه‌های اندوهباری‌اند از ساختمان‌های مخروبه، در فضاهای توفان‌زده، که پیکرهایی مرموز و شیطانی در آن‌ها ساکن‌اند. از ضربه‌قلم‌های خشن بر روی بوم تیره‌رنگ استفاده می‌کرد؛ شیوۀ کارش بر سباستیانو ریتچی<ref>Sebastiano Ricci</ref> و فرانچسکو گواردی<ref>Francesco Guardi</ref> تأثیر گذاشت. مانیاسکو در جنووا<ref>Genoa </ref> به‌دنیا آمد، و فرزند استفانو مانیاسکو<ref>Stefano Magnasco</ref>، نقاش، بود. در میلان هنر آموخت و در آن‌جا، فلورانس<ref>Florence </ref> و جنووا هنرآفرینی کرد. با شیوه‌ای پرهیجان و رمانتیک<ref>Romantic </ref>، به سنّت نقاشی سالواتور روزا<ref>Salvator Rosa</ref> تداوم بخشید. مضامین آثارش عبارت‌اند از بازارهای مکّاره، اردوگاه‌های کولی‌ها، کنیسه‌ها و راهبان در حال دعاکردن در چشم‌اندازهای دست‌نخورده و طبیعی. تابلوهایی نیز از زندگی اجتماعی دارد که واجد عناصر خیالی و شاید طنزآمیزند. | ||
نسخهٔ ۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۸
| جعبه زندگینامه |
|---|
مانیاسْکو، آلسّانْدْرو (۱۶۸۱ـ۱۷۴۷)(Magnasco, Alessandro)
نقاش ایتالیایی. تابلوهای پراحساسش، در عصر خود ستایش بسیاری را برانگیخت. نقش‌مایه‌های آثارش صحنه‌های اندوهباری‌اند از ساختمان‌های مخروبه، در فضاهای توفان‌زده، که پیکرهایی مرموز و شیطانی در آن‌ها ساکن‌اند. از ضربه‌قلم‌های خشن بر روی بوم تیره‌رنگ استفاده می‌کرد؛ شیوۀ کارش بر سباستیانو ریتچی[۱] و فرانچسکو گواردی[۲] تأثیر گذاشت. مانیاسکو در جنووا[۳] به‌دنیا آمد، و فرزند استفانو مانیاسکو[۴]، نقاش، بود. در میلان هنر آموخت و در آن‌جا، فلورانس[۵] و جنووا هنرآفرینی کرد. با شیوه‌ای پرهیجان و رمانتیک[۶]، به سنّت نقاشی سالواتور روزا[۷] تداوم بخشید. مضامین آثارش عبارت‌اند از بازارهای مکّاره، اردوگاه‌های کولی‌ها، کنیسه‌ها و راهبان در حال دعاکردن در چشم‌اندازهای دست‌نخورده و طبیعی. تابلوهایی نیز از زندگی اجتماعی دارد که واجد عناصر خیالی و شاید طنزآمیزند.